Hey! Voor ik begin te vertellen… Deze boodschappen zijn van algemeen belang:
- Aangezien ik al enkele ongeruste berichtjes heb gekregen i.v.m. PJ zijn teentopje… Ik kan jullie geruststellen, er is een nieuwke aangegroeid! Voorlopig kan hij terug rondhuppelen!
- Daarnaast wil ik nog iets zeggen: Ik had jullie in mijn eerste blogbericht beloofd dat je, naargelang de tijd vorderde, niet meer zoveel leeswerk ging hebben. Sorry, ik heb blijkbaar gelogen.
Dag 22: woensdag 27/03/13
Vandaag was het geen school meer voor de kinderen, maar wel voor ons want het was opendeurdag en oudercontact. Heel grappig… bij ons komen de ouders op een afgesproken uur, mooi opeenvolgend. Een opendeurdag is ook georganiseerd met allerlei randactiviteiten…
Hier mogen ze blij zijn dat ze per klas 7 ouders over de vloer krijgen. De ouders mogen kiezen wanneer ze komen en verdwijnen wanneer ze willen. Willen ze niet praten tegen de leerkracht? Ook goed! Er werd helemaal niets georganiseerd, de klassen werden zelfs niet tentoongesteld! Die bleven gewoon op slot.
Wat hebben wij, de hardwerkende studenten, dan moeten doen? 5 uur lang op ons poep gezeten… Ik zweer het, mijn poep doet er nog zeer van! Ik ga alleen nog maar staan vanaf nu!
Daarna ging het zitten verder, maar dan in een andere ruimte… Kristien had een workshop rond school- en klasregels georganiseerd en wij moesten deelnemen. Was nog ok in het begin. We kregen kaartjes waarop een situatie getekend was (bv. een leerkracht die belt in de klas, een leerkracht die een kind slaat,…) en dat moesten we in groepjes van 5 leerkrachten uitbeelden. De anderen mochten dan raden waarover het ging en zeggen hoe het wél moet.
Daarna bespraken we de schoolregels in groep. Waar soms het verstand zit van die Gambianen… ik durf het bijna niet te zeggen (maar ’t is er alleszins niet fris). We mochten in discussie gaan en soms heb ik echt op mijn tanden moeten bijten! Maar kwestie van de workshop niet langer te rekken dan hij al gerokken was, heb ik mijn mooi mond gehouden. En daarom moeten jullie het de volgende 8 regels bekopen (sorry):
Volgens de leerkrachten hier:
1. Drinken in de klas? Mag niet, zelfs geen water! Want “voor alle kinderen bekers voorzien is te duur”. Ze laten ze liever uitdrogen in 40°C! Zelfs in België, waar er meer water uit de lucht valt dan je ooit in Gambia zal vinden, mogen ze water drinken in de klas.
2. Toezicht houden tijdens de speeltijden en lunch? De Gambianen verklaarden ons gek! “Wat? Tijdens uw “relaxmoment” weeral tijd aan die kinders besteden? Must be joking… Laat die kinderen gewoon lopen.”
3. “De kinderen verzamelen op een rij om naar de klas te gaan? Waarvoor is dat nodig? De kinderen komen toch gewoon zelf naar de klas! Ze zijn wijs genoeg!” Ah ja… en daarom moeten wij na elke break 10 minuten wachten tot iedereen binnen is…
Ok, dit waren kort even mijn frustraties, nu ben ik weer gelukkig en gaan we verder…
De vrouwen onder elkaar hebben wel wat afgelachen vandaag! Tijdens de lunch kwamen de studenten van Nyodema (een andere stageschool) langs. Ze kwamen hun afscheidscadeautjes laten zien. De meisjes hadden een soort ketting gekregen, maar dan voor rond je middel, aan je heupen. We vroegen ons af “Wat zou de betekenis daarvan zijn?” Wij hadden ons al helemaal iets spiritueels voorgesteld zoals: houdt de geesten weg, maakt je meer vruchtbaar,… Dus we vroegen het aan Jojo, de secretaresse. Die begon ons gewoon uit te lachen en zei heel droog op haar Gambiaans-Engels: “No, it’s just for boyfriend, nice in nighttime.” (met een vuile knipoog erbij) Misschien moet ik mij ook zo’n ketting aanschaffen tegen ik terugkom… just in case! De mannen zien er hier toch altijd gelukkig uit, dus…
Dag 23: 28/03/13
Vandaag was een leuke, maar heel vermoeiende dag. Ik denk dat ik om 9u ga slapen vanavond.
We hebben eens uitgeslapen vandaag, want het was de eerste dag van onze vakantie. Uitslapen hier is max. tot half 9, dan begint ons huis te leven en wordt het veel te warm onder mijn muskietennet. Na een stevig ontbijtje, zijn we even gaan “wakker worden” op ons dak. We wouden eigenlijk schooltaken doen (gemotiveerd, al zeg ik het zelf!) maar de elektriciteit zijn vakantie was blijkbaar ook net begonnen en hij sliep langer uit dan ons (tot half 7 ’s avonds uiteindelijk , de luilak!).
Om half 12 stonden we klaar, met een tapalapa met choco, een waterflesje, de kodak en… een lange broek, want! We gingen naar de moskee vandaag met Buya, een kleuterleidster op onze school. Na een vervelende taxirit met veel hobbeldebobbel wegen en veel te warme zetels (jaja, zweetpoepkes verzekerd!), kwamen we aan een soort kruispunt… maar dan één waar precies geen verkeersregels gelden! Ik ben er bijna 7 keer gestorven (maar mama, maak je geen zorgen, het is hier veilig hoor). Daarbovenop vielen de Gambianen ons constant lastig om geld, om iets te kopen, om gewoon lastig te doen,…. ’t Was zo erg dat we gewoon deden of we doof waren, dwars door hen keken of hen de rug toekeerden tot ze het opgaven.
Na 40 minuten wachten kwam Buya ons eindelijk tegemoet! “Aaah sorry, Gambian time he!” zei ze. Waarmee ze gewoon een excuus heeft om te laat te komen… Gebruik ik ook vanaf nu.
We gingen eerst naar haar compound want we moesten natuurlijk een hoofddoek dragen in de moskee! De familie van Buya heeft mijn hoofddoek aangedaan . Ook mijn armen waren volledig bedekt, want dat moet als je naar de moskee gaat. Ik was precies een echte moslima! :-) Alle meisjes hadden uiteindelijk eentje aan, ’t was wel komisch… Precies allemaal één of anders stripfiguur. Daarna vertrokken we naar de moskee…
In de moskee hebben we het gebed gezien en hebben we uitleg gekregen van de Imaam (ik weet niet of ik het juist schrijf… die Gambianen praten hier soms zo onduidelijk dat ik gewoon maar wat gis ;-)). Dat is de leider van de moskee. Hij heeft ons de 5 pijlers van “het moslim-zijn” uitgelegd, en wou ons overtuigen om ook moslim te worden! We moesten dan liegen: “Yes! We will think about it!”, anders zouden ze beledigd zijn dat we als christenen naar de moskee komen. Het was echt wel de moeite waard om eens mee te maken. Om af te sluiten hebben ze gebeden voor ons. We moesten het gebed met open handen ontvangen en in kleermakerszit zitten. Ondertussen kregen we allemaal de opdracht om “amin” te zeggen. Clue van het verhaal? Enkel Daniëlle deed mee en wij keken gewoon toe hoe ze opging in het moment. Hopelijk hebben ze gebeden voor mij om wormloos te blijven, brave kindjes in het derde te hebben of misschien een goed lief?
Terug bij Buya thuis, gebeurde het onmogelijke…… Dani en ik moesten naar de wc! Normaal zijn alle compounds hier wel voorzien van een degelijk wc, die meestal niet doortrekt, maar je kan toch zitten! Dus zonder nadenken vroegen we om het toilet te gebruiken. Dan gebeurde het… we kregen een kannetje water in ons handen toegestopt. We keken elkaar eens onbegrijpend aan en gingen, o zo onwetend, richting de wc. Toen drong het tot ons door (vooral de stank drong tot ons door)…. er was geen wc! Gewoon een gaatje van 10 cm doorsnede met een diepe put eronder van 6m diep, waar je over moest hangen….. Geen weg terug, we moesten het doen. Een nieuw avontuur in Gambia. Eerlijk is eerlijk, bij mij is het goed gelukt, onze Dani daarentegen… geen goeie mikker, haha! :-) Dat kannetje water was dus handig, hebben wij heel die steen mee overgoten!
Dat kannetje water diende uiteindelijk dus niet om de boel te reinigen, maar om je linkerhand mee te wassen… moet ik geen tekeningetje bij maken zeker? 2 tips: Ze eten hier enkel met rechterhand en wc-papier is hier niet in de buurt ;-). Gelukkig zijn wij wél altijd voorzien in noodsituaties!
Weetjes:
- Nu even verder over dat onduidelijk praten van die Gambianen. Hun taaltje is een mengeling van gebrekkig Engels met Jamaicaanse toets! Ze klinken eigenlijk een beetje als Sean Paul …
- “Ja” betekent “mama” hier in het Wollof… Dus als wij het duidelijk eens zijn met iemand, denken de mama’s hier dat je hen roept.
En als mama “ja” is, wat zou papa dan zijn in het Wollof?……………………………………… Sorry, moet jullie teleurstellen, ’t is niet “nee”, het blijft gewoon “papa”! You’ve got punk’d! ;-)
- We zitten met een bv!!!!! We hebben deze week ontdekt dat Annelies, meisje uit Gent, in de turngroep OTM zit. OTM kennen de VTM-fans natuurlijk van ‘Belgium’s got talent!’ Want zij is met haar groep als tweede geëindigd in de finale! Handtekeningen via mij verkrijgbaar.
- Buya liet ook haar schooltje zien. Ze geeft les als kleuterleidster op The Swallow, maar huurt sinds kort 2 klasjes in de buurt van haar compound. Ze heeft heel weinig middelen om 37 kinderen plaats te geven. ‘k Vond het echt wel een mooi gebaar… ze krijgt weinig of geen geld van ouders omdat ze vooral kindjes opvangt die wees zijn en anders niet naar school kunnen. Dan smelt mijn hart al he! Dus ze zei: “Als jullie mensen kennen in België die mij willen steunen met materiaal (lees stoelen, tafels,….) die ze niet meer gebruiken, laat het mij weten!” Dus lieve mensjes, toon je goed hart en geef je oude meubels aan Buya haar klasje… hoe je dat naar Gambia krijgt, mag je zelf uitvissen!
Dag 24: vrijdag
Ik citeer mijn woorden van gisteren: “Vandaag was een leuke, maar heel vermoeiende dag. Ik denk dat ik om 9u ga slapen vanavond.”
Grappig… ik ben inderdaad vroeg in mijn bed gekropen. Maar er zat iets niet mee, ik kan het moeilijk omschrijven. Maar vanaf mijn hoofd mijn (zalig, dus daar ligt het niet aan) kussen aanraakte, was ik klaarwakker. Oorzaak? Onbekend. Gevolg? Ik heb tot half 3 (!!) seriekes gekeken, liggen zuchten, woelen en draaien, 20 keer naar het toilet gemoeten (kleine welteverstaan!) en naar alle melige nummers op mijn Ipod geluisterd in de aard van “I want to know what love is”, dus ik was m.a.w. in een wrede toestand…Op één of andere mysterieuze wijze ben ik toch in slaap gevallen.
Uiteindelijk hebben we vandaag niet veel gedaan, ’t is vakantie voor iets he! ‘T is een kwestie van de balans te vinden tussen ontspannen en uitstappen doen. ;-) En morgen gaan we al naar de mangrove! Perfecte balans dus, vind ik zo!
Vandaag zijn we naar het strand gegaan, hebben met al de meisjes de Gambianen aan het strand de moment van hun leven bezorgd (doordenkertje) en ik heb weeral wat Afrikaanse prulletjes gekocht: stofje om een sjaal te laten maken en Afrikaanse oorbellen, die ik in België waarschijnlijk nooit meer zal dragen.
Na het eten hebben we met meisjes ’27 dresses’ gekeken. Serious… al dat gekus. Mijn week hartje mist ook een beetje liefde hoor :-(.
Dag 25: zaterdag
We hadden een uitstap gepland vandaag: de mangrove! De leerkrachten van The Swallow: Lamin, Abdulie en Mohammed kwamen ons assisteren. Toen ze binnenkwamen in Kadjendo, waren we precies in de film ‘Bad boys 2’ geknald. Mohammed op zijn motor, Lamin met zijn petje dat net iets te veel omhoog stond, Abdulie met zijn gangster-earrings in and last but not least: het opschriftje op Mohammed zijn broek: “love kills slowly” met een enge doodskop ernaast! Yeah baby!
Na een laaange en heeete bustaxi-rit, kwamen we aan in het park. De grootste mop van de week: Wij moesten alles betalen voor de leerkrachten, van transport tot de uitstap, omdat zij onze “bodyguard” spelen…zo gaat dat hier want zij hebben natuurlijk veel minder geld dan wij. Dus uiteindelijk zijn wij de geldschieters en zij de arme schooiers, wat logisch is. Nu komt het: In het park aangekomen, bleken alle 7 de studenten totally broke te zijn en moesten die leerkrachten de helft van onze inkom voorschieten! Volgens mij was hun loon er ver door op 1 middag. Natuurlijk hebben we hen allemaal terugbetaald!
Het park zelf was prachtig, ik ga er weinig woorden aan verspillen. Ik heb vandaag de mooiste dingen tot nu toe al gezien hier in Afrika. Na onze rit door de mangrove, konden we op een bouwvallige stelling van 50 meter hoog staan (met een trap die op instorten stond, maar alles voor het uitzicht!) en daar waren de uitzichten gewoon adembenemend!
Wat hebben we dan allemaal gedaan vandaag?
In een bootje door de mangrove gevaren, het natuurpark bezocht, wilde apen gezien en op z’n Afrikaans in een boom geklommen (met zo’n band rond je middel. We mochten zeker 1m hoog klimmen! Ben er nog altijd niet goed van zeg, wat-een-hoogte!).
Kortom: Het was een dure, hete, maar toffe dag! Als je kan, bekijk zeker de foto’s op mijn fb!
Tot woensdag! X
zondag 31 maart 2013
woensdag 27 maart 2013
Week 3 - 4
Aloha! This is Jainaba speaking. Hoe ziet mijn week eruit? Maandag: school, dinsdag: sportdag, woensdag: opendeurdag en donderdag……. VACATION baby!!!! WoopWoop!
Dag 19: Zondag 24 maart
Dag biekes! Vandaag hebben we onze God zijn wil van de 7e dag gerespecteerd en daarom hebben we vandaag weinig uitgestoken. Toch wil ik het jullie vertellen, kwestie van jullie een tikkeltje jaloers te maken in ijstijden: We zijn naar het strand getrokken, waar het zonnetje scheen, een zacht windje blies en de palmbomen ritselden...Elk weekend word ik een beetje meer Gambiaan, straks zie je mij nimeer lopen tussen de zwartjes. Maar... have fun met het maken van jullie sneeuwman he! ;-)
Teruggekomen, hebben we een kommetje cornflakes gegeten (stiekem - want anders zaagt Kristien dat dat enkel voor ontbijt bedoeld is – muhahaha such a badass!) en ons lesjes voorbereid. We hebben geprobeerd om onze patatjes een leuke maandag te bezorgen, hopelijk willen ze meewerken... Ik hou mijn hart al vast! :-) ’t Is mijn laatste dag in het vierde leerjaar dus ik vind het wel spijtig… ga ervan proberen genieten :-). Ga ze wel missen! ’t Waren tofkes als ze braaf waren.
Vandaag kamen gasten lunchen met Pat en Kristien. Een vrouw had haar zoontje bij. Dat zoontje was 4 jaartjes oud en het was feest voor hem! Hij was net besneden en hij had zijn wit manteltje aan met kapje op en al :-) Dat is traditie. Hij moest de witte mantel aanhouden tot hij genezen was en mocht voorlopig ook niet naar school. Er hing wel een grote plek bloed onderaan de mantel…die ook niet uitgewassen mocht worden....
Voila, ik denk dat dit officieel mijn kortste blogbericht ooit is. Ik denk dat sommigen mij dankbaar gaan zijn!
Dag 20: Maandag
Maandag is baaldag. Ik moest mij echt vooruit slepen vandaag… ik had weer hevig gedroomd deze nacht (echt niet normaal mijn dromen hier! We steken het op de malariapillen!). Maar deze keer had ik er een slecht gevoel aan overgehouden dus stond ik al slecht op. Dat was niet alles: De cornflakes was op en ik had mij er al heel de nacht op verlekkerd, mijn lessen zaten niet goed in mijn hoofd, ’t was een super warme dag, de kinderen waren luidruchtig en luisterden amper, nee nee nee! ’t Ging mij niet af vandaag!
Ach ja, tussen de lijntjes door heb ik echt nog wel genoten van mijn laatste dag in het vierde! Ook al klinkt het niet zo, maar ik ben een specialleke he ;-).
Vanaf 2 uur was het vergadering met de teachers. En… klein schouderklopje voor mezelf: ik heb gesproken voor de groep, in het Engels uiteraard! Voor de camera dan nog wel, want deze meeting werd gefilmd. Ik heb mijn plan uitgelegd voor mijn bachelor proef aan het leerkrachtenteam en de directeur. Ik zou er graag rond werken tijdens het paaskamp (8 tot 12 april) met de kinderen, daarom mijn verslag…
We hebben alle dagen ingevuld voor het paaskamp rond het thema 'hygiëne'. Want zoals iedereen wel zal weten: hygiëne is hier een groot probleem. Wij gaan die kindjes leren hoe ze hun tandjes moeten poetsen, hun poepke moeten wassen en hun groentjes moeten spoelen ;-).
’s Avonds hebben we horrornight gehouden, met 1 horrorfilm…. Ey! Het zijn hier vermoeiende dagen hoor! Tegen de helft van zo’n film ligt bijna iedereen te knorren. We hadden matrassen tegen de kast gezet en ons fleece dekentje (dat natuurlijk veel te warm was – maar ja… muggen!) klaargenomen. Maar de film zelf was niet zo vet… ‘k Weet zelfs de titel al niet meer! En… ik tel 1...2...3 muggenbeten en 1 grote spinnenbeet op mijn voeten en been :-(
Dag 21:
3 weken al? Noooo way?!
