4e week

Hey! Voor ik begin te vertellen… Deze boodschappen zijn van algemeen belang: 

- Aangezien ik al enkele ongeruste berichtjes heb gekregen i.v.m. PJ zijn teentopje… Ik kan jullie geruststellen, er is een nieuwke aangegroeid! Voorlopig kan hij terug rondhuppelen!

- Daarnaast wil ik nog iets zeggen:  Ik had jullie in mijn eerste blogbericht beloofd dat je, naargelang de tijd vorderde, niet meer zoveel leeswerk ging hebben. Sorry, ik heb blijkbaar gelogen.

Dag 22: woensdag 27/03/13

Vandaag was het geen school meer voor de kinderen, maar wel voor ons want het was opendeurdag en oudercontact. Heel grappig… bij ons komen de ouders op een afgesproken uur, mooi  opeenvolgend. Een opendeurdag is ook georganiseerd met allerlei randactiviteiten…
Hier mogen ze blij zijn dat ze per klas 7 ouders over de vloer krijgen. De ouders mogen kiezen wanneer ze komen en verdwijnen wanneer ze willen. Willen ze niet praten tegen de leerkracht? Ook goed! Er werd helemaal niets georganiseerd, de klassen werden zelfs niet tentoongesteld! Die bleven gewoon op slot.

Wat hebben wij, de hardwerkende studenten, dan moeten doen? 5 uur lang op ons poep gezeten… Ik zweer het, mijn poep doet er nog zeer van! Ik ga alleen nog maar staan vanaf nu!

Daarna ging het zitten verder, maar dan in een andere ruimte… Kristien had een workshop rond school- en klasregels georganiseerd en wij moesten deelnemen. Was nog ok in het begin. We kregen kaartjes waarop een situatie getekend was (bv. een leerkracht die belt in de klas, een leerkracht die een kind slaat,…) en dat moesten we in groepjes van 5 leerkrachten uitbeelden. De anderen mochten dan raden waarover het ging en zeggen hoe het wél moet.
Daarna bespraken we de schoolregels in groep. Waar soms het verstand zit van die Gambianen… ik durf het bijna niet te zeggen (maar ’t is er alleszins niet fris). We mochten in discussie gaan en soms heb ik echt op mijn tanden moeten bijten! Maar kwestie van de workshop niet langer te rekken dan hij al gerokken was, heb ik mijn mooi mond gehouden. En daarom moeten jullie het de volgende 8 regels bekopen (sorry):
Volgens de leerkrachten hier:

1. Drinken in de klas? Mag niet, zelfs geen water! Want “voor alle kinderen bekers voorzien is te duur”. Ze laten ze liever uitdrogen in 40°C! Zelfs in België, waar er meer water uit de lucht valt dan je ooit in Gambia zal vinden, mogen ze water drinken in de klas. 

2. Toezicht houden tijdens de speeltijden en lunch? De Gambianen verklaarden ons gek! “Wat? Tijdens uw “relaxmoment” weeral tijd aan die kinders besteden? Must be joking… Laat die kinderen gewoon lopen.”

3. “De kinderen verzamelen op een rij om naar de klas te gaan? Waarvoor is dat nodig? De kinderen komen toch gewoon zelf naar de klas! Ze zijn wijs genoeg!” Ah ja…  en daarom moeten wij na elke break 10 minuten wachten tot iedereen binnen is…

Ok, dit waren kort even mijn frustraties, nu ben ik weer gelukkig en gaan we verder…

De vrouwen onder elkaar hebben wel wat afgelachen vandaag! Tijdens de lunch kwamen de studenten van Nyodema (een andere stageschool) langs. Ze kwamen hun afscheidscadeautjes laten zien. De meisjes hadden een soort ketting gekregen, maar dan voor rond je middel, aan je heupen. We vroegen ons af “Wat zou de betekenis daarvan zijn?” Wij hadden ons al helemaal iets spiritueels voorgesteld zoals: houdt de geesten weg, maakt je meer vruchtbaar,… Dus we vroegen het aan Jojo, de secretaresse. Die begon ons gewoon uit te lachen en zei heel droog op haar Gambiaans-Engels: “No, it’s just for boyfriend, nice in nighttime.” (met een vuile knipoog erbij) Misschien moet ik mij ook zo’n ketting aanschaffen tegen ik terugkom… just in case! De mannen zien er hier toch altijd gelukkig uit, dus…