Sportdag in 40°C? Noooooooooo way?! Euh, toch wel! Vandaag om 08.10u (zoals elke morgen) verzamelden we de kindjes in ‘micado’. Na een kort infomoment door onze (knappe ;-)) teacher Lamin, vertrokken we naar het voetbalplein. Ok… een korte beschrijving: een voetbalplein hier is niet met mooi groen (al dan niet fake) gras, witte lijnen, een tribune en mooie goals. Neen, meer een zandveld, zoals overal in Gambia, met misschien 1 verdord sprietje gras, heeeel veel beestjes en zandheuvels!
Nog iets opvallends: Als wij in België een uitstap maken met de klas/school is dat heel gestructureerd: iedereen een fluo-vestje aan, kindjes mooi per twee, om de 15 kinderen een leerkracht om te begeleiden, mooi oversteken via de zebrapaden, mooi aansluiten (geen meter tussen de kinderen!!!!) Hier: Kinderen lopen in het vrij (lees wild) rond, maken muziek, voetballen, vechten en zingen ondertussen, steken over wanneer ze het gedacht hebben,…. Het is precies een mierennest dat voor u loopt. Afrika is op dat vlak zeker zalig… alles chill, alles komt goed en vooral GENE STRESS! En gebeurt het nu niet? Dan is’t voor morgen… vind ik wel leuk :-)
De sportdag was wel leuk. Kindjes hebben hun geamuseerd. Sportdag staat hier vooral voor estafette, lopen, estafette en lopen, ah ja… en estafette en lopen! Maar ze doen het graag, dus waarom niet… Er waren 4 kampen: Belgium, Germany, Holland en Gambia. Mijn groep, Gambia, had een gedeelde 2e plaats, çava nog he?! :-)
Daarna was het wedstrijd tussen de teachers. Vrouwen tegen elkaar, mannen tegen elkaar. De kindjes stonden aan de kant om te supporteren, en ik had veel fans hoor! Resultaat: Ik was 2e van de vrouwen! En geloof mij… op los zand en in 40°C lopen is NIET gemakkelijk! Tweede schouderklopje voor mezelf deze week. En als je dan vertrekt, komen al die kindjes van de school achter u aan gelopen, springen in u nek, pakken u vast, roepen uwe naam,… Ik voelde me even een BG (Bekende Gambiaan – ik ben er mij van bewust dat het een flauwtje is hehe! Slechte humor steken we ook op die malariapillen!)
Na de sportdag hebben we nog gedanst met de kindjes op school… dan maken ze muziek met djembees. Iedereen kent ook die liedjes hier! Elk liedje heeft een ander dansje en het zijn er zeker 30 verschillende! En heel de school doet mee. Heb al veel filmpjes gemaakt, als ik terug ben zet ik ze op facebook! ’t Is super om te zien, ge krijgt er instant een goed gevoel van!
Na het dansen en zingen was het tijd voor iets anders… afscheid van teachers: Folke, Lisa, Tini en Annelies! Want zij vertrekken volgende maandag en woensdag weer naar de koude! Ik ga ze, net zoals de kindjes, missen hier! We hebben toch 1 maand samengeleefd dan. Tijdens het afscheid brengen de kindjes dan sierraden, tekeningen,… dan zingen afscheidsliedjes… ik stond al met traantjes in mijn ogen, in hun plek!
Na het hele emotionele gedoe zijn we naar een hotel getrokken om te gaan zwemmen... Quasi van ons slecht gevoel weg te spoelen he!
Nog enkele dingetjes:
- Ansu (kindje uit ons huis, zoon van Aminata) roept ons in het “Vlaams” als we gaan eten: ‘etoooohn!’ roept hij dan. Grappig, want waarschijnlijk snapt hij niet eens wat hij roept, we hadden hem beter een ander woordje aangeleerd… konden we nog eens lachen ;-) If you know what I mean.
- We kwamen vandaag Aminata, onze huisvrouw, tegen op straat op weg naar de Kadjendo (ons huis). Het was 5u ’s avonds, nog 30° en zij droeg een sjaal rond haar nek… én ze had een muts gekocht voor baby Rabi… het is koud nu voor de Gambianen vertelde ze.... Kidding?
- Ik ben er nogal lichtjes over gegaan vanboven in mijn bericht maar serieus… ik heb een spinnenbeet op mijn been van zeker 4 cm doorsnede!!!!!!
- Mijn voeten? Krijg ik in 4 jaar nimeer schoon! Dat stof en zand is al in mijn vel getrokken denk ik.
Alé, vanaf volgende keer zal het weer een heel andere inhoud zijn WANT we gaan natuurlijk van alles bezichtigen hier in Gambia tijdens de vakantie! Zo hebben we al op de planning staan: De moskee, de mangrove,… en dat is het voorlopig. Maar ge kent mij he… Gene planner ;-)
Tot volgende keer he bloggerzzz!
Dag 19: Zondag 24 maart
Dag biekes! Vandaag hebben we onze God zijn wil van de 7e dag gerespecteerd en daarom hebben we vandaag weinig uitgestoken. Toch wil ik het jullie vertellen, kwestie van jullie een tikkeltje jaloers te maken in ijstijden: We zijn naar het strand getrokken, waar het zonnetje scheen, een zacht windje blies en de palmbomen ritselden...Elk weekend word ik een beetje meer Gambiaan, straks zie je mij nimeer lopen tussen de zwartjes. Maar... have fun met het maken van jullie sneeuwman he! ;-)
Teruggekomen, hebben we een kommetje cornflakes gegeten (stiekem - want anders zaagt Kristien dat dat enkel voor ontbijt bedoeld is – muhahaha such a badass!) en ons lesjes voorbereid. We hebben geprobeerd om onze patatjes een leuke maandag te bezorgen, hopelijk willen ze meewerken... Ik hou mijn hart al vast! :-) ’t Is mijn laatste dag in het vierde leerjaar dus ik vind het wel spijtig… ga ervan proberen genieten :-). Ga ze wel missen! ’t Waren tofkes als ze braaf waren.
Vandaag kamen gasten lunchen met Pat en Kristien. Een vrouw had haar zoontje bij. Dat zoontje was 4 jaartjes oud en het was feest voor hem! Hij was net besneden en hij had zijn wit manteltje aan met kapje op en al :-) Dat is traditie. Hij moest de witte mantel aanhouden tot hij genezen was en mocht voorlopig ook niet naar school. Er hing wel een grote plek bloed onderaan de mantel…die ook niet uitgewassen mocht worden....
Voila, ik denk dat dit officieel mijn kortste blogbericht ooit is. Ik denk dat sommigen mij dankbaar gaan zijn!
Dag 20: Maandag
Maandag is baaldag. Ik moest mij echt vooruit slepen vandaag… ik had weer hevig gedroomd deze nacht (echt niet normaal mijn dromen hier! We steken het op de malariapillen!). Maar deze keer had ik er een slecht gevoel aan overgehouden dus stond ik al slecht op. Dat was niet alles: De cornflakes was op en ik had mij er al heel de nacht op verlekkerd, mijn lessen zaten niet goed in mijn hoofd, ’t was een super warme dag, de kinderen waren luidruchtig en luisterden amper, nee nee nee! ’t Ging mij niet af vandaag!
Ach ja, tussen de lijntjes door heb ik echt nog wel genoten van mijn laatste dag in het vierde! Ook al klinkt het niet zo, maar ik ben een specialleke he ;-).
Vanaf 2 uur was het vergadering met de teachers. En… klein schouderklopje voor mezelf: ik heb gesproken voor de groep, in het Engels uiteraard! Voor de camera dan nog wel, want deze meeting werd gefilmd. Ik heb mijn plan uitgelegd voor mijn bachelor proef aan het leerkrachtenteam en de directeur. Ik zou er graag rond werken tijdens het paaskamp (8 tot 12 april) met de kinderen, daarom mijn verslag…
We hebben alle dagen ingevuld voor het paaskamp rond het thema 'hygiëne'. Want zoals iedereen wel zal weten: hygiëne is hier een groot probleem. Wij gaan die kindjes leren hoe ze hun tandjes moeten poetsen, hun poepke moeten wassen en hun groentjes moeten spoelen ;-).
’s Avonds hebben we horrornight gehouden, met 1 horrorfilm…. Ey! Het zijn hier vermoeiende dagen hoor! Tegen de helft van zo’n film ligt bijna iedereen te knorren. We hadden matrassen tegen de kast gezet en ons fleece dekentje (dat natuurlijk veel te warm was – maar ja… muggen!) klaargenomen. Maar de film zelf was niet zo vet… ‘k Weet zelfs de titel al niet meer! En… ik tel 1...2...3 muggenbeten en 1 grote spinnenbeet op mijn voeten en been :-(
Dag 21:
3 weken al? Noooo way?!
Sportdag in 40°C? Noooooooooo way?! Euh, toch wel! Vandaag om 08.10u (zoals elke morgen) verzamelden we de kindjes in ‘micado’. Na een kort infomoment door onze (knappe ;-)) teacher Lamin, vertrokken we naar het voetbalplein. Ok… een korte beschrijving: een voetbalplein hier is niet met mooi groen (al dan niet fake) gras, witte lijnen, een tribune en mooie goals. Neen, meer een zandveld, zoals overal in Gambia, met misschien 1 verdord sprietje gras, heeeel veel beestjes en zandheuvels!
Nog iets opvallends: Als wij in België een uitstap maken met de klas/school is dat heel gestructureerd: iedereen een fluo-vestje aan, kindjes mooi per twee, om de 15 kinderen een leerkracht om te begeleiden, mooi oversteken via de zebrapaden, mooi aansluiten (geen meter tussen de kinderen!!!!) Hier: Kinderen lopen in het vrij (lees wild) rond, maken muziek, voetballen, vechten en zingen ondertussen, steken over wanneer ze het gedacht hebben,…. Het is precies een mierennest dat voor u loopt. Afrika is op dat vlak zeker zalig… alles chill, alles komt goed en vooral GENE STRESS! En gebeurt het nu niet? Dan is’t voor morgen… vind ik wel leuk :-)
De sportdag was wel leuk. Kindjes hebben hun geamuseerd. Sportdag staat hier vooral voor estafette, lopen, estafette en lopen, ah ja… en estafette en lopen! Maar ze doen het graag, dus waarom niet… Er waren 4 kampen: Belgium, Germany, Holland en Gambia. Mijn groep, Gambia, had een gedeelde 2e plaats, çava nog he?! :-)
Daarna was het wedstrijd tussen de teachers. Vrouwen tegen elkaar, mannen tegen elkaar. De kindjes stonden aan de kant om te supporteren, en ik had veel fans hoor! Resultaat: Ik was 2e van de vrouwen! En geloof mij… op los zand en in 40°C lopen is NIET gemakkelijk! Tweede schouderklopje voor mezelf deze week. En als je dan vertrekt, komen al die kindjes van de school achter u aan gelopen, springen in u nek, pakken u vast, roepen uwe naam,… Ik voelde me even een BG (Bekende Gambiaan – ik ben er mij van bewust dat het een flauwtje is hehe! Slechte humor steken we ook op die malariapillen!)
Na de sportdag hebben we nog gedanst met de kindjes op school… dan maken ze muziek met djembees. Iedereen kent ook die liedjes hier! Elk liedje heeft een ander dansje en het zijn er zeker 30 verschillende! En heel de school doet mee. Heb al veel filmpjes gemaakt, als ik terug ben zet ik ze op facebook! ’t Is super om te zien, ge krijgt er instant een goed gevoel van!
Na het dansen en zingen was het tijd voor iets anders… afscheid van teachers: Folke, Lisa, Tini en Annelies! Want zij vertrekken volgende maandag en woensdag weer naar de koude! Ik ga ze, net zoals de kindjes, missen hier! We hebben toch 1 maand samengeleefd dan. Tijdens het afscheid brengen de kindjes dan sierraden, tekeningen,… dan zingen afscheidsliedjes… ik stond al met traantjes in mijn ogen, in hun plek!
Na het hele emotionele gedoe zijn we naar een hotel getrokken om te gaan zwemmen... Quasi van ons slecht gevoel weg te spoelen he!
Nog enkele dingetjes:
- Ansu (kindje uit ons huis, zoon van Aminata) roept ons in het “Vlaams” als we gaan eten: ‘etoooohn!’ roept hij dan. Grappig, want waarschijnlijk snapt hij niet eens wat hij roept, we hadden hem beter een ander woordje aangeleerd… konden we nog eens lachen ;-) If you know what I mean.
- We kwamen vandaag Aminata, onze huisvrouw, tegen op straat op weg naar de Kadjendo (ons huis). Het was 5u ’s avonds, nog 30° en zij droeg een sjaal rond haar nek… én ze had een muts gekocht voor baby Rabi… het is koud nu voor de Gambianen vertelde ze.... Kidding?
- Ik ben er nogal lichtjes over gegaan vanboven in mijn bericht maar serieus… ik heb een spinnenbeet op mijn been van zeker 4 cm doorsnede!!!!!!
- Mijn voeten? Krijg ik in 4 jaar nimeer schoon! Dat stof en zand is al in mijn vel getrokken denk ik.
Alé, vanaf volgende keer zal het weer een heel andere inhoud zijn WANT we gaan natuurlijk van alles bezichtigen hier in Gambia tijdens de vakantie! Zo hebben we al op de planning staan: De moskee, de mangrove,… en dat is het voorlopig. Maar ge kent mij he… Gene planner ;-)
Tot volgende keer he bloggerzzz!
zondag 24 maart 2013
Hey fa! (ik moést het gewoon gebruiken want Daniëlle kent Alida van de boomhut niet seg! Uit welke tijd komt die? ‘88 zeker? Oud worden is iets he… ;-)) Tijd om nieuwe belevenissen uit The Gambia te lezen!
Dag 15: Woensdag
Woensdag is hier gelijk aan, in tegenstelling tot bij onze lagere scholen, een hele dag school… tot onze grote verontwaardiging want lesgeven is echt wel zwaar in de hitte, met kinderen die amper luisteren en een grommend buikje dat het eten op school vaak niet lekker vindt en dus moet wachten tot thuis! Dus… die hele woensdag was er teveel aan, ook voor de kinderen trouwens, de energie van beide partijen was volledig op. De kinderen waren daardoor lastig en werkten amper mee. Maar! Ik probeer hier altijd positief te blijven, dus morgen hopen op een betere dag!
Het lesgeven zelf valt op zich wel mee.. We proberen de kinderen zoveel mogelijk te motiveren en zoeken leuke opdrachten waar ze zich echt mee bezig kunnen houden, want luisteren (OLG voor de leerkrachten onder ons ;-)) gaat hier echt niet, hoogstens 10 minuten! Het merendeel van de kinderen zit ook boven hun niveau… Er zijn maar enkele die echt thuishoren in het 4e leerjaar. Sommigen kunnen echt niet mee, en zitten qua rekenen nog op niveau 1e – 2e leerjaar… Het is niet simpel om iedereen mee te krijgen in ons verhaal! En ’t is nog zo’n mooi! :-)
Wat hebben we vandaag zoal gedaan met onze patatjes?
- Ze mochten voor een laatste keer goed oefenen op de angles, want morgen hebben ze test. Een zelf-opgemaakte test van Teacher Dani and me, dus ze zullen zweten! ;-) Nene, het is belangrijk de kinderen regelmatig te testen hier, gewoon om te zien wie mee is en wie niet, want vanuit de lessen kan je dat moeilijk opvangen. Er zijn altijd stiekemaards die op één of andere manier gespiekt hebben tijdens de oefeningen. Dus vanavond was het studytime voor onze pupils!
- Velen snappen het hele continentengedoe niet, hoe een wereldkaart eruit ziet en waar die continenten nu juist liggen… Dus we hebben hen deze week wat dichter bij ‘the globe’ gebracht. Vonden ze bangelijk… want nu weten ze eindelijk dat België ook een land is! (En GEEN totaal andere planeet waar blanke marsmannetjes wonen) Daarna mochten ze in groepswerk zelf een wereldkaart maken. Per 4 de continenten tekenen en op een blauw blad (dat stond voor het water van onze aardbol…ja ‘k weet het doordacht, doordacht…) kleven! Ze waren heel gemotiveerd tot…. Sommige groepen om half 4 ontdekten dat ze 3 van de 4 keer hetzelfde continent hadden getekend…. ’t Was ineens heeeele grote paniek! En op de laatste 5 minuten van de dag hebben ze meer verricht dan over de ganse week! Wij stonden met open mond toe te kijken, wie had er kruid in hun poepke gestoken?
Na onze lange dag, die nog langer leek door al de mankementjes, mochten we beschikken. Als Dani, de mooiste (en enigste) belvrouw van de school, de bel luidt (oldskool – mét de hand), zie je heel de school op 2 minuten leeglopen... Everybody loves school here!!! Thuisgekomen, konden we wat gaan rusten op ons dak, want ik had alle lesjes al voorbereid voor donderdag terwijl ons Dani’ke aan het lesgeven was! Toch een lieveke ik heee? :-)
’s Avonds zijn we iets gaan drinken, een waterpijp gaan roken en naar het internetcafé getrokken. Avondje was dus goed gevuld! En het mooiste moment van mijn dag: in mijn bedje kruipen met een afleveringske van ‘How I Met Your Mother’, beestig om de dag mee af te sluiten!
Dag 16
Moet ge nu eens wat weten? Wij kwamen aan in onze klas deze morgen, en de kindjes zaten al (10 minuten voor de bel ging!!!!) aan hun wereldkaart verder te werken! Kijkt eens hoe gemotiveerd wij onze kinders krijgen! Ze krijgen al nimeer genoeg van ons lessen! ;-) Waarschijnlijk de ganse nacht wakker gelegen over die kaart die ze niet afkregen gisteren…. We stonden helemaal versteld! En het beterde er niet op… We stonden nog meer versteld van het feit dat bij sommige kaarten een mega aardbeving was gepasseerd… die Amerika rechts van de kaart had gelegd en Azië links! Ach ja, de moderne, gepimpte versie van de wereldkaart dan maar zeker? Ze begrepen hun fouten, dat was het belangrijkste ;-).
Vandaag ging het echt goed! We hebben echt leuke dingen gedaan tijdens de lessen met de kinderen en ze werkten goed mee.
Vandaag was het ook maar tot 2u les en we merkten dat dat veeeeel beter ging dan tot 4u! We hebben in lessen essay writing een brief naar het zesde leerjaar (van onze stageschool) geschreven over het leven hier in Gambia. Het was soms super grappig wat sommige kinderen schreven, zoals: “I’m black in color”, “I like to jump and clap”, “You can come to my party, there will be nice music like Chop My Money (hip hopschijf uit the roots hier).” en… “You need to help me with money, because the school needs good materials.” Ze zijn toch zo oprecht he… en het grappigste van allemaal: “I love going to school!” Iemand wou duidelijk puntjes scoren ;-).
Ik had ook zelf een woordzoeker opgemaakt, waar ik 16 woorden in had verstopt die ze deze week leerden schrijven. Heb die op het bord gezet (amai wat een werkske! Mijn hand is er nog stijf van…) en de kindjes mochten die dan overpennen (gekopieerde blaadjes hebbe we hier niet) en de woorden zoeken. Ze hadden dit nog nooit gedaan, ze vonden het geweldig! En spannend… Er was meer spanning in de klas dan bij mannen die naar een voetbalmatch kijken! Als ze dan een woord hadden gevonden sprongen ze van hun stoel : “Teacher teacher teacher look, I found one!!!!”
Dus kortom, het was een geslaagde 4e stagedag, we zijn allebei met een glimlach naar huis vertrokken! En btw… de testresultaten van hun toets over angles waren soooo good! Super trots op mezelf, omdat ik ze het heb aangeleerd, maar nog meer op de kindjes omdat zij het vaak helemaal niet gemakkelijk hebben om thuis te studeren… en toch zo hun best gedaan hebben! ‘k Heb het hen misschien 10 keer gezegd hoe fier we waren, haha :-)
En… er is zo’n jongetje, Abraham, and he is totally in love with teacher Joyce. Het kereltje is 10 jaar. Deze week stapte hij stoer voorbij en knipoogde hij eens naar mij! Super grappig. Als ik hem een compliment geef over een oefening begint hij te ‘high fiven’ met al zijn vriendjes en hij maakte ook een tekening met ‘love teacher Joyce’… pré-pubers toch…
Dag 17:
Elke morgen blijven we langer in ons bed liggen… We zetten altijd onze wekker om kwart voor 7. Maandag kwamen we er om 7 uit. Vandaag was het al half 8 geworden… that means: op een kwartier gerief pakken, eten en wegwezen!
Vrijdag = woensdag in België, halve dag dus!! Na een lesje quantatives en verbal (maakt niet uit, ik vraag mij ook nog altijd af wat het is ;-)) mochten de kindjes afsluiten in ‘micado’.
Daarna groepsfoto’s met de het volledige leerkrachtenteam van ‘The Swallow’ genomen omdat volgende week de volgende reeks studenten vertrekt :(.
En tijdens het trekken van die foto’s…. is mijn geld gestolen :( Niemand weet hoe, wie,… en ik weet niet juist hoeveel, maar ik gok dat er een 200 tot 300 Dalasi in zat, dat is eigenlijk niet zo veel hoor, komt overeen met 5 – 7 euro, maar toch… vind het jammer dat je geen kinderen of zelfs leerkrachten kunt vertrouwen! Thuis konden ze amper geloven dat het een kind was geweest, die zijn hier (hoe zou ik het zeggen?) niet wijs genoeg om te weten hoe ze dat moeten aanpakken… dus het zal wel een leerkracht geweest zijn! 200 Dalasi is meer dan een dagloon voor hen, dus waarom zouden ze het niet doen? Ach ja, lesje geleerd. Zak altijd dicht bij mij houden!
Daarna zijn we (Dani, Folke en ik) naar de markt in Banjul gegaan, dat is de hoofdstad van Gambia. We hadden ons een prachtige markt vol typische Afrikaanse spulletjes ingebeeld, maar we kwamen in een rotte straat, met rotte gebouwen, met kitscherige juwelenwinkels en out-of- fashion klerenwinkels terecht. Bummer dus! Maar… na lang ronddwalen en enkele risky steegjes die we insloegen, kwamen we toch terecht in wat we ons hadden ingebeeld… alleen niet zo prachtig, maar wel kraampjes met typische Afrikaanse spulletjes! Wij in ons nopjes natuurlijk…
Daar hebben we elk 1 of 2 Afrikaanse schilderijtjes gekocht, echt wel leuk! Typisch hoe de Afrikanen worden voorgesteld: Man met muziekinstrument, vrouw met baby in de rug en aan het koken. We zijn fier op onze nieuwe aanwinsten! ‘k Begin me zo’n echt Afrikaans meisje te voelen… normaal zou ik zoiets noooooit van mijn leven kopen, maar ik denk altijd: “Ik kom hier maar één keer, we doen is gek!”
Folke had een tas gekocht en ze had er een kleine verrassing bij gekregen van die madam, lief he? Het was een tas VOL MET RODE MIEREN. Eerst een paar keer wassen, zeker?
’s Avonds konden we weer gezellig (niet dus) in het kaarslicht eten want de elektriciteit was gaan slapen… Ik haat dat dus he, in het donker eten! Thuis haat ik dat ook, ik wil veel licht op mijn bord zodat mijn oog er ook geniet van heeft!!
Ps: Dani en ik voelen ons allebei niet zo lekker deze avond, last van ons maag! Gelukkig (?) heeft Pat ons Papajapitjes gegeven. Is, volgens hem, goed voor de maag. ’t Was in ieder geval niet smakelijk, dus het kan maar beter opbrengen.
Dag 18:
Too bad… ’t is erger geworden. Mijn maag heeft mijn darmen er ook bij betrokken dus het zit niet goed in mijn buikje. En Dani heeft besloten om mij niet alleen te laten afzien, ze doet mee met mij! Dus wens ons maar veel beterschap toe. We gingen vandaag normaal naar de naamceremonie van Aminata haar kleinkindje… jammer, had er wel bij willen zijn. Maar zo’n wc in een compound? Niet altijd te vertrouwen!
Ja juist… nu ik over Aminata typ, denk ik er aan. Gisteren was wel grappig, we waren een typisch Afrikaanse schotel aan het eten. Thuis doen we dat wel met een lepel, niet met de handen. En Aminata zat gewoon in haar ondergoed mee te eten met ons, Kunt ge u dat voorstellen bij ons thuis? Dat de kuis/kookvrouw in haar bh mee aan het tafelen is? Voor mijn schoonzus Mieke: zeker eens doen!!
Nog een weetje over het Afrikaans eten: Bij zo’n schotel, verdeelt de vrouw des huizes het vlees of de vis met haar handen over de kinderen of gasten. Dus Aminata verbrokkelde dat en gaf ons allemaal stukjes vis (in dit geval).
En nu ik met het thema ‘wc’ in mijn hoofd zit: Ik ben hier elke nacht slechtgezind… Normaal moet ik nooooit naar toilet ’s nachts. In heel mijn leven ben ik misschien al 10 keer naar toilet geweest ’s nachts. Ik was daar ook blij om, verstoort mijn slaap alleen maar… Maar hier is dat alle lappen hetzelfde! Elke nacht rond een uur of 3-4, moet ik er uit. Tot mijn grote ergernis, want dat is hier een karweitje ze! Muskietennet open krijgen, terug tussen de matras foefelen, pil lamp zoeken, de piepende deur (’t gaat er echt over.. tot beneden weten ze wanneer we de kamer verlaten) opheffen zodat ze minder piept, het enge stuk gang oversteken (ik denk altijd dat er iemand achter mij zit), het licht vinden, wc papier zoeken (iemand eet dat hier op precies), en dan alles herhalen maar in de omgekeerde volgorde. Resultaat: tegen ik terug in mijn bed lig, is het licht. Nee nee, grapje, maar ik geraak wel terug moeilijk in slaap.
En nu ik toch aan het klagen ben (morgen is dat over ze): We moesten nu allebei zo’n medicinaal zakje in onze waterfles oplossen, en opdrinken. Resultaat: Ons water smaakt naar rotte sinaasappelen met druiven extract die 100 Gambianen met hun blote zandvoeten hebben geplet, met een tikketje horrormarkt van Serekunda (you know…). We tellen altijd samen af tot 3, nemen een grote slok, houden samen het braken tegen en trekken 5 minuten lang een zuur gezicht…. Lekkerrrr!
Ps: Nu kunnen we naar onze seriekes kijken en… eens naar onze schooltaken kijken. Moet ook gebeuren!
Vanaf morgen een betere dag, beloofd ;-) Groetjes!!
Dag 15: Woensdag
Woensdag is hier gelijk aan, in tegenstelling tot bij onze lagere scholen, een hele dag school… tot onze grote verontwaardiging want lesgeven is echt wel zwaar in de hitte, met kinderen die amper luisteren en een grommend buikje dat het eten op school vaak niet lekker vindt en dus moet wachten tot thuis! Dus… die hele woensdag was er teveel aan, ook voor de kinderen trouwens, de energie van beide partijen was volledig op. De kinderen waren daardoor lastig en werkten amper mee. Maar! Ik probeer hier altijd positief te blijven, dus morgen hopen op een betere dag!
Het lesgeven zelf valt op zich wel mee.. We proberen de kinderen zoveel mogelijk te motiveren en zoeken leuke opdrachten waar ze zich echt mee bezig kunnen houden, want luisteren (OLG voor de leerkrachten onder ons ;-)) gaat hier echt niet, hoogstens 10 minuten! Het merendeel van de kinderen zit ook boven hun niveau… Er zijn maar enkele die echt thuishoren in het 4e leerjaar. Sommigen kunnen echt niet mee, en zitten qua rekenen nog op niveau 1e – 2e leerjaar… Het is niet simpel om iedereen mee te krijgen in ons verhaal! En ’t is nog zo’n mooi! :-)
Wat hebben we vandaag zoal gedaan met onze patatjes?
- Ze mochten voor een laatste keer goed oefenen op de angles, want morgen hebben ze test. Een zelf-opgemaakte test van Teacher Dani and me, dus ze zullen zweten! ;-) Nene, het is belangrijk de kinderen regelmatig te testen hier, gewoon om te zien wie mee is en wie niet, want vanuit de lessen kan je dat moeilijk opvangen. Er zijn altijd stiekemaards die op één of andere manier gespiekt hebben tijdens de oefeningen. Dus vanavond was het studytime voor onze pupils!
- Velen snappen het hele continentengedoe niet, hoe een wereldkaart eruit ziet en waar die continenten nu juist liggen… Dus we hebben hen deze week wat dichter bij ‘the globe’ gebracht. Vonden ze bangelijk… want nu weten ze eindelijk dat België ook een land is! (En GEEN totaal andere planeet waar blanke marsmannetjes wonen) Daarna mochten ze in groepswerk zelf een wereldkaart maken. Per 4 de continenten tekenen en op een blauw blad (dat stond voor het water van onze aardbol…ja ‘k weet het doordacht, doordacht…) kleven! Ze waren heel gemotiveerd tot…. Sommige groepen om half 4 ontdekten dat ze 3 van de 4 keer hetzelfde continent hadden getekend…. ’t Was ineens heeeele grote paniek! En op de laatste 5 minuten van de dag hebben ze meer verricht dan over de ganse week! Wij stonden met open mond toe te kijken, wie had er kruid in hun poepke gestoken?
Na onze lange dag, die nog langer leek door al de mankementjes, mochten we beschikken. Als Dani, de mooiste (en enigste) belvrouw van de school, de bel luidt (oldskool – mét de hand), zie je heel de school op 2 minuten leeglopen... Everybody loves school here!!! Thuisgekomen, konden we wat gaan rusten op ons dak, want ik had alle lesjes al voorbereid voor donderdag terwijl ons Dani’ke aan het lesgeven was! Toch een lieveke ik heee? :-)
’s Avonds zijn we iets gaan drinken, een waterpijp gaan roken en naar het internetcafé getrokken. Avondje was dus goed gevuld! En het mooiste moment van mijn dag: in mijn bedje kruipen met een afleveringske van ‘How I Met Your Mother’, beestig om de dag mee af te sluiten!
Dag 16
Moet ge nu eens wat weten? Wij kwamen aan in onze klas deze morgen, en de kindjes zaten al (10 minuten voor de bel ging!!!!) aan hun wereldkaart verder te werken! Kijkt eens hoe gemotiveerd wij onze kinders krijgen! Ze krijgen al nimeer genoeg van ons lessen! ;-) Waarschijnlijk de ganse nacht wakker gelegen over die kaart die ze niet afkregen gisteren…. We stonden helemaal versteld! En het beterde er niet op… We stonden nog meer versteld van het feit dat bij sommige kaarten een mega aardbeving was gepasseerd… die Amerika rechts van de kaart had gelegd en Azië links! Ach ja, de moderne, gepimpte versie van de wereldkaart dan maar zeker? Ze begrepen hun fouten, dat was het belangrijkste ;-).
Vandaag ging het echt goed! We hebben echt leuke dingen gedaan tijdens de lessen met de kinderen en ze werkten goed mee.
Vandaag was het ook maar tot 2u les en we merkten dat dat veeeeel beter ging dan tot 4u! We hebben in lessen essay writing een brief naar het zesde leerjaar (van onze stageschool) geschreven over het leven hier in Gambia. Het was soms super grappig wat sommige kinderen schreven, zoals: “I’m black in color”, “I like to jump and clap”, “You can come to my party, there will be nice music like Chop My Money (hip hopschijf uit the roots hier).” en… “You need to help me with money, because the school needs good materials.” Ze zijn toch zo oprecht he… en het grappigste van allemaal: “I love going to school!” Iemand wou duidelijk puntjes scoren ;-).
Ik had ook zelf een woordzoeker opgemaakt, waar ik 16 woorden in had verstopt die ze deze week leerden schrijven. Heb die op het bord gezet (amai wat een werkske! Mijn hand is er nog stijf van…) en de kindjes mochten die dan overpennen (gekopieerde blaadjes hebbe we hier niet) en de woorden zoeken. Ze hadden dit nog nooit gedaan, ze vonden het geweldig! En spannend… Er was meer spanning in de klas dan bij mannen die naar een voetbalmatch kijken! Als ze dan een woord hadden gevonden sprongen ze van hun stoel : “Teacher teacher teacher look, I found one!!!!”
Dus kortom, het was een geslaagde 4e stagedag, we zijn allebei met een glimlach naar huis vertrokken! En btw… de testresultaten van hun toets over angles waren soooo good! Super trots op mezelf, omdat ik ze het heb aangeleerd, maar nog meer op de kindjes omdat zij het vaak helemaal niet gemakkelijk hebben om thuis te studeren… en toch zo hun best gedaan hebben! ‘k Heb het hen misschien 10 keer gezegd hoe fier we waren, haha :-)
En… er is zo’n jongetje, Abraham, and he is totally in love with teacher Joyce. Het kereltje is 10 jaar. Deze week stapte hij stoer voorbij en knipoogde hij eens naar mij! Super grappig. Als ik hem een compliment geef over een oefening begint hij te ‘high fiven’ met al zijn vriendjes en hij maakte ook een tekening met ‘love teacher Joyce’… pré-pubers toch…
Dag 17:
Elke morgen blijven we langer in ons bed liggen… We zetten altijd onze wekker om kwart voor 7. Maandag kwamen we er om 7 uit. Vandaag was het al half 8 geworden… that means: op een kwartier gerief pakken, eten en wegwezen!
Vrijdag = woensdag in België, halve dag dus!! Na een lesje quantatives en verbal (maakt niet uit, ik vraag mij ook nog altijd af wat het is ;-)) mochten de kindjes afsluiten in ‘micado’.
Daarna groepsfoto’s met de het volledige leerkrachtenteam van ‘The Swallow’ genomen omdat volgende week de volgende reeks studenten vertrekt :(.
En tijdens het trekken van die foto’s…. is mijn geld gestolen :( Niemand weet hoe, wie,… en ik weet niet juist hoeveel, maar ik gok dat er een 200 tot 300 Dalasi in zat, dat is eigenlijk niet zo veel hoor, komt overeen met 5 – 7 euro, maar toch… vind het jammer dat je geen kinderen of zelfs leerkrachten kunt vertrouwen! Thuis konden ze amper geloven dat het een kind was geweest, die zijn hier (hoe zou ik het zeggen?) niet wijs genoeg om te weten hoe ze dat moeten aanpakken… dus het zal wel een leerkracht geweest zijn! 200 Dalasi is meer dan een dagloon voor hen, dus waarom zouden ze het niet doen? Ach ja, lesje geleerd. Zak altijd dicht bij mij houden!
Daarna zijn we (Dani, Folke en ik) naar de markt in Banjul gegaan, dat is de hoofdstad van Gambia. We hadden ons een prachtige markt vol typische Afrikaanse spulletjes ingebeeld, maar we kwamen in een rotte straat, met rotte gebouwen, met kitscherige juwelenwinkels en out-of- fashion klerenwinkels terecht. Bummer dus! Maar… na lang ronddwalen en enkele risky steegjes die we insloegen, kwamen we toch terecht in wat we ons hadden ingebeeld… alleen niet zo prachtig, maar wel kraampjes met typische Afrikaanse spulletjes! Wij in ons nopjes natuurlijk…
Daar hebben we elk 1 of 2 Afrikaanse schilderijtjes gekocht, echt wel leuk! Typisch hoe de Afrikanen worden voorgesteld: Man met muziekinstrument, vrouw met baby in de rug en aan het koken. We zijn fier op onze nieuwe aanwinsten! ‘k Begin me zo’n echt Afrikaans meisje te voelen… normaal zou ik zoiets noooooit van mijn leven kopen, maar ik denk altijd: “Ik kom hier maar één keer, we doen is gek!”