Dag 23: 28/03/13

Vandaag was een leuke, maar heel vermoeiende dag. Ik denk dat ik om 9u ga slapen vanavond.
We hebben eens uitgeslapen vandaag, want het was de eerste dag van onze vakantie. Uitslapen hier is max. tot half 9, dan begint ons huis te leven en wordt het veel te warm onder mijn muskietennet. Na een stevig ontbijtje, zijn we even gaan “wakker worden” op ons dak. We wouden eigenlijk schooltaken doen (gemotiveerd, al zeg ik het zelf!) maar de elektriciteit zijn vakantie was blijkbaar ook net begonnen en hij sliep langer uit dan ons (tot half 7 ’s avonds uiteindelijk , de luilak!).

Om half 12 stonden we klaar, met een tapalapa met choco, een waterflesje, de kodak en… een lange broek, want! We gingen naar de moskee vandaag met Buya, een kleuterleidster op onze school. Na een vervelende taxirit met veel hobbeldebobbel wegen en veel te warme zetels (jaja, zweetpoepkes verzekerd!), kwamen we aan een soort kruispunt… maar dan één waar precies geen verkeersregels gelden! Ik ben er bijna 7 keer gestorven (maar mama, maak je geen zorgen, het is hier veilig hoor). Daarbovenop vielen de Gambianen ons constant lastig om geld, om iets te kopen, om gewoon lastig te doen,…. ’t Was zo erg dat we gewoon deden of we doof waren, dwars door hen keken of hen de rug toekeerden tot ze het opgaven. 

Na 40 minuten wachten kwam Buya ons eindelijk tegemoet! “Aaah sorry, Gambian time he!” zei ze. Waarmee ze gewoon een excuus heeft om te laat te komen… Gebruik ik ook vanaf nu.
We gingen eerst naar haar compound want we moesten natuurlijk een hoofddoek dragen in de moskee! De familie van Buya heeft mijn hoofddoek aangedaan . Ook mijn armen waren volledig bedekt, want dat moet als je naar de moskee gaat. Ik was precies een echte moslima! :-) Alle meisjes hadden uiteindelijk eentje aan, ’t was wel komisch… Precies allemaal één of anders stripfiguur. Daarna vertrokken we naar de moskee…

In de moskee hebben we het gebed gezien en hebben we uitleg gekregen van de Imaam (ik weet niet of ik het juist schrijf… die Gambianen praten hier soms zo onduidelijk dat ik gewoon maar wat gis ;-)). Dat is de leider van de moskee. Hij heeft ons de 5 pijlers van “het moslim-zijn” uitgelegd, en wou ons overtuigen om ook moslim te worden! We moesten dan liegen: “Yes! We will think about it!”, anders zouden ze beledigd zijn dat we als christenen naar de moskee komen. Het was echt wel de moeite waard om eens mee te maken.  Om af te sluiten hebben ze gebeden voor ons. We moesten het gebed met open handen ontvangen en in kleermakerszit zitten. Ondertussen kregen we allemaal de opdracht om “amin” te zeggen. Clue van het verhaal? Enkel Daniëlle deed mee en wij keken gewoon toe hoe  ze opging in het moment. Hopelijk hebben ze gebeden voor mij om wormloos te blijven, brave kindjes in het derde te hebben of misschien een goed lief?

Terug bij Buya thuis, gebeurde het onmogelijke…… Dani en ik moesten naar de wc! Normaal zijn alle compounds hier wel voorzien van een degelijk wc, die meestal niet doortrekt, maar je kan toch zitten! Dus zonder nadenken vroegen we om het toilet te gebruiken. Dan gebeurde het… we kregen een kannetje water in ons handen toegestopt. We keken elkaar eens onbegrijpend aan en gingen, o zo onwetend, richting de wc. Toen drong het tot ons door (vooral de stank drong tot ons door)…. er was geen wc! Gewoon een gaatje van 10 cm doorsnede met een diepe put eronder van 6m diep, waar je over moest hangen….. Geen weg terug, we moesten het doen. Een nieuw avontuur in Gambia. Eerlijk is eerlijk, bij mij is het goed gelukt, onze Dani daarentegen… geen goeie mikker, haha! :-) Dat kannetje water was dus handig, hebben wij heel die steen mee overgoten!