Folke had een tas gekocht en ze had er een kleine verrassing bij gekregen van die madam, lief he? Het was een tas VOL MET RODE MIEREN. Eerst een paar keer wassen, zeker?
’s Avonds konden we weer gezellig (niet dus) in het kaarslicht eten want de elektriciteit was gaan slapen… Ik haat dat dus he, in het donker eten! Thuis haat ik dat ook, ik wil veel licht op mijn bord zodat mijn oog er ook geniet van heeft!!
Ps: Dani en ik voelen ons allebei niet zo lekker deze avond, last van ons maag! Gelukkig (?) heeft Pat ons Papajapitjes gegeven. Is, volgens hem, goed voor de maag. ’t Was in ieder geval niet smakelijk, dus het kan maar beter opbrengen.
Dag 18:
Too bad… ’t is erger geworden. Mijn maag heeft mijn darmen er ook bij betrokken dus het zit niet goed in mijn buikje. En Dani heeft besloten om mij niet alleen te laten afzien, ze doet mee met mij! Dus wens ons maar veel beterschap toe. We gingen vandaag normaal naar de naamceremonie van Aminata haar kleinkindje… jammer, had er wel bij willen zijn. Maar zo’n wc in een compound? Niet altijd te vertrouwen!
Ja juist… nu ik over Aminata typ, denk ik er aan. Gisteren was wel grappig, we waren een typisch Afrikaanse schotel aan het eten. Thuis doen we dat wel met een lepel, niet met de handen. En Aminata zat gewoon in haar ondergoed mee te eten met ons, Kunt ge u dat voorstellen bij ons thuis? Dat de kuis/kookvrouw in haar bh mee aan het tafelen is? Voor mijn schoonzus Mieke: zeker eens doen!!
Nog een weetje over het Afrikaans eten: Bij zo’n schotel, verdeelt de vrouw des huizes het vlees of de vis met haar handen over de kinderen of gasten. Dus Aminata verbrokkelde dat en gaf ons allemaal stukjes vis (in dit geval).
En nu ik met het thema ‘wc’ in mijn hoofd zit: Ik ben hier elke nacht slechtgezind… Normaal moet ik nooooit naar toilet ’s nachts. In heel mijn leven ben ik misschien al 10 keer naar toilet geweest ’s nachts. Ik was daar ook blij om, verstoort mijn slaap alleen maar… Maar hier is dat alle lappen hetzelfde! Elke nacht rond een uur of 3-4, moet ik er uit. Tot mijn grote ergernis, want dat is hier een karweitje ze! Muskietennet open krijgen, terug tussen de matras foefelen, pil lamp zoeken, de piepende deur (’t gaat er echt over.. tot beneden weten ze wanneer we de kamer verlaten) opheffen zodat ze minder piept, het enge stuk gang oversteken (ik denk altijd dat er iemand achter mij zit), het licht vinden, wc papier zoeken (iemand eet dat hier op precies), en dan alles herhalen maar in de omgekeerde volgorde. Resultaat: tegen ik terug in mijn bed lig, is het licht. Nee nee, grapje, maar ik geraak wel terug moeilijk in slaap.
En nu ik toch aan het klagen ben (morgen is dat over ze): We moesten nu allebei zo’n medicinaal zakje in onze waterfles oplossen, en opdrinken. Resultaat: Ons water smaakt naar rotte sinaasappelen met druiven extract die 100 Gambianen met hun blote zandvoeten hebben geplet, met een tikketje horrormarkt van Serekunda (you know…). We tellen altijd samen af tot 3, nemen een grote slok, houden samen het braken tegen en trekken 5 minuten lang een zuur gezicht…. Lekkerrrr!
Ps: Nu kunnen we naar onze seriekes kijken en… eens naar onze schooltaken kijken. Moet ook gebeuren!
Vanaf morgen een betere dag, beloofd ;-) Groetjes!!
woensdag 20 maart 2013
Hoi! Een nieuwe, deze keer een drukke, week is aangebroken!
Het zal een iets andere inhoud zijn als ervoor, want vanaf maandag 18 maart startte onze stage in The Swallow. Ik had al verteld dat ik 2 weken in het vierde ging staan he.. tot aan de paasvakantie, samen met Daniëlle. Uiteindelijk zal Daniëlle deze klas alleen overnemen, en vlieg ik haar het derde leerjaar!
Dag 12: Zondag 17 maart: De voorbereiding…
De mentale voorbereiding startte op….. een ligzetel op het strand! We moesten ons toch eerst goed ontspannen zijn voor de stress kon beginnen he?! We hebben ongeveer 5 uur plat gelegen, lokale marktjes bezocht en fruit cocktails gedronken. Non-alcoholisch natuurlijk, want we moesten nuchter onze lesjes voorbereiden ;-). Resultaat van deze mentale voorbereiding: totaal ontspannen, schoon kleurtje (billen wel verbrand…) en het mooiste moment van allemaal: Een olifantenbeeldje rijker. Hij is zoooo knap, ik ben stapelverliefd! Foto vind je op Facebook. Maar voor diegene die geen Fb hebben, een korte beschrijving: hij is ongeveer 15 cm hoog, donkerbruin en prachtig, ziet ge het al voor u? :-) Zaterdag heb ik ook een juwelendoosje gekocht, eentje dat bestaat uit groene minipareltjes, ook heel mooi! Handgemaakt ;-) En nu ik mijn olifantje heb gekocht, wil ik al die Afrikaanse dieren hebben he! Sowieso nog een girafke! En een kleine djembee, en een Afrikaanse tas, en… nog zoveel :( Hopelijk laat mijn budget het toe!
Ok… back to work. Thuisgekomen: snel gedoucht, aftersun gesmeerd, een uitgedroogde tapalapa met choco gegeten en erin gevlogen! Het voorbereiden van deze lesjes heeft ieeeets te lang geduurd naar mijn zin, want ons Dani’ke is een beetje heel perfectionistisch en alles moet tot in de puntjes in orde zijn bij haar! Soms een super goede eigenschap… maar elke leerkracht (in spé) weet dat perfectie vaak onhaalbaar is in de praktijk, DUS ga ik haar wat flexibeler maken hier in Gambia! En ik heb het haar niet opgelegd, ze heeft er zelf om gevraagd! (Ook al gaat ze dat ontkennen, want ze noemt mij al baasje ;-))
Achja… als we er wat beter in zitten, zal het voorbereidingswerk wel vlotter gaan. Die andere studenten hebben er precies toch geen last meer van…
Mijn gevoel ’s avonds zat al bij al niet slecht… had weinig stress en ik kon enkel denken “fingers crossed!”
Dag 13: Maandag
De wekker ging iets te vroeg naar mijn zin… dus heb nog even liggen snoozen. Opstaan in Gambia is eigenlijk wel zalig. Je wordt wakker met het zonnetje in je kamer, vogeltjes die fluiten, een zacht windje aan u voeten,… Ik zou heel de dag kunnen blijven liggen. Maar vandaag ging dat niet, want we moesten lesgeven! Gaan slapen is een ander verhaal.. wij slapen met ons vliegenraam in, anders is het om te stikken, en elke nacht is er 1e krekel die precies aan mijn oren zit. Als ik hem vind he………
Totaal ontspannen, buiten onze Dani gerekend, zijn we naar de school gestapt, onze dagelijkse wandeling om 8u. Aangekomen, mochten we meteen meedoen met teachers theater. Super grappig… want dat wordt allemaal geïmproviseerd op de moment zelf. Waar die kinderen op staan te kijken, worden de rollen even snel verdeeld, wordt kort uitgelegd wat de bedoeling is,… en daarna: improviseren! Vandaag ging het over te laat komen, want dat is een heel groot probleem in Gambia! Clue van het verhaal? Terwijl we een voorstelling aan het geven waren om de kinderen aan te zetten tot “op tijd komen”, strompelen er nog enkele leerkrachten (veel te laat) binnen, tssss….. hallo, voorbeeldfunctie?!
In de klas viel het al bij al wel mee. Ja, da kinderen waren vaak wild en ze kennen weinig of geen afspraken. Maar dag 1 gaat nooit perfect! Zelfs dag 60 niet… dus ik ben al positief over enkele dingen die wel goed gingen. Ik denk dat, met genoeg aanmoediging, de kinderen zich uiteindelijk wel zullen houden aan de afspraken. Sommigen deden echt wel hun best... Ze zijn soms gewoon té enthousiast. Maar ja het zijn nog kinderen he! ‘k Heb er wel van genoten, hopelijk blijf ik dat zeggen :-)…
Het Engels praten tijdens de lessen ging, verrassend genoeg ,echt vlot… het kwam van zelf. Wel enkele “blundertjes” begaan zoals niet uit je woorden komen of Engels en Vlaams door elkaar gebruiken. Zo zei ik iets te zelfverzekerd: Go sit on your stoel!!! Al die kopkes naar mij van: “huuuh?” Maar dat zijn beginnersfoutjes he , zien we door de vingers;-) De kindjes zelf zijn wel leuk, er zitten echt wel deugnieten en giechelaars bij.
Teacher Kambi, van het derde, dacht even lekker te kunnen profiteren van mij... Het derde leerjaar (mijn uiteindelijke klas) had examen Engels en wiskunde. Kambi was te lui om de examens te verbeteren, dus ik mocht het doen! En misschien gelukkig ook… hij had in de correctiesleutel 3 foute antwoorden aangeduid. Als ik hem niet had verbeterd, hadden die kinderen (die het wél juist hadden) te weinig punten gekregen. Hij schaamde zich wel en heeft mij 20 keer bedankt om zijn fouten recht te zetten… Ach ja kan er ook nie aan doen dat ik zo’n slimmeke ben he ! ;-) Grapjeee.
Daarna een beschamend momentje: Ik vertelde een mopje aan hem, Kambi moest lachen en stak zijn hand in de lucht. In dacht “yeaah een high five!!”, dus deed hetzelfde. Uiteindelijk moest Kambi gewoon eens krabben op zijn hoofd en bleef mijn hand ergens in de middenweg hangen… Hij had dat dan door en wou mij dat ambetant momentje sparen, dus hij ging ook voor de high five, maar ondertussen haalde ik mijn hand al weg. Uiteindelijk resulteerde onze “high five” in een rare, gedraaide, awkward hand shake van 10 (te lange) seconden………..
Thuisgekomen om 4u: gegeten, op het dak gaan rusten, lesjes voorbereid, gegeten, huisvergadering en slapeken doen!
Nog enkele weetjes:
- Tegen dat ik terugkom naar België zijn Tom Boonen zijn kuiten niets tegenover de mijn! Elke dag moeten wij meters wandelen in los zand, zo vermoeiend! Mijn billen en kuiten zullen dus gespierd naar huis gaan. Meisjes met bilcomplexen? Kom naar Gambia and work it out!
- Die kindjes hier hebben een vervelende gewoonte om zichzelf in de kijker te zetten als ze willen antwoorden. Dan roepen ze non-stop “teacher-me, teacher-me, teacher-me”, alsof het 1 woord is. Om gek van te worden!
- Daniëlle is bang om te fietsen, maar ze wilt wel eens gaan paardrijden met mij. Moet ik eens paar nachten over slapen…
- Aminata (onze zwarte mama) is oma geworden! Ze is zoooo fier. Het is een jongetje en zaterdag gaan we naar de naamgeving ceremonie. Hier is het traditie je kindje pas het volgende weekend een naam te geven, in de ceremonie met een groot Afrikaans feest. Ben wel eens benieuwd hoe dat er aan toe gaat!
- Ik heb mijn Afrikaanse kleedjes! De stofjes zijn zo mooi. Foto vind je op facebook… En vrijdag doe ik er voor het eerst één aan, tijdens ‘micado’ op school.
Dag 14: Dinsdag
Ander dagje stage… hetzelfde gevoel als gisteren! De kinderen waren ongeveer hetzelfde, de lessen waren bijna hetzelfde (erg hoor, steeds herhaling hier…) en wij waren hetzelfde! :-) Wel wat sensatie gebeurd op de school:
Pj en Bert hielpen ons mee P.E. (physical education a.k.a LO) te geven, aangezien deze 2 luilakken nog niets te doen hebben (zij starten pas na de paasvakantie met stage!). Dus ik heb ze aan het werk gezet. Had al snel spijt van mijn beslissing… Pj was een oefening aan het tonen met een voetbal en heeft (blijkbaar) ergens onderweg zijn teen gestoten… resultaat: het topje van zijn dikke teen was er half af! Het was echt VUIL, ik viel bijna flauw. Hij weet niet hoe of waar het is gebeurd… maar het was wel degelijk gebeurd! Heel dat stuk vel hing er aan te bengelen en er zat allemaal zand in. Het was echt hevig aan het bloeden. Ik heb hem dan ondersteund tot aan de EHBO post. Daar hebben ze zonder mercy het topke eraf geknipt… (Beelden die ik nooit meer uit mijn hoofd krijg. Nachtmerries forever) en ook verzorgd… Later op de dag had hij koorts. Een serieuze wonde hebben hier, is echt niet bon… Als je er een infectie op krijgt, ben je echt gesjareld, om het zo te plat zeggen. Dus iedereen duimen voor beterschap en een nieuw teentopje voor Pieter-Jan.
Er zijn ook leuke dingen gebeurd hoor:
Zo hebben Dani en ik van heel de klas tekeningen gekregen met: “ We love you teacher Joyce” “We love you teacher Daniëlle”, “We wish you the best”. ’t Zijn toch patatjes he… Het zijn echt toffe kinderen, spijtig dat ik ze niet kan houden. En wat mij ook is opgevallen… die kinderen zijn zo soepel, die hun lichaamsdelen leiden een eigen leven! :-) Ge kunt er van alles met aanvangen, die gaan nooit breken.
Er kwam ook een kind uit het zesde zeggen: “Excuse me teacher, I have to tell you something”. “Last night I had a dream about you…” Ik al lichtjes geflatteerd: “Oh, and what was I doing in your dream?” Waarop zij antwoordde: “We were best friends!” Moooohh :-) Zo een bieke! En ’t was niet eens voor extra punten! Kindjes zijn hier fantastisch, ze kijken zo op naar u. Als je rondloopt in de school, kijken ze of je een prinses bent en geven je allerlei complimenten! Maar ik strooi mijn complimentjes ook in het rond ze!
Sommige kinderen hebben rare gewoontes! Over het algemeen dragen ze niet graag schoenen hier, tijdens de lessen spelen ze die dan snel uit en lopen ze op hun blote voeten… Of kinderen kwamen naar mij en zeiden “teacher, excuse me.” En bleven dan met grote, blinkende oogjes naar mij kijken. Ik dacht “Alé, da’s nu eens vriendelijk dat die hun verontschuldigingen komen aanbieden voor hun gedrag!”… dus antwoordde ik daarop: “It’s ok!” en gaf ik een goedkeurend wrijfje of schouderklopje. Mijn woorden waren nog niet uitgesproken of ze liepen snel de klas uit… Huuunk?! Pas vandaag had ik door dat ze eigenlijk gewoon kwamen vragen of ze naar het toilet mogen…. Stupido!!!
Als middageten was het brokkenpap op school… viel mee, maar mijn buikje was niet rond gegeten en ik was niet de enige! Dus zijn we naar de local shop gegaan om eens te neuzen. Dat is zo’n klein, duister winkeltje zonder deuren of ramen van 5 m² groot, met een groot tralies voor de toonbank. Bijna elke hoek in Gambia heeft er eentje. En daar hebben we iets ontdekt: broodje ei! Dat is een tapalapa met een gekookt ei, mayo en een bouillonblokje in stukjes verkruimeld, hemels!!!! Doen we meer!
Verder op de dag… Dani en ik zaten rustig les te geven, we kijken uit ons raam, zien we daar ineens een paar kindjes van het eerste leerjaar op een muur, die hoger is dan twee meter, zitten! Die klimmen er gewoon op! Ik weet echt niet hoe ze het doen. Die Afrikaantjes zijn speciaal, ik zeg het nog eens: die hun lichaamsdelen leiden een eigen leven!
Voila, nu heb je weer wat leesvoer! Denk nog eens aan mij de rest van de week…
Ps: We zitten hier al twee weken?!?! Het lijkt precies eergisteren dat ik nog als een bleekscheetje toekwam.
Dada! X
Het zal een iets andere inhoud zijn als ervoor, want vanaf maandag 18 maart startte onze stage in The Swallow. Ik had al verteld dat ik 2 weken in het vierde ging staan he.. tot aan de paasvakantie, samen met Daniëlle. Uiteindelijk zal Daniëlle deze klas alleen overnemen, en vlieg ik haar het derde leerjaar!
Dag 12: Zondag 17 maart: De voorbereiding…
De mentale voorbereiding startte op….. een ligzetel op het strand! We moesten ons toch eerst goed ontspannen zijn voor de stress kon beginnen he?! We hebben ongeveer 5 uur plat gelegen, lokale marktjes bezocht en fruit cocktails gedronken. Non-alcoholisch natuurlijk, want we moesten nuchter onze lesjes voorbereiden ;-). Resultaat van deze mentale voorbereiding: totaal ontspannen, schoon kleurtje (billen wel verbrand…) en het mooiste moment van allemaal: Een olifantenbeeldje rijker. Hij is zoooo knap, ik ben stapelverliefd! Foto vind je op Facebook. Maar voor diegene die geen Fb hebben, een korte beschrijving: hij is ongeveer 15 cm hoog, donkerbruin en prachtig, ziet ge het al voor u? :-) Zaterdag heb ik ook een juwelendoosje gekocht, eentje dat bestaat uit groene minipareltjes, ook heel mooi! Handgemaakt ;-) En nu ik mijn olifantje heb gekocht, wil ik al die Afrikaanse dieren hebben he! Sowieso nog een girafke! En een kleine djembee, en een Afrikaanse tas, en… nog zoveel :( Hopelijk laat mijn budget het toe!
Ok… back to work. Thuisgekomen: snel gedoucht, aftersun gesmeerd, een uitgedroogde tapalapa met choco gegeten en erin gevlogen! Het voorbereiden van deze lesjes heeft ieeeets te lang geduurd naar mijn zin, want ons Dani’ke is een beetje heel perfectionistisch en alles moet tot in de puntjes in orde zijn bij haar! Soms een super goede eigenschap… maar elke leerkracht (in spé) weet dat perfectie vaak onhaalbaar is in de praktijk, DUS ga ik haar wat flexibeler maken hier in Gambia! En ik heb het haar niet opgelegd, ze heeft er zelf om gevraagd! (Ook al gaat ze dat ontkennen, want ze noemt mij al baasje ;-))
Achja… als we er wat beter in zitten, zal het voorbereidingswerk wel vlotter gaan. Die andere studenten hebben er precies toch geen last meer van…
Mijn gevoel ’s avonds zat al bij al niet slecht… had weinig stress en ik kon enkel denken “fingers crossed!”
Dag 13: Maandag
De wekker ging iets te vroeg naar mijn zin… dus heb nog even liggen snoozen. Opstaan in Gambia is eigenlijk wel zalig. Je wordt wakker met het zonnetje in je kamer, vogeltjes die fluiten, een zacht windje aan u voeten,… Ik zou heel de dag kunnen blijven liggen. Maar vandaag ging dat niet, want we moesten lesgeven! Gaan slapen is een ander verhaal.. wij slapen met ons vliegenraam in, anders is het om te stikken, en elke nacht is er 1e krekel die precies aan mijn oren zit. Als ik hem vind he………
Totaal ontspannen, buiten onze Dani gerekend, zijn we naar de school gestapt, onze dagelijkse wandeling om 8u. Aangekomen, mochten we meteen meedoen met teachers theater. Super grappig… want dat wordt allemaal geïmproviseerd op de moment zelf. Waar die kinderen op staan te kijken, worden de rollen even snel verdeeld, wordt kort uitgelegd wat de bedoeling is,… en daarna: improviseren! Vandaag ging het over te laat komen, want dat is een heel groot probleem in Gambia! Clue van het verhaal? Terwijl we een voorstelling aan het geven waren om de kinderen aan te zetten tot “op tijd komen”, strompelen er nog enkele leerkrachten (veel te laat) binnen, tssss….. hallo, voorbeeldfunctie?!
In de klas viel het al bij al wel mee. Ja, da kinderen waren vaak wild en ze kennen weinig of geen afspraken. Maar dag 1 gaat nooit perfect! Zelfs dag 60 niet… dus ik ben al positief over enkele dingen die wel goed gingen. Ik denk dat, met genoeg aanmoediging, de kinderen zich uiteindelijk wel zullen houden aan de afspraken. Sommigen deden echt wel hun best... Ze zijn soms gewoon té enthousiast. Maar ja het zijn nog kinderen he! ‘k Heb er wel van genoten, hopelijk blijf ik dat zeggen :-)…
Het Engels praten tijdens de lessen ging, verrassend genoeg ,echt vlot… het kwam van zelf. Wel enkele “blundertjes” begaan zoals niet uit je woorden komen of Engels en Vlaams door elkaar gebruiken. Zo zei ik iets te zelfverzekerd: Go sit on your stoel!!! Al die kopkes naar mij van: “huuuh?” Maar dat zijn beginnersfoutjes he , zien we door de vingers;-) De kindjes zelf zijn wel leuk, er zitten echt wel deugnieten en giechelaars bij.
Teacher Kambi, van het derde, dacht even lekker te kunnen profiteren van mij... Het derde leerjaar (mijn uiteindelijke klas) had examen Engels en wiskunde. Kambi was te lui om de examens te verbeteren, dus ik mocht het doen! En misschien gelukkig ook… hij had in de correctiesleutel 3 foute antwoorden aangeduid. Als ik hem niet had verbeterd, hadden die kinderen (die het wél juist hadden) te weinig punten gekregen. Hij schaamde zich wel en heeft mij 20 keer bedankt om zijn fouten recht te zetten… Ach ja kan er ook nie aan doen dat ik zo’n slimmeke ben he ! ;-) Grapjeee.
Daarna een beschamend momentje: Ik vertelde een mopje aan hem, Kambi moest lachen en stak zijn hand in de lucht. In dacht “yeaah een high five!!”, dus deed hetzelfde. Uiteindelijk moest Kambi gewoon eens krabben op zijn hoofd en bleef mijn hand ergens in de middenweg hangen… Hij had dat dan door en wou mij dat ambetant momentje sparen, dus hij ging ook voor de high five, maar ondertussen haalde ik mijn hand al weg. Uiteindelijk resulteerde onze “high five” in een rare, gedraaide, awkward hand shake van 10 (te lange) seconden………..
Thuisgekomen om 4u: gegeten, op het dak gaan rusten, lesjes voorbereid, gegeten, huisvergadering en slapeken doen!
Nog enkele weetjes:
- Tegen dat ik terugkom naar België zijn Tom Boonen zijn kuiten niets tegenover de mijn! Elke dag moeten wij meters wandelen in los zand, zo vermoeiend! Mijn billen en kuiten zullen dus gespierd naar huis gaan. Meisjes met bilcomplexen? Kom naar Gambia and work it out!
- Die kindjes hier hebben een vervelende gewoonte om zichzelf in de kijker te zetten als ze willen antwoorden. Dan roepen ze non-stop “teacher-me, teacher-me, teacher-me”, alsof het 1 woord is. Om gek van te worden!
- Daniëlle is bang om te fietsen, maar ze wilt wel eens gaan paardrijden met mij. Moet ik eens paar nachten over slapen…
- Aminata (onze zwarte mama) is oma geworden! Ze is zoooo fier. Het is een jongetje en zaterdag gaan we naar de naamgeving ceremonie. Hier is het traditie je kindje pas het volgende weekend een naam te geven, in de ceremonie met een groot Afrikaans feest. Ben wel eens benieuwd hoe dat er aan toe gaat!
- Ik heb mijn Afrikaanse kleedjes! De stofjes zijn zo mooi. Foto vind je op facebook… En vrijdag doe ik er voor het eerst één aan, tijdens ‘micado’ op school.
Dag 14: Dinsdag
Ander dagje stage… hetzelfde gevoel als gisteren! De kinderen waren ongeveer hetzelfde, de lessen waren bijna hetzelfde (erg hoor, steeds herhaling hier…) en wij waren hetzelfde! :-) Wel wat sensatie gebeurd op de school:
Pj en Bert hielpen ons mee P.E. (physical education a.k.a LO) te geven, aangezien deze 2 luilakken nog niets te doen hebben (zij starten pas na de paasvakantie met stage!). Dus ik heb ze aan het werk gezet. Had al snel spijt van mijn beslissing… Pj was een oefening aan het tonen met een voetbal en heeft (blijkbaar) ergens onderweg zijn teen gestoten… resultaat: het topje van zijn dikke teen was er half af! Het was echt VUIL, ik viel bijna flauw. Hij weet niet hoe of waar het is gebeurd… maar het was wel degelijk gebeurd! Heel dat stuk vel hing er aan te bengelen en er zat allemaal zand in. Het was echt hevig aan het bloeden. Ik heb hem dan ondersteund tot aan de EHBO post. Daar hebben ze zonder mercy het topke eraf geknipt… (Beelden die ik nooit meer uit mijn hoofd krijg. Nachtmerries forever) en ook verzorgd… Later op de dag had hij koorts. Een serieuze wonde hebben hier, is echt niet bon… Als je er een infectie op krijgt, ben je echt gesjareld, om het zo te plat zeggen. Dus iedereen duimen voor beterschap en een nieuw teentopje voor Pieter-Jan.
Er zijn ook leuke dingen gebeurd hoor:
Zo hebben Dani en ik van heel de klas tekeningen gekregen met: “ We love you teacher Joyce” “We love you teacher Daniëlle”, “We wish you the best”. ’t Zijn toch patatjes he… Het zijn echt toffe kinderen, spijtig dat ik ze niet kan houden. En wat mij ook is opgevallen… die kinderen zijn zo soepel, die hun lichaamsdelen leiden een eigen leven! :-) Ge kunt er van alles met aanvangen, die gaan nooit breken.
Er kwam ook een kind uit het zesde zeggen: “Excuse me teacher, I have to tell you something”. “Last night I had a dream about you…” Ik al lichtjes geflatteerd: “Oh, and what was I doing in your dream?” Waarop zij antwoordde: “We were best friends!” Moooohh :-) Zo een bieke! En ’t was niet eens voor extra punten! Kindjes zijn hier fantastisch, ze kijken zo op naar u. Als je rondloopt in de school, kijken ze of je een prinses bent en geven je allerlei complimenten! Maar ik strooi mijn complimentjes ook in het rond ze!
Sommige kinderen hebben rare gewoontes! Over het algemeen dragen ze niet graag schoenen hier, tijdens de lessen spelen ze die dan snel uit en lopen ze op hun blote voeten… Of kinderen kwamen naar mij en zeiden “teacher, excuse me.” En bleven dan met grote, blinkende oogjes naar mij kijken. Ik dacht “Alé, da’s nu eens vriendelijk dat die hun verontschuldigingen komen aanbieden voor hun gedrag!”… dus antwoordde ik daarop: “It’s ok!” en gaf ik een goedkeurend wrijfje of schouderklopje. Mijn woorden waren nog niet uitgesproken of ze liepen snel de klas uit… Huuunk?! Pas vandaag had ik door dat ze eigenlijk gewoon kwamen vragen of ze naar het toilet mogen…. Stupido!!!
Als middageten was het brokkenpap op school… viel mee, maar mijn buikje was niet rond gegeten en ik was niet de enige! Dus zijn we naar de local shop gegaan om eens te neuzen. Dat is zo’n klein, duister winkeltje zonder deuren of ramen van 5 m² groot, met een groot tralies voor de toonbank. Bijna elke hoek in Gambia heeft er eentje. En daar hebben we iets ontdekt: broodje ei! Dat is een tapalapa met een gekookt ei, mayo en een bouillonblokje in stukjes verkruimeld, hemels!!!! Doen we meer!
Verder op de dag… Dani en ik zaten rustig les te geven, we kijken uit ons raam, zien we daar ineens een paar kindjes van het eerste leerjaar op een muur, die hoger is dan twee meter, zitten! Die klimmen er gewoon op! Ik weet echt niet hoe ze het doen. Die Afrikaantjes zijn speciaal, ik zeg het nog eens: die hun lichaamsdelen leiden een eigen leven!
Voila, nu heb je weer wat leesvoer! Denk nog eens aan mij de rest van de week…
Ps: We zitten hier al twee weken?!?! Het lijkt precies eergisteren dat ik nog als een bleekscheetje toekwam.
Dada! X
zondag 17 maart 2013
Dag 8, 9, 10 (woensdag- vrijdag)
Salam Alli Koum!
Tijd voor een nieuw blogberichtje! Ik wil jullie eerst enkele blijde (en minder blijde) boodschappen meedelen:
Eerst de mindere boodschappen (dan hebben we daarna een beter gevoel):
- Mijn blaasontsteking heeft zich ingeruild voor een vervelende verkoudheid. Ik loop hier te snotteren en te niezen in 40 graden, raar maar waar!
- Ik heb zoooo veel muggenbeten! Hopelijk zat er geen malariamug tussen want Ansu (kindje uit ons huis) had vorige week malaria, dus ze zitten hier wel degelijk! Da ventje zweette zo hard dat ik dacht dat hij geen vocht meer in zijn lijfke ging hebben :( Dat mijn Malarone pilletjes hun werk maar goed doen! Elke avond is het een gebraak om die pilletjes in te slikken, dan mogen ze ook iets terug doen voor mij, vind ik! .
- We hebben afscheid moeten nemen van de eerste groep studenten. Spijtig, want we begonnen net goed overeen te komen… :(
- Er zitten echt veel beestjes tussen ons eten tegenwoordig. Een gebakken libel tussen de kip, vliegjes in het brood, termieten tussen de salade,… elke hap dat je hier neemt, moet je 5 keer checken. En mij kennende… 10 keer ;-) Alles wordt hier gescreend door Joyce!
Ok, nu terug happy:
- Bert is dinsdag nonkel geworden van een meisje, Jade! Zijn zus heeft haar best gedaan, ’t is een schoon boeleke!
- We hebben enkele woorden in het Wolof geleerd! Hier krijg je een overzicht , dan kan je al wat oefenen tegen ik terugkom en geen Vlaams meer kan (of wil) spreken:
• Salam Ali Koum! = Goeiedag!
• Maley koum salam! = God is met u! (is eigenlijk ‘goeiedag terug!’)
• Nanga def? = Hoe gaat het?
• Magnifie! = Goed!
• Langla? = Wat scheelt er?
• Kai! = Kom!
• Acha! = (Ga) Weg!
• Noppe! = Stil/ Zwijg! (té handig woordje voor in de klas!)
• Wordt vervolgd………
We kunnen nu toch al een basisgesprekje met de Gambianen voeren he? Schouderklopje voor onszelf! En als ze dan toch iets anders vragen of zeggen… Gewoon blijven “ja” knikken of heel hard weglopen.
- Er is terug wat elektriciteit!! (ja.. ‘wat’ want elke dag valt het een paar keer uit, maar toch iets minder lang dan de voorbije dagen)… Eindelijk eens DEFTIG kunnen douchen (met 5 koude stralen in plaats van 1), mijn gsm kunnen opladen en kunnen avondeten met kunstlicht i.p.v. met kaarsen die om te vijf botten in u bord omvallen! Maar ’t is al te veel van het goede geweest… binnenkort zal het weer gedaan zijn. En eerlijk… eten in het donker is echt niet aangenaam, het klinkt gezellig (zal je al gezien hebben op de foto’s op mijn fb, maar… dan zie ik de beestjes in mijn eten niet kruipen!)
Ok… wat hebben we deze week nog gedaan?
Woensdag zijn we naar het strand gegaan met de kinderen, de LO leerkrachten (Celien, Thijs en Lore) hadden een hele namiddag sportspelletjes aan het strand georganiseerd en dat hebben wij met veel plezier begeleid! Die kinderen krijgen hier normaal geen LO, dus ze vonden het fantastisch. En ja de zee, het strand,… het merendeel van de kinderen had nog nooit de zee gezien, laat staan aan zee gespeeld! Ze hebben heel de dag een lach op hun gezichtje gehad, bangelijk! :-)
Voor Fatou, een meisje die in een rolstoel zit, hebben we de zee een beetje dichterbij gebracht. Dani en ik hebben in een grote kom zeewater opgeschept en haar voetjes er in gezet. Zo gelukkig dat ze was! Ze zat er echt van te genieten.
Donderdag zijn we gaan observeren in de school, in alle klasjes. Door enkele wijzigingen zal ik maandag niet starten in het derde, maar in het vierde leerjaar tot de paasvakantie begint (29 april). Teacher John (van het vierde, waar Daniëlle bij staat) gaat naar ‘college’ tot na de paasvakantie. Dani zag het (terecht) niet zitten om de eerste week al alleen te staan, want die kinderen kennen hier geen tucht. Ze lopen rond, hebben nooit materiaal mee, roepen, slapen, ze doen eigenlijk gewoon waar ze goesting in hebben! Leerkrachten hier zijn dat gewoon en gaan er weinig op in… Wij zullen ze dus goed moeten vijzen! Ons afsprakenfiches liggen al klaar zene! Dus… vroeg Dani of ik samen met haar les wou geven in het vierde, geen probleem! Samen zal dat goed lukken.
Lesgeven is hier helemaal anders als bij ons: veel losser, minder gestructureerd,… de teachers maken hier ook heel veel fouten en soms denk ik dan vanop mijn stoeltje aan de kant “O-M-G you are SOOO wrong!” Teacher Kambi (mijn mentor in het derde) maakte zelfs de fout: 8 X 3 = 18. Maar ja… je kan daar weinig op zeggen he? En hij is nog zo schattig, ‘k zou het niet over mijn hart krijgen! Hij is even groot als mij en heel verlegen. Daarbovenop stottert hij zo een heel klein be-e-ee-tje veel en heeft hij totaal geen smaak van kledij! Deze week had hij een blinkend zilver hemdje aan met een afgewassen-blauw-groene broek! Euuuh? Daar moesten we natuurlijk een stiekeme foto van nemen… En als hij mij ziet, zwiert hij van ne kilometer ver! En al mijn ideeën om in de klas toe te passen, vind hij super… I’m blessed!
Donderdag is het les tot 2u, daarna tot 4 uur teachers meeting. Daar moesten we op onze stoel gaan staan en ons voorstellen met een liedje of een gedicht aan het leerkrachtenteam. Dat zijn echt allemaal gekkies bij elkaar! :-)
In de lagere school zijn er enkel meesters en teacher Abdulai is als twee druppels water met acteur Cuba Gooding Junior! Ik vraag sowieso een handtekening en een foto en maak iedereen wijs dat die hier was :-) Onze eerste meeting liep al meteen 40 minuten uit… typisch! Gelukkig waren er ECHTE Belgische Leonidas pralines, meegebracht door een oud-studente die hier op bezoek is, ik heb mij dus echt misselijk gegeten! Wie mij heel gelukkig (en misselijk) wil maken: STUUR MIJ CHOCOLADE OP! ’t Zou mij zelfs niet uitmaken dat hij gesmolten is.
Donderdagavond zijn we gaan eten om het afscheid van de studenten uit Torhout te “vieren”. Het eten was echt walgelijk! “Chicken” zeiden ze… Chicken??? Ik denk eerder dat het monkey was! Het zag er toch als een geslacht aapke uit. ’t Was goor goor goor!
Vrijdag is het maar les tot 12u, dus ons weekend kan vroeg beginnen! Kristien, Mariama en Aminata hadden deze keer pannenkoeken gebakken voor de ganse groep. Daarna was het een (emotioneel) afscheid van de studenten die naar de luchthaven vertrokken…. Het zal stilletjes zijn in huis…allemaal in rouw. Nu zijn we nog maar met 8 (2 van de 10 zitten nog in een gastgezin)! Iedereen ging na het afscheid op stap, ik bleef nog alleen over in het huis. En wat doen we dan? Handdoek pakken, zonnecrème smeren en gaan zonnen op ons dak! ThePlace2B!
Ah ja.. misschien even interessant om te kunnen volgen:
Hoe ziet onze schoolweek er uit?
Maandag, dinsdag en woensdag: 8u10 – 14u00 lesgeven. Daarna tot 16u00 study classes (doe ik in het 1e leerjaar)
Donderdag: 8u10 – 14u00 lesgeven. Daarna tot 16u00 teachers meeting
Vrijdag: 8.10 – 10.50 lesgeven. Daarna tot 12u00 ‘micado’
Wat zijn ‘study classes’? Na de schooluren extra les geven aan de zwakkere kinderen, ik doe vanaf april leesgroepjes in het eerste leerjaar, dat doe ik dan na mijn uren in het derde leerjaar.
Wat is ‘micado’? Dat is een schoolbijeenkomst elke vrijdag, waar de kindjes en leerkrachten verjaardagen vieren, zingen, dansen, awards uitreiken,….. altijd sfeer! Die kindjes dansen hier zo leuk! als ik thuis kom, laat ik sowieso een filmpje zien van een 4-jarig kindje dat deze vrijdag danste voor de ganse school… je bent sowieso verkocht, tis ongelooflijk!
’s Avonds laat zijn we nog naar het internetcafé getrokken… grappig ze. De eerste week ergerde we ons dood aan al die Gambianen die onze naam vroegen en vroegen hoe het met ons ging... echt om de 5 seconden werden (en worden) we aangesproken. Maar ’t is gedaan met de pret! Gambiaan gespot op 5m afstand? Direct in de strijd: “Hello, how are you?” “Salam Alli koum!” We zijn hen gewoon lekker voor!!!!! Muhahahaha!! Clue van het verhaal? Sommige Gambianen reageren zelfs niet! Die denken waarschijnlijk “Stomme Belgen… met hun stomme vragen…”
Zaterdag:
Deze ochtend vroeg uit mijn bedje (na 15 keer snoozen…), om half 9. ‘k Heb mij snel gedoucht en dan naar het dak getrokken. Neenee, deze keer niet om te zonnen maar…… om TE WASSEN! 2 kommen genomen, douchegel en mijn vuile was. Na 10 minuten gesukkeld te hebben om water uit een zware waterton van 20l te krijgen, kon ik aan de was beginnen! Eind goed, al goed. Nu hangt hij mooi te drogen aan onze wasdraad buiten. Ik voel me een echte African woman!
Daarna, om 11u, moesten we naar een workshop op school (bye bye weekend) over “the phonics” (nieuwe leesmethode). Ik ga het kort houden: Het was saai. (Wel lekker broodje gekregen met groentjes en gebakken patatjes en ajuin. Lichtpunt van de dag ;-))
’s Avonds met de (nu opvallend) kleine groep gaan eten. En erg hoor… dan is er meestal gratis Wi-Fi in die restaurants. Iedereen zit dan na het eten met hun fancy gsm of Ipad op het internet. En ik zit er dan met mijne Samsung Star die amper een deftig berichtje kan sturen… Maar ‘t is ne lieve ze!
Morgen naar the beach! Joepzie! Hopelijk komt de zon er wat door, vandaag was het een beetje bewolkt. Dan zijn wij al direct van ons melk he! “Where did the sun go?” Vragen we dan aan al die Gambianen, terwijl het nog 32 graden is… En jullie zitten dan in de sneeuw… ouuuh! :-)
Hopelijk heb je wat leesplezier gehad! Het lijkt zo dat we nog niet veel van Gambia zelf hebben gezien… en dat is ook waar. Maar dat komt nog wel, tijdens de vakantie… ;-) We zitten hier uiteindelijk nog maar bijna 2 weekjes van de 11.
Vele groetjes! XXX
Salam Alli Koum!
Tijd voor een nieuw blogberichtje! Ik wil jullie eerst enkele blijde (en minder blijde) boodschappen meedelen:
Eerst de mindere boodschappen (dan hebben we daarna een beter gevoel):
- Mijn blaasontsteking heeft zich ingeruild voor een vervelende verkoudheid. Ik loop hier te snotteren en te niezen in 40 graden, raar maar waar!
- Ik heb zoooo veel muggenbeten! Hopelijk zat er geen malariamug tussen want Ansu (kindje uit ons huis) had vorige week malaria, dus ze zitten hier wel degelijk! Da ventje zweette zo hard dat ik dacht dat hij geen vocht meer in zijn lijfke ging hebben :( Dat mijn Malarone pilletjes hun werk maar goed doen! Elke avond is het een gebraak om die pilletjes in te slikken, dan mogen ze ook iets terug doen voor mij, vind ik! .
- We hebben afscheid moeten nemen van de eerste groep studenten. Spijtig, want we begonnen net goed overeen te komen… :(
- Er zitten echt veel beestjes tussen ons eten tegenwoordig. Een gebakken libel tussen de kip, vliegjes in het brood, termieten tussen de salade,… elke hap dat je hier neemt, moet je 5 keer checken. En mij kennende… 10 keer ;-) Alles wordt hier gescreend door Joyce!
Ok, nu terug happy:
- Bert is dinsdag nonkel geworden van een meisje, Jade! Zijn zus heeft haar best gedaan, ’t is een schoon boeleke!
- We hebben enkele woorden in het Wolof geleerd! Hier krijg je een overzicht , dan kan je al wat oefenen tegen ik terugkom en geen Vlaams meer kan (of wil) spreken:
• Salam Ali Koum! = Goeiedag!
• Maley koum salam! = God is met u! (is eigenlijk ‘goeiedag terug!’)
• Nanga def? = Hoe gaat het?
• Magnifie! = Goed!
• Langla? = Wat scheelt er?
• Kai! = Kom!
• Acha! = (Ga) Weg!
• Noppe! = Stil/ Zwijg! (té handig woordje voor in de klas!)
• Wordt vervolgd………
We kunnen nu toch al een basisgesprekje met de Gambianen voeren he? Schouderklopje voor onszelf! En als ze dan toch iets anders vragen of zeggen… Gewoon blijven “ja” knikken of heel hard weglopen.
- Er is terug wat elektriciteit!! (ja.. ‘wat’ want elke dag valt het een paar keer uit, maar toch iets minder lang dan de voorbije dagen)… Eindelijk eens DEFTIG kunnen douchen (met 5 koude stralen in plaats van 1), mijn gsm kunnen opladen en kunnen avondeten met kunstlicht i.p.v. met kaarsen die om te vijf botten in u bord omvallen! Maar ’t is al te veel van het goede geweest… binnenkort zal het weer gedaan zijn. En eerlijk… eten in het donker is echt niet aangenaam, het klinkt gezellig (zal je al gezien hebben op de foto’s op mijn fb, maar… dan zie ik de beestjes in mijn eten niet kruipen!)
Ok… wat hebben we deze week nog gedaan?
Woensdag zijn we naar het strand gegaan met de kinderen, de LO leerkrachten (Celien, Thijs en Lore) hadden een hele namiddag sportspelletjes aan het strand georganiseerd en dat hebben wij met veel plezier begeleid! Die kinderen krijgen hier normaal geen LO, dus ze vonden het fantastisch. En ja de zee, het strand,… het merendeel van de kinderen had nog nooit de zee gezien, laat staan aan zee gespeeld! Ze hebben heel de dag een lach op hun gezichtje gehad, bangelijk! :-)
Voor Fatou, een meisje die in een rolstoel zit, hebben we de zee een beetje dichterbij gebracht. Dani en ik hebben in een grote kom zeewater opgeschept en haar voetjes er in gezet. Zo gelukkig dat ze was! Ze zat er echt van te genieten.
Donderdag zijn we gaan observeren in de school, in alle klasjes. Door enkele wijzigingen zal ik maandag niet starten in het derde, maar in het vierde leerjaar tot de paasvakantie begint (29 april). Teacher John (van het vierde, waar Daniëlle bij staat) gaat naar ‘college’ tot na de paasvakantie. Dani zag het (terecht) niet zitten om de eerste week al alleen te staan, want die kinderen kennen hier geen tucht. Ze lopen rond, hebben nooit materiaal mee, roepen, slapen, ze doen eigenlijk gewoon waar ze goesting in hebben! Leerkrachten hier zijn dat gewoon en gaan er weinig op in… Wij zullen ze dus goed moeten vijzen! Ons afsprakenfiches liggen al klaar zene! Dus… vroeg Dani of ik samen met haar les wou geven in het vierde, geen probleem! Samen zal dat goed lukken.
Lesgeven is hier helemaal anders als bij ons: veel losser, minder gestructureerd,… de teachers maken hier ook heel veel fouten en soms denk ik dan vanop mijn stoeltje aan de kant “O-M-G you are SOOO wrong!” Teacher Kambi (mijn mentor in het derde) maakte zelfs de fout: 8 X 3 = 18. Maar ja… je kan daar weinig op zeggen he? En hij is nog zo schattig, ‘k zou het niet over mijn hart krijgen! Hij is even groot als mij en heel verlegen. Daarbovenop stottert hij zo een heel klein be-e-ee-tje veel en heeft hij totaal geen smaak van kledij! Deze week had hij een blinkend zilver hemdje aan met een afgewassen-blauw-groene broek! Euuuh? Daar moesten we natuurlijk een stiekeme foto van nemen… En als hij mij ziet, zwiert hij van ne kilometer ver! En al mijn ideeën om in de klas toe te passen, vind hij super… I’m blessed!
Donderdag is het les tot 2u, daarna tot 4 uur teachers meeting. Daar moesten we op onze stoel gaan staan en ons voorstellen met een liedje of een gedicht aan het leerkrachtenteam. Dat zijn echt allemaal gekkies bij elkaar! :-)
In de lagere school zijn er enkel meesters en teacher Abdulai is als twee druppels water met acteur Cuba Gooding Junior! Ik vraag sowieso een handtekening en een foto en maak iedereen wijs dat die hier was :-) Onze eerste meeting liep al meteen 40 minuten uit… typisch! Gelukkig waren er ECHTE Belgische Leonidas pralines, meegebracht door een oud-studente die hier op bezoek is, ik heb mij dus echt misselijk gegeten! Wie mij heel gelukkig (en misselijk) wil maken: STUUR MIJ CHOCOLADE OP! ’t Zou mij zelfs niet uitmaken dat hij gesmolten is.
Donderdagavond zijn we gaan eten om het afscheid van de studenten uit Torhout te “vieren”. Het eten was echt walgelijk! “Chicken” zeiden ze… Chicken??? Ik denk eerder dat het monkey was! Het zag er toch als een geslacht aapke uit. ’t Was goor goor goor!
Vrijdag is het maar les tot 12u, dus ons weekend kan vroeg beginnen! Kristien, Mariama en Aminata hadden deze keer pannenkoeken gebakken voor de ganse groep. Daarna was het een (emotioneel) afscheid van de studenten die naar de luchthaven vertrokken…. Het zal stilletjes zijn in huis…allemaal in rouw. Nu zijn we nog maar met 8 (2 van de 10 zitten nog in een gastgezin)! Iedereen ging na het afscheid op stap, ik bleef nog alleen over in het huis. En wat doen we dan? Handdoek pakken, zonnecrème smeren en gaan zonnen op ons dak! ThePlace2B!
Ah ja.. misschien even interessant om te kunnen volgen:
Hoe ziet onze schoolweek er uit?
Maandag, dinsdag en woensdag: 8u10 – 14u00 lesgeven. Daarna tot 16u00 study classes (doe ik in het 1e leerjaar)
Donderdag: 8u10 – 14u00 lesgeven. Daarna tot 16u00 teachers meeting
Vrijdag: 8.10 – 10.50 lesgeven. Daarna tot 12u00 ‘micado’
Wat zijn ‘study classes’? Na de schooluren extra les geven aan de zwakkere kinderen, ik doe vanaf april leesgroepjes in het eerste leerjaar, dat doe ik dan na mijn uren in het derde leerjaar.
Wat is ‘micado’? Dat is een schoolbijeenkomst elke vrijdag, waar de kindjes en leerkrachten verjaardagen vieren, zingen, dansen, awards uitreiken,….. altijd sfeer! Die kindjes dansen hier zo leuk! als ik thuis kom, laat ik sowieso een filmpje zien van een 4-jarig kindje dat deze vrijdag danste voor de ganse school… je bent sowieso verkocht, tis ongelooflijk!
’s Avonds laat zijn we nog naar het internetcafé getrokken… grappig ze. De eerste week ergerde we ons dood aan al die Gambianen die onze naam vroegen en vroegen hoe het met ons ging... echt om de 5 seconden werden (en worden) we aangesproken. Maar ’t is gedaan met de pret! Gambiaan gespot op 5m afstand? Direct in de strijd: “Hello, how are you?” “Salam Alli koum!” We zijn hen gewoon lekker voor!!!!! Muhahahaha!! Clue van het verhaal? Sommige Gambianen reageren zelfs niet! Die denken waarschijnlijk “Stomme Belgen… met hun stomme vragen…”
Zaterdag:
Deze ochtend vroeg uit mijn bedje (na 15 keer snoozen…), om half 9. ‘k Heb mij snel gedoucht en dan naar het dak getrokken. Neenee, deze keer niet om te zonnen maar…… om TE WASSEN! 2 kommen genomen, douchegel en mijn vuile was. Na 10 minuten gesukkeld te hebben om water uit een zware waterton van 20l te krijgen, kon ik aan de was beginnen! Eind goed, al goed. Nu hangt hij mooi te drogen aan onze wasdraad buiten. Ik voel me een echte African woman!
Daarna, om 11u, moesten we naar een workshop op school (bye bye weekend) over “the phonics” (nieuwe leesmethode). Ik ga het kort houden: Het was saai. (Wel lekker broodje gekregen met groentjes en gebakken patatjes en ajuin. Lichtpunt van de dag ;-))
’s Avonds met de (nu opvallend) kleine groep gaan eten. En erg hoor… dan is er meestal gratis Wi-Fi in die restaurants. Iedereen zit dan na het eten met hun fancy gsm of Ipad op het internet. En ik zit er dan met mijne Samsung Star die amper een deftig berichtje kan sturen… Maar ‘t is ne lieve ze!
Morgen naar the beach! Joepzie! Hopelijk komt de zon er wat door, vandaag was het een beetje bewolkt. Dan zijn wij al direct van ons melk he! “Where did the sun go?” Vragen we dan aan al die Gambianen, terwijl het nog 32 graden is… En jullie zitten dan in de sneeuw… ouuuh! :-)
Hopelijk heb je wat leesplezier gehad! Het lijkt zo dat we nog niet veel van Gambia zelf hebben gezien… en dat is ook waar. Maar dat komt nog wel, tijdens de vakantie… ;-) We zitten hier uiteindelijk nog maar bijna 2 weekjes van de 11.
Vele groetjes! XXX
woensdag 13 maart 2013
Vervolg...
Dag 5: zondag 10/03
Hela vriendekes! Ik probeer mijn blog nu wat te onderhouden, het internet trekt hier op niets dus deze week was het een ramp om iets te posten. Vorige keer heeft het een uur geduurd voor de pagina geladen was… Foto’s, daar begin ik dus niet aan, als tekst al zo’n opgave is. Die mag je bezichtigen op mijn facebookpagina ;-) En met zo ne Chinees als Dani kan je u aan veel foto’s verwachten!
Ok… Zondag = rustdag. En je mag dat echt letterlijk nemen! Wat hebben we dan allemaal gedaan vandaag…?
Eerst zijn Dani en ik de weg naar het internetcafé aangegaan. Echt een groot avontuur voor ons, want ge moet u voorstellen… alles trekt hier op elkaar. Zand, zand en nog eens zand, soms een berg termieten of een hond op straat,… De huizen trekken op elkaar en de mensen nog meer! Dus na links, rechts, rechts, links, rechts, links kwamen we eeeeindelijk op de grote baan waar het internetcafé is! De terugweg was ietske minder… Dani werd afgeleid door een telefoontje en van mij moet je het ook niet verwachten, oriëntatievermogen 0%, we waren dus de weg een beetje kwijt…
Alles is goed gekomen, we leven nog.
Daarna zijn we met een (brakke) taxi naar Bungalow Beach gereden, een resort met een zwembad en ligzetels! In ruil voor een drankje en wat frietjes mochten we daar de hele dag zonnen en zwemmen, dat was the huisregel. Frietjes? Geen probleem voor Joyce! Het was vandaag over de 40 graden, dus als ik dan hoor dat het bij jullie sneeuwt, heb ik echt medelijden! Ik zal proberen de zon mee te brengen in mei, nog even geduld! Al bij al, ben ik al goed gebruind en de frietjes waren lekker.
’s Avonds met de hele groep weer gaan eten. In het weekend kookt Aminata (onze huisvrouw) niet, dus moeten we het zelf arrengeren. En daar had natuurlijk niemand zin in, dus op restaurant!
Je hoort het al… niet te veel gedaan vandaag ;-) Moeten we dus ook niet veel woorden meer aan vuil maken.. Je zult het wel merken aan de volgende reeks foto’s! Maar dit is de eerste dag dat ik een vakantiegevoel had. Ben daarom wel blij dat ik voor Gambia gekozen heb… ‘ t Is hier vaak zwaar en hard werken, maar in het weekend kan je toch nog wat genieten van vakantie!
Morgen is het nationale dag op school. Doel? Alle leerkrachten en kinderen bereiden een gerecht voor uit eigen dorp en moeten typische kledij aandoen. Hmm.. wa denkte? Een dikke trui , jeansbroek en botten in 40°? Ik zal er nog eens een nachtje over slapen… Ah ja en wij hebben een lekkere petit beurre taart gemaakt om te laten proeven, jammie! (al ziet er niet jammie uit op de foto’s)
PS: LET NIET OP DE LELIJKE KLEREN DIE IK AANHEB OP DE FOTO’S, heb al mijn afdankertjes meegenomen naar hier! ;-) Soooo 2008!
Dag 6 en 7:
De elektriciteit is twee volle dagen weggeweest. Verschrikkelijk! Want wat houdt dat in? Geen licht (uiteraard), maar ook geen water om te douchen!! En het is hier om dood te vallen! Eind goed, al goed… de elektriciteit is al een paar keer weer aangesprongen, dus ik maak dan snel van de gelegenheid gebruik om wat te typen (en mij te wassen natuurlijk), want voor je het weet, valt hij weer uit! En dan loopt heel het huis met een pillamp rond, moeten we met kaarsjes eten en spoelen de toiletten niet door We zijn met ongeveer 25 man hier in het huis… begrijp je!? ;-)
Dag 6 was redelijk hetzelfde als dag 5. De nationale dag op school was snel over, om 13u, dus we zijn weer naar het zwembad getrokken.
Onze petit beurre taart viel wel in de smaak van de kinderen en leerkrachten! En ook ik ben rondgegaan om van de kindjes hun gerechten te proeven. Ze scheuren dan vaak een stukje af met hun handen of tanden en geven dat dan aan jou… efkes ogen dicht en opeten dus.
Nog een (erg) weetje: Sommige kindjes hadden snoepjes in hun haren, als “teken” van de rituelen in hun compound. (Compound is te omschrijven als een mini wijkje waar ze met hun familie wonen, met 5 mini huisjes en 1 middenpleintje, zeer arm). Dus die snoepjes vond ik eerst wel schattig lijken… Achteraf vertelde Heleen dat dit als teken van besnijdenis is. Erg he voor die kleine meisjes…
Lisa, één van de studentes, verjaarde deze dag ! What does that mean? Toert!! Gemaakt door de gastmama van Somaya en Heleen. Viel wel niet te vergelijken met de taarten van bakkerij Vicky, Hiel,… of course!
Vroeg in ons bedje want op dinsdag moesten we om 6u opstaan! Naar de markt in Serekunda!
Dinsdag = Marktdag! Eigenlijk is het hier elke dag marktdag, maar nu was het ONZE marktdag! Samen met Mariama (kookvrouw op school) op stap! En het was veeeeel erger dan ik had verwacht. Overal stinkende vis, miljoenen vliegen die op u zitten, 1000 zwerfkatten, STANK… (vooral STANK!), afgehakte koeienkoppen, levers, hersenen, slokdarmen, harten, bloed,… en ook een paar verse groentjes. En van die markt eten wij dus elke dag. Vandaag heb ik mijn eten met weinig smaak opgegeten dus… + komt er nog bij dat iedereen hier blijkbaar uiteindelijk met wormpjes naar huis gaat… Mama als je dit leest, bestel die pilletjes dus maar op tijd (ik meen het) want die moet je nemen om ze allemaal te killen vanaf je thuis bent!
De markt was ook massa’s groot, overal tunneltjes en ingangetjes… En Mariama kende daar iedereen. Dat is typisch aan Afrikanen, die voelen hen allemaal familie van elkaar!
Op de markt is er wel één positief ding gebeurd: we hebben prachtige stofjes gevonden om onze Afrikaanse kleedjes te maken! Ik heb er twee en ik ben echt verliefd! Nu zijn ze bij de klerenmaker in de maak! Na het weekend hebben we ze normaal gezien. Foto’s gegarandeerd ;-) En nog iets: Ik kreeg er om de 5 minuten een baby van een marktkraamster in mijn armen gepropt en dat vind ik natuurlijk helemaaaaal niet erg! Zo’n lievekes allemaal! En die babykes zijn dan precies aapjes: Vanaf dat ze een lichaam voelen, klampen ze hun voetjes rond u .
Daarna werden we vriendelijk verzocht om een kijkje te komen nemen in Mariama haar compound. Ze was zo fier op haar huisje, dat ze het wou laten zien… Het waren kleine 2 kamertjes van 5 op 5, die gescheiden werden door een laken. Een leefruimte en een slaapkamertje, dat was het. De kadertjes aan de muur waren allemaal uit vorm getrokken en er hingen pluche beertjes aan het plafond… Buiten koken ze en wassen ze zich, samen met de rest van de compound. Zo leven ze hier dus in Gambia.
Na de markt hebben wij (Bert, Pj, Dani en ik) gekookt voor de hele school met de ingrediënten van de markt. En ’s avonds bleek het ook de kooktoer van Dani en mij te zijn, veel gekookt dus vandaag! De studenten krijgen hier een beurtrol om samen met Aminata te koken. Elke dag ajuinen hier in het eten! En het zijn straffen! Ik heb mijn ogen uitgebleit :-D
Nog enkele weetjes:
- ’s avonds is het hier op 5 minuten pikkendonker. Maar omgekeerd dus ook, bleek dinsdagmorgen om half 7. Dani en ik stonden op, het was nog donker, we gingen even naar toilet en het was klaarlicht! Vreemde toestanden soms hier in Afrika…
- Ik probeer baby Rabi (babytje in ons huis) mee te smokkelen naar huis ;-) Dat is nu eens echt het schattigste babytje van gans Gambia! Ik wil ze gewoon hebben! Als ik da babytje aan het lachen krijg, is heel mijne dag goed!!!!
- Het zaligste moment van mijn dag: siësta op het dak, na school of tussen de middag. Twee stoelen nemen, mij wat onderuit leggen in de zon, met een klein windje… echt onbeschrijflijk! Iedereen zou zo’n dak moeten hebben!
- Een haardroger, een stijlstang,… kan je hier 9 van de 10 niet gebruiken. Mijn krulletjes gaan hier dus echt all the way. Mijn liefste kapster/nichtje zal werk hebben als ik terug ben, denk ik! Ik droog het vanaf nu op ons dak met de wind!
- Kindjes roepen ons hier na met “Tubab! Tubab!” Dat wilt zeggen: ‘Rijke blanke, die zijn geld de deur uitgooit.’ Say whaaat?! Ik ben nog nooit zo zuinig geweest, elke Dalasi wordt hier geteld!
Alé… Tot de volgende biekes! X
Hela vriendekes! Ik probeer mijn blog nu wat te onderhouden, het internet trekt hier op niets dus deze week was het een ramp om iets te posten. Vorige keer heeft het een uur geduurd voor de pagina geladen was… Foto’s, daar begin ik dus niet aan, als tekst al zo’n opgave is. Die mag je bezichtigen op mijn facebookpagina ;-) En met zo ne Chinees als Dani kan je u aan veel foto’s verwachten!
Ok… Zondag = rustdag. En je mag dat echt letterlijk nemen! Wat hebben we dan allemaal gedaan vandaag…?
Eerst zijn Dani en ik de weg naar het internetcafé aangegaan. Echt een groot avontuur voor ons, want ge moet u voorstellen… alles trekt hier op elkaar. Zand, zand en nog eens zand, soms een berg termieten of een hond op straat,… De huizen trekken op elkaar en de mensen nog meer! Dus na links, rechts, rechts, links, rechts, links kwamen we eeeeindelijk op de grote baan waar het internetcafé is! De terugweg was ietske minder… Dani werd afgeleid door een telefoontje en van mij moet je het ook niet verwachten, oriëntatievermogen 0%, we waren dus de weg een beetje kwijt…
Alles is goed gekomen, we leven nog.
Daarna zijn we met een (brakke) taxi naar Bungalow Beach gereden, een resort met een zwembad en ligzetels! In ruil voor een drankje en wat frietjes mochten we daar de hele dag zonnen en zwemmen, dat was the huisregel. Frietjes? Geen probleem voor Joyce! Het was vandaag over de 40 graden, dus als ik dan hoor dat het bij jullie sneeuwt, heb ik echt medelijden! Ik zal proberen de zon mee te brengen in mei, nog even geduld! Al bij al, ben ik al goed gebruind en de frietjes waren lekker.
’s Avonds met de hele groep weer gaan eten. In het weekend kookt Aminata (onze huisvrouw) niet, dus moeten we het zelf arrengeren. En daar had natuurlijk niemand zin in, dus op restaurant!
Je hoort het al… niet te veel gedaan vandaag ;-) Moeten we dus ook niet veel woorden meer aan vuil maken.. Je zult het wel merken aan de volgende reeks foto’s! Maar dit is de eerste dag dat ik een vakantiegevoel had. Ben daarom wel blij dat ik voor Gambia gekozen heb… ‘ t Is hier vaak zwaar en hard werken, maar in het weekend kan je toch nog wat genieten van vakantie!
Morgen is het nationale dag op school. Doel? Alle leerkrachten en kinderen bereiden een gerecht voor uit eigen dorp en moeten typische kledij aandoen. Hmm.. wa denkte? Een dikke trui , jeansbroek en botten in 40°? Ik zal er nog eens een nachtje over slapen… Ah ja en wij hebben een lekkere petit beurre taart gemaakt om te laten proeven, jammie! (al ziet er niet jammie uit op de foto’s)
PS: LET NIET OP DE LELIJKE KLEREN DIE IK AANHEB OP DE FOTO’S, heb al mijn afdankertjes meegenomen naar hier! ;-) Soooo 2008!
Dag 6 en 7:
De elektriciteit is twee volle dagen weggeweest. Verschrikkelijk! Want wat houdt dat in? Geen licht (uiteraard), maar ook geen water om te douchen!! En het is hier om dood te vallen! Eind goed, al goed… de elektriciteit is al een paar keer weer aangesprongen, dus ik maak dan snel van de gelegenheid gebruik om wat te typen (en mij te wassen natuurlijk), want voor je het weet, valt hij weer uit! En dan loopt heel het huis met een pillamp rond, moeten we met kaarsjes eten en spoelen de toiletten niet door We zijn met ongeveer 25 man hier in het huis… begrijp je!? ;-)
Dag 6 was redelijk hetzelfde als dag 5. De nationale dag op school was snel over, om 13u, dus we zijn weer naar het zwembad getrokken.
Onze petit beurre taart viel wel in de smaak van de kinderen en leerkrachten! En ook ik ben rondgegaan om van de kindjes hun gerechten te proeven. Ze scheuren dan vaak een stukje af met hun handen of tanden en geven dat dan aan jou… efkes ogen dicht en opeten dus.
Nog een (erg) weetje: Sommige kindjes hadden snoepjes in hun haren, als “teken” van de rituelen in hun compound. (Compound is te omschrijven als een mini wijkje waar ze met hun familie wonen, met 5 mini huisjes en 1 middenpleintje, zeer arm). Dus die snoepjes vond ik eerst wel schattig lijken… Achteraf vertelde Heleen dat dit als teken van besnijdenis is. Erg he voor die kleine meisjes…
Lisa, één van de studentes, verjaarde deze dag ! What does that mean? Toert!! Gemaakt door de gastmama van Somaya en Heleen. Viel wel niet te vergelijken met de taarten van bakkerij Vicky, Hiel,… of course!
Vroeg in ons bedje want op dinsdag moesten we om 6u opstaan! Naar de markt in Serekunda!
Dinsdag = Marktdag! Eigenlijk is het hier elke dag marktdag, maar nu was het ONZE marktdag! Samen met Mariama (kookvrouw op school) op stap! En het was veeeeel erger dan ik had verwacht. Overal stinkende vis, miljoenen vliegen die op u zitten, 1000 zwerfkatten, STANK… (vooral STANK!), afgehakte koeienkoppen, levers, hersenen, slokdarmen, harten, bloed,… en ook een paar verse groentjes. En van die markt eten wij dus elke dag. Vandaag heb ik mijn eten met weinig smaak opgegeten dus… + komt er nog bij dat iedereen hier blijkbaar uiteindelijk met wormpjes naar huis gaat… Mama als je dit leest, bestel die pilletjes dus maar op tijd (ik meen het) want die moet je nemen om ze allemaal te killen vanaf je thuis bent!
De markt was ook massa’s groot, overal tunneltjes en ingangetjes… En Mariama kende daar iedereen. Dat is typisch aan Afrikanen, die voelen hen allemaal familie van elkaar!
Op de markt is er wel één positief ding gebeurd: we hebben prachtige stofjes gevonden om onze Afrikaanse kleedjes te maken! Ik heb er twee en ik ben echt verliefd! Nu zijn ze bij de klerenmaker in de maak! Na het weekend hebben we ze normaal gezien. Foto’s gegarandeerd ;-) En nog iets: Ik kreeg er om de 5 minuten een baby van een marktkraamster in mijn armen gepropt en dat vind ik natuurlijk helemaaaaal niet erg! Zo’n lievekes allemaal! En die babykes zijn dan precies aapjes: Vanaf dat ze een lichaam voelen, klampen ze hun voetjes rond u .
Daarna werden we vriendelijk verzocht om een kijkje te komen nemen in Mariama haar compound. Ze was zo fier op haar huisje, dat ze het wou laten zien… Het waren kleine 2 kamertjes van 5 op 5, die gescheiden werden door een laken. Een leefruimte en een slaapkamertje, dat was het. De kadertjes aan de muur waren allemaal uit vorm getrokken en er hingen pluche beertjes aan het plafond… Buiten koken ze en wassen ze zich, samen met de rest van de compound. Zo leven ze hier dus in Gambia.
Na de markt hebben wij (Bert, Pj, Dani en ik) gekookt voor de hele school met de ingrediënten van de markt. En ’s avonds bleek het ook de kooktoer van Dani en mij te zijn, veel gekookt dus vandaag! De studenten krijgen hier een beurtrol om samen met Aminata te koken. Elke dag ajuinen hier in het eten! En het zijn straffen! Ik heb mijn ogen uitgebleit :-D
Nog enkele weetjes:
- ’s avonds is het hier op 5 minuten pikkendonker. Maar omgekeerd dus ook, bleek dinsdagmorgen om half 7. Dani en ik stonden op, het was nog donker, we gingen even naar toilet en het was klaarlicht! Vreemde toestanden soms hier in Afrika…
- Ik probeer baby Rabi (babytje in ons huis) mee te smokkelen naar huis ;-) Dat is nu eens echt het schattigste babytje van gans Gambia! Ik wil ze gewoon hebben! Als ik da babytje aan het lachen krijg, is heel mijne dag goed!!!!
- Het zaligste moment van mijn dag: siësta op het dak, na school of tussen de middag. Twee stoelen nemen, mij wat onderuit leggen in de zon, met een klein windje… echt onbeschrijflijk! Iedereen zou zo’n dak moeten hebben!
- Een haardroger, een stijlstang,… kan je hier 9 van de 10 niet gebruiken. Mijn krulletjes gaan hier dus echt all the way. Mijn liefste kapster/nichtje zal werk hebben als ik terug ben, denk ik! Ik droog het vanaf nu op ons dak met de wind!
- Kindjes roepen ons hier na met “Tubab! Tubab!” Dat wilt zeggen: ‘Rijke blanke, die zijn geld de deur uitgooit.’ Say whaaat?! Ik ben nog nooit zo zuinig geweest, elke Dalasi wordt hier geteld!
Alé… Tot de volgende biekes! X
Eerste dagen...
Dag 1:
Na afscheid van onze ouders, familieleden,… stapten we aan boord van onze mega grote vlieger! De vlucht was za-lig… We werden verwend met koekjes, ijsjes en gratis films en series! Die 6 uren zijn dus voorbij “gevlogen”. Zelfs de wc’s waren fancy met blauwe lichtjes en mooie handdoekjes en zo…
De aankomst in Gambia was een beetje overweldigend. Niet alleen de hitte, maar ook het uitzicht en het volk. Het land is hier zo dor, droog en zanderig. Pat (De man van Kristien, onze begeleidster) kwam ons ophalen. Een sympathiek koppel. Na 20 minuutjes rijden kwamen we aan in onze straat, een opvallend andere buurt als daarnet aan de vlieghaven… Want wij zijn “rijk” hier in Afrika! ;-)
Ons huis is een mooi, super groot, wit huis. Zonder al te veel ramen! Beestjes (lees spinnen, salamanders, megamieren en 1 muis) kruipen hier dus vrij in het rond! Maar dat valt door Joyce wel te relativeren hier… In België zou het al grote paniek zijn! Wel hebben we een stuk of 3 mooie zonneterrasjes… En één groot dakterras, zaaaalig zonnen daar! Kadjendo heet ons verblijf, het is alom bekend want daar wonen “the teachers”. Ah ja, we hebben ook al een huisdiertje. Een spin, van zeker 5 cm groot. Hij heet Mopske en komt altijd tijdens het avondeten tevoorschijn! Daarna verdwijnt hij weer, dat verontrust mij altijd een beetje… ik heb hem liever in ‘t zicht! Maar ik slaap 2 verdiepen hoger dus ik laat hem schonekes zitten!
Dani en ik zijn meteen ons kamertje gaan installeren, het is klein maar super gezellig! We hebben er iets leuks van gemaakt.. We hebben zelfs een andere kamer ingepikt als dressing voor onze schoenen. (Vooral voor de schoenen van Daniëlle, 15 paar t.o.v. mijn 3 paar? Euuuh?) In totaal zijn er 17 slaapkamers met elk 2 bedden. Ook het personeel woont hier… Daarom is er veel plaats nodig. Heel vriendelijke mensen wel. Ook hun kindjes wonen hier bij ons en babytje Rabi Atou, zo een prachtje! (als ze niet weent…)
De eerste avond was het spaghetti à la Afrique … Ik weet echt niet wat er allemaal in zat maar het viel best mee! Daarna even naar “the beach” gegaan, rond een kampvuurtje gezeten!
Dag 2:
Donderdag hebben we voor het eerst gegeten op onze stageschool ‘The Swallow’. Het viel donderdag volgens vele studenten nog mee… het was rijst met iets drekkerig en krabbenpoten Ik was al op de hoogte van het vieze eten daar, dus heb die morgen een paar broodjes op mijn kamer gaan leggen ;-) Slim spelen he!
De school zijn we dus donderdag voor het eerst gaan bezoeken, een heel kleurrijk schooltje, vriendelijke mensen, schattige kinderen. Alleen zal ik mijn handen vol hebben met het derde leerjaar…
Dani en ik zijn ook eens een wandelingetje gaan maken naar “the beach”. Dik spijt dat we hadden! Je kan hier als blanke meisjes niet buiten komen of er komen 50 mensen op je af. Elke keer vragen ze je naam, je afkomst,... Ik wil bij deze laten weten dat ik waarschijnlijk, terug aangekomen in België, niet meer Joyce zal heten aangezien ik mijn naam hier beu ben gehoord/gezegd. Tijd voor een nieuwe dan! Ah ja… mijn Afrikaanse naam hier is ‘Jainaba’, iedereen krijgt er hier eentje. Hier vinden ze hem prachtig, misschien is dat in België anders… But you can call me ‘Jai’ if you want to ;-).
‘s Avonds voor het eerst naar het internetcafé… 2 woorden hiervoor: verschrikkelijk traag!
Dani en ik hebben hier al veel ontdekkingen gedaan en afgelachen. Onze Dani kan zo bijvoorbeeld NIET op die trappen gaan hier zonder te struikelen. 4 keer op 2 dagen… Ik begin mij vragen te stellen…
Dag 3:
Vandaag naar een trouw geweest. Super was dat … dat zijn hier precies allemaal beesten op de dansvloer! En natuurlijk waren “the students from Belgium” de eyecatcher van de dag, we zijn dus veel ten dans gevraagd! Wij waren eigenlijk het entertainment van de trouw, want die Afrikanen hebben nogal gelachen met onze dansprestaties… Dani, Somaya en ik hebben daarom besloten Afrikaanse danslessen hier te volgen binnenkort. Dan zullen ze eens zien!!!! We’ll shake our asses off! ;-)
Voor de eerste keer enkele maaltijden met onze handen gegeten. Samen met gans het gastgezin van Somaya en Heleen , die niet bij ons in het huis verblijven maar bij gastgezinnen in het dorp, uit in 1 pot. Was wel grappig. Je moet je daar echt over zetten, want ik wil niet weten waar al die handen al hebben gezeten! Uiteindelijk was het wel lekker.. Maar ik verwacht dat mijn darmpjes en maag daar binnen een goed aantal dagen toch op zullen reageren want hygiënisch is het alles behalve, ik hou mij al vast ;-).
Het is onbeschrijflijk hoe anders die gewoontes zijn als bij ons in Kadjendo… Maar wel interessant om eens beleefd te hebben.
Heleen had Boabab gemaakt. Soort vrucht met pitjes. Je kan dat opzuigen en de pitjes uitspuwen. Maar zij maakte er een sapje van. Dat sapje kan je op zijn beurt invriezen tot ijsjes, of koel houden als drankje. Wij hebben het allebei geprobeerd natuurlijk . Lekker!
Derde avond = rustige avond. Want ik ben een beetje ziek Blaasontsteking… Veeeeeel water drinken en antibiotica nemen. Komt goed, zo lang er veel wc’s in de buurt zijn!
Dag 4:
Weekend! Heeeel de dag gezond op ons dakterras! Ik moest wel wat opletten met de antibiotica, maar mijn bruin kleurtje is toch lichtjes ingezet. Toch voel ik mij nog een grote bleekscheet tegenover de studenten die hier al 7 weken zitten (duh?!). Daarna naar het vissersdorp, Tanji, gegaan met de ganse groep. Was leuk om te zien, het zag er letterlijk en figuurlijk zwart van het volk! ;-) We mochten een kijkje nemen in een huis waar ze vis roken, zagen boten binnen varen en mensen vis uitladen,… Onze kleren mochten na dat bezoekje netjes in de was! Dan eindelijk eens goed kunnen douchen, na 5 dagen eindelijk goed lopend (wel ijskoud) water. De vorige dagen waren het maar 3 flauwe straaltjes… Ik voelde me herboren!
Ook hebben we wat meer info gekregen rond de stage. Ik zit bij meester Kami in het derde leerjaar, een nieuwe meester, veel weten ze er dus nog niet over. Maar hij durft de kinderen slaan, met een rubberen zweep. Deze week heeft één van de andere studenten Teacher Lamin, van het zesde, erop betrapt zijn kinderen te slaan, en heeft meteen zijn zweep afgepakt. Hij sloeg het kind voor een slechte toets… verschrikkelijk he? Vanaf dan is alles op rolletjes gezet in de school en zijn de directeur en haar team de leerkrachten gaan ondervragen. En teacher Kami… blijkt ook één van die leerkrachten te zijn. Mijn taak hierin: Teacher Kami leren hoe je conflicten met kinderen oplost, zonder geweld.. Hopelijk hoef ik zo’n dingen niet te zien.
’s Avonds met gans de bende gaan eten in Luigi’s. Heb 4 lookbroodjes en een grote kom pasta gegeten + drinken voor nog geen 300 Dalasi (is ongeveer 7,5 euro…) En het was heeeeeeerlijk!
Nog een paar feitjes op een rij:
- Eigenlijk kunnen enkel mensen die al naar Afrika zijn geweest, beamen hoe het hier is... Wij hebben in ons huis “niets” van luxe (door het westers oog gezien)… Wij leven in een huis waar de elektriciteit om het uur uitvalt (soms voor de ganse dag), de wc’s vaak niet doorspoelen, het water om te douchen vaak op is, overal beestjes zitten (aangezien we geen ramen hebben), de bedden van houten takken en planken zijn gemaakt,… En toch zijn wij hier heel rijk…
- Toppertje van de streek: Tapalapa, lekker brood! Lijkt op stokbrood maar is eigenlijk veel lekkerder ;-) Jullie krijgen mij niet jaloers met jullie frietjes, biefstuk en chocolade! Want wij hebben Tapalapa!!!!
- En tot slot: met Dani samenleven is moeilijk? Maar neeeu! :D Heel erg leuk zelfs, ze is heel braafjes!
Over het algemeen:
Ik heb hier al super goed geslapen! Niet te warm en zeker niet koud, we slapen altijd met ons raam open en vliegenraam erin. Dekentje is toch nodig!
Ik begin me wel goed aan te passen aan het leven hier… alles lekker traag en op “het gemakske”, zo heeft Joyce het graag he ;-) Wel elke avond steendood, ik zou om 9u al kunnen slapen! Maar da’s door het klimaat hier, ’t is hier echt heet, dat put ons lichaam gans uit!
Voorlopig mis ik nog geen eten, aangezien het hier echt wel lekker is! Behalve de choco… trekt op niets. Gelukkig had ik nog een paar niet-gesmolten ‘Mercikes’ liggen, dat stelde mijn gemis naar chocolade toch nog even uit, maar nu zijn ze op!
Lieve mensjes,
ik probeer zo snel mogelijk weer iets te posten, want de elektriciteit valt hier regelmatig uit! Dus kan weinig beloven.
Ps: Nu schrijf ik nog veel op mijn blog en hebben jullie veel leeswerk, maar dat zal wel minderen eens ik hier niet meer ZO onder de indruk ben van al die avonturen hier! Uiteindelijk wordt hier ook alles routine…
Tot heel snel!
en voor de vriendjes en vriendinnetjes: IK DENK AAN JULLIE! xxx
Joyce
Na afscheid van onze ouders, familieleden,… stapten we aan boord van onze mega grote vlieger! De vlucht was za-lig… We werden verwend met koekjes, ijsjes en gratis films en series! Die 6 uren zijn dus voorbij “gevlogen”. Zelfs de wc’s waren fancy met blauwe lichtjes en mooie handdoekjes en zo…
De aankomst in Gambia was een beetje overweldigend. Niet alleen de hitte, maar ook het uitzicht en het volk. Het land is hier zo dor, droog en zanderig. Pat (De man van Kristien, onze begeleidster) kwam ons ophalen. Een sympathiek koppel. Na 20 minuutjes rijden kwamen we aan in onze straat, een opvallend andere buurt als daarnet aan de vlieghaven… Want wij zijn “rijk” hier in Afrika! ;-)
Ons huis is een mooi, super groot, wit huis. Zonder al te veel ramen! Beestjes (lees spinnen, salamanders, megamieren en 1 muis) kruipen hier dus vrij in het rond! Maar dat valt door Joyce wel te relativeren hier… In België zou het al grote paniek zijn! Wel hebben we een stuk of 3 mooie zonneterrasjes… En één groot dakterras, zaaaalig zonnen daar! Kadjendo heet ons verblijf, het is alom bekend want daar wonen “the teachers”. Ah ja, we hebben ook al een huisdiertje. Een spin, van zeker 5 cm groot. Hij heet Mopske en komt altijd tijdens het avondeten tevoorschijn! Daarna verdwijnt hij weer, dat verontrust mij altijd een beetje… ik heb hem liever in ‘t zicht! Maar ik slaap 2 verdiepen hoger dus ik laat hem schonekes zitten!
Dani en ik zijn meteen ons kamertje gaan installeren, het is klein maar super gezellig! We hebben er iets leuks van gemaakt.. We hebben zelfs een andere kamer ingepikt als dressing voor onze schoenen. (Vooral voor de schoenen van Daniëlle, 15 paar t.o.v. mijn 3 paar? Euuuh?) In totaal zijn er 17 slaapkamers met elk 2 bedden. Ook het personeel woont hier… Daarom is er veel plaats nodig. Heel vriendelijke mensen wel. Ook hun kindjes wonen hier bij ons en babytje Rabi Atou, zo een prachtje! (als ze niet weent…)
De eerste avond was het spaghetti à la Afrique … Ik weet echt niet wat er allemaal in zat maar het viel best mee! Daarna even naar “the beach” gegaan, rond een kampvuurtje gezeten!
Dag 2:
Donderdag hebben we voor het eerst gegeten op onze stageschool ‘The Swallow’. Het viel donderdag volgens vele studenten nog mee… het was rijst met iets drekkerig en krabbenpoten Ik was al op de hoogte van het vieze eten daar, dus heb die morgen een paar broodjes op mijn kamer gaan leggen ;-) Slim spelen he!
De school zijn we dus donderdag voor het eerst gaan bezoeken, een heel kleurrijk schooltje, vriendelijke mensen, schattige kinderen. Alleen zal ik mijn handen vol hebben met het derde leerjaar…
Dani en ik zijn ook eens een wandelingetje gaan maken naar “the beach”. Dik spijt dat we hadden! Je kan hier als blanke meisjes niet buiten komen of er komen 50 mensen op je af. Elke keer vragen ze je naam, je afkomst,... Ik wil bij deze laten weten dat ik waarschijnlijk, terug aangekomen in België, niet meer Joyce zal heten aangezien ik mijn naam hier beu ben gehoord/gezegd. Tijd voor een nieuwe dan! Ah ja… mijn Afrikaanse naam hier is ‘Jainaba’, iedereen krijgt er hier eentje. Hier vinden ze hem prachtig, misschien is dat in België anders… But you can call me ‘Jai’ if you want to ;-).
‘s Avonds voor het eerst naar het internetcafé… 2 woorden hiervoor: verschrikkelijk traag!
Dani en ik hebben hier al veel ontdekkingen gedaan en afgelachen. Onze Dani kan zo bijvoorbeeld NIET op die trappen gaan hier zonder te struikelen. 4 keer op 2 dagen… Ik begin mij vragen te stellen…
Dag 3:
Vandaag naar een trouw geweest. Super was dat … dat zijn hier precies allemaal beesten op de dansvloer! En natuurlijk waren “the students from Belgium” de eyecatcher van de dag, we zijn dus veel ten dans gevraagd! Wij waren eigenlijk het entertainment van de trouw, want die Afrikanen hebben nogal gelachen met onze dansprestaties… Dani, Somaya en ik hebben daarom besloten Afrikaanse danslessen hier te volgen binnenkort. Dan zullen ze eens zien!!!! We’ll shake our asses off! ;-)
Voor de eerste keer enkele maaltijden met onze handen gegeten. Samen met gans het gastgezin van Somaya en Heleen , die niet bij ons in het huis verblijven maar bij gastgezinnen in het dorp, uit in 1 pot. Was wel grappig. Je moet je daar echt over zetten, want ik wil niet weten waar al die handen al hebben gezeten! Uiteindelijk was het wel lekker.. Maar ik verwacht dat mijn darmpjes en maag daar binnen een goed aantal dagen toch op zullen reageren want hygiënisch is het alles behalve, ik hou mij al vast ;-).
Het is onbeschrijflijk hoe anders die gewoontes zijn als bij ons in Kadjendo… Maar wel interessant om eens beleefd te hebben.
Heleen had Boabab gemaakt. Soort vrucht met pitjes. Je kan dat opzuigen en de pitjes uitspuwen. Maar zij maakte er een sapje van. Dat sapje kan je op zijn beurt invriezen tot ijsjes, of koel houden als drankje. Wij hebben het allebei geprobeerd natuurlijk . Lekker!
Derde avond = rustige avond. Want ik ben een beetje ziek Blaasontsteking… Veeeeeel water drinken en antibiotica nemen. Komt goed, zo lang er veel wc’s in de buurt zijn!
Dag 4:
Weekend! Heeeel de dag gezond op ons dakterras! Ik moest wel wat opletten met de antibiotica, maar mijn bruin kleurtje is toch lichtjes ingezet. Toch voel ik mij nog een grote bleekscheet tegenover de studenten die hier al 7 weken zitten (duh?!). Daarna naar het vissersdorp, Tanji, gegaan met de ganse groep. Was leuk om te zien, het zag er letterlijk en figuurlijk zwart van het volk! ;-) We mochten een kijkje nemen in een huis waar ze vis roken, zagen boten binnen varen en mensen vis uitladen,… Onze kleren mochten na dat bezoekje netjes in de was! Dan eindelijk eens goed kunnen douchen, na 5 dagen eindelijk goed lopend (wel ijskoud) water. De vorige dagen waren het maar 3 flauwe straaltjes… Ik voelde me herboren!
Ook hebben we wat meer info gekregen rond de stage. Ik zit bij meester Kami in het derde leerjaar, een nieuwe meester, veel weten ze er dus nog niet over. Maar hij durft de kinderen slaan, met een rubberen zweep. Deze week heeft één van de andere studenten Teacher Lamin, van het zesde, erop betrapt zijn kinderen te slaan, en heeft meteen zijn zweep afgepakt. Hij sloeg het kind voor een slechte toets… verschrikkelijk he? Vanaf dan is alles op rolletjes gezet in de school en zijn de directeur en haar team de leerkrachten gaan ondervragen. En teacher Kami… blijkt ook één van die leerkrachten te zijn. Mijn taak hierin: Teacher Kami leren hoe je conflicten met kinderen oplost, zonder geweld.. Hopelijk hoef ik zo’n dingen niet te zien.
’s Avonds met gans de bende gaan eten in Luigi’s. Heb 4 lookbroodjes en een grote kom pasta gegeten + drinken voor nog geen 300 Dalasi (is ongeveer 7,5 euro…) En het was heeeeeeerlijk!
Nog een paar feitjes op een rij:
- Eigenlijk kunnen enkel mensen die al naar Afrika zijn geweest, beamen hoe het hier is... Wij hebben in ons huis “niets” van luxe (door het westers oog gezien)… Wij leven in een huis waar de elektriciteit om het uur uitvalt (soms voor de ganse dag), de wc’s vaak niet doorspoelen, het water om te douchen vaak op is, overal beestjes zitten (aangezien we geen ramen hebben), de bedden van houten takken en planken zijn gemaakt,… En toch zijn wij hier heel rijk…
- Toppertje van de streek: Tapalapa, lekker brood! Lijkt op stokbrood maar is eigenlijk veel lekkerder ;-) Jullie krijgen mij niet jaloers met jullie frietjes, biefstuk en chocolade! Want wij hebben Tapalapa!!!!
- En tot slot: met Dani samenleven is moeilijk? Maar neeeu! :D Heel erg leuk zelfs, ze is heel braafjes!
Over het algemeen:
Ik heb hier al super goed geslapen! Niet te warm en zeker niet koud, we slapen altijd met ons raam open en vliegenraam erin. Dekentje is toch nodig!
Ik begin me wel goed aan te passen aan het leven hier… alles lekker traag en op “het gemakske”, zo heeft Joyce het graag he ;-) Wel elke avond steendood, ik zou om 9u al kunnen slapen! Maar da’s door het klimaat hier, ’t is hier echt heet, dat put ons lichaam gans uit!
Voorlopig mis ik nog geen eten, aangezien het hier echt wel lekker is! Behalve de choco… trekt op niets. Gelukkig had ik nog een paar niet-gesmolten ‘Mercikes’ liggen, dat stelde mijn gemis naar chocolade toch nog even uit, maar nu zijn ze op!
Lieve mensjes,
ik probeer zo snel mogelijk weer iets te posten, want de elektriciteit valt hier regelmatig uit! Dus kan weinig beloven.
Ps: Nu schrijf ik nog veel op mijn blog en hebben jullie veel leeswerk, maar dat zal wel minderen eens ik hier niet meer ZO onder de indruk ben van al die avonturen hier! Uiteindelijk wordt hier ook alles routine…
Tot heel snel!
en voor de vriendjes en vriendinnetjes: IK DENK AAN JULLIE! xxx
Joyce
maandag 4 maart 2013
Het vertrek...
Egsil ak jam ('hartelijk welkom' in het Wolof) op mijn pagina!
Spuitjes zijn gezet, valiezen zijn bijna gepakt
en de malaria pilletjes liggen klaar... Klaar om te vertrekken dus!
Vanaf 6 maart neem ik jullie mee op avontuur
naar Gambia (stadje Serekunda), waar ik 3 maanden ontwikkelingsstage zal doen.
Dit gebeurt in het schooltje 'The Swallow', waar
ik het derde leerjaar zal begeleiden en uiteindelijk zal overnemen.
Samen met 3
andere medestudenten: Daniëlle, Pieter-Jan en Bert probeer ik er een
onvergetelijke ervaring van te maken!
Buiten het lesgeven is er natuurlijk ook nog
vrije tijd. Ik zal jullie meenemen naar het strand van Gambia, naar de
marktjes en de natuurparken! En natuurlijk zal ik mijn Afrikaanse pakjes eens showen!
Om jullie een kleine voorstelling te geven van
hoe ver ik van jullie verwijderd zit:
Maar euh.. je mag mij altijd een bezoekje komen brengen hoor! ;-)
 |
| Het schooltje 'The Swallow' |
 |
| Overtuigd om te komen? |
Woensdag stijgt ons vliegtuig op om 10u30 's
morgens. Duimen jullie mee voor een (laatste? lekkere?) goeie maaltijd op het
vliegtuig? Ik hou jullie zo snel mogelijk op de hoogte zodra we veilig aangekomen
zijn!
Tot hoors!
Joyce X
Abonneren op:
Posts (Atom)