Dat kannetje water diende uiteindelijk dus niet om de boel te reinigen, maar om je linkerhand mee te wassen… moet ik geen tekeningetje bij maken zeker? 2 tips: Ze eten hier enkel met rechterhand en wc-papier is hier niet in de buurt ;-). Gelukkig zijn wij wél altijd voorzien in noodsituaties!
Weetjes:

- Nu even verder over dat onduidelijk praten van die Gambianen. Hun taaltje is een mengeling van gebrekkig Engels met Jamaicaanse toets! Ze klinken eigenlijk een beetje als Sean Paul …

- “Ja” betekent “mama” hier in het Wollof… Dus als wij het duidelijk eens zijn met iemand, denken de mama’s hier dat je hen roept.
En als mama “ja” is, wat zou papa dan zijn in het Wollof?……………………………………… Sorry, moet jullie teleurstellen, ’t is niet “nee”, het blijft gewoon “papa”! You’ve got punk’d! ;-)

-  We zitten met een bv!!!!! We hebben deze week ontdekt dat Annelies, meisje uit Gent, in de turngroep OTM zit. OTM kennen  de VTM-fans natuurlijk van ‘Belgium’s got talent!’ Want zij is met haar groep als tweede geëindigd in de finale! Handtekeningen via mij verkrijgbaar.

- Buya liet ook haar schooltje zien. Ze geeft les als kleuterleidster op The Swallow, maar huurt sinds kort 2 klasjes in de buurt van haar compound. Ze heeft heel weinig middelen om 37 kinderen plaats te geven. ‘k Vond het echt wel een mooi gebaar… ze krijgt weinig of geen geld van ouders omdat ze vooral kindjes opvangt die wees zijn en anders niet naar school kunnen. Dan smelt mijn hart al he! Dus ze zei: “Als jullie mensen kennen in België die mij willen steunen met materiaal (lees stoelen, tafels,….) die ze niet meer gebruiken, laat het mij weten!” Dus lieve mensjes, toon je goed hart en geef je oude meubels aan Buya haar klasje… hoe je dat naar Gambia krijgt, mag je zelf uitvissen!

Dag 24: vrijdag

Ik citeer mijn woorden van gisteren: “Vandaag was een leuke, maar heel vermoeiende dag. Ik denk dat ik om 9u ga slapen vanavond.”

Grappig… ik ben inderdaad vroeg in mijn bed gekropen. Maar er zat iets niet mee, ik kan het moeilijk omschrijven. Maar vanaf mijn hoofd mijn (zalig, dus daar ligt het niet aan) kussen aanraakte, was ik klaarwakker. Oorzaak? Onbekend. Gevolg? Ik heb tot half 3 (!!) seriekes gekeken, liggen zuchten, woelen en draaien, 20 keer naar het toilet gemoeten (kleine welteverstaan!) en  naar alle melige nummers op mijn Ipod geluisterd in de aard van “I want to know what love is”, dus ik was m.a.w. in een wrede toestand…Op één of andere mysterieuze wijze ben ik toch in slaap gevallen.

Uiteindelijk hebben we vandaag niet veel gedaan, ’t is vakantie voor iets he! ‘T is een kwestie van de balans te vinden tussen ontspannen en uitstappen doen. ;-) En morgen gaan we al naar de mangrove! Perfecte balans dus, vind ik zo!

Vandaag zijn we naar het strand gegaan, hebben met al de meisjes de Gambianen aan het strand de moment van hun leven bezorgd (doordenkertje) en ik heb weeral wat Afrikaanse prulletjes gekocht: stofje om een sjaal te laten maken en Afrikaanse oorbellen, die ik in België waarschijnlijk nooit meer zal dragen.
Na het eten hebben we met meisjes ’27 dresses’ gekeken. Serious… al dat gekus. Mijn week hartje mist ook een beetje liefde hoor :-(.

Dag 25: zaterdag

We hadden een uitstap gepland vandaag: de mangrove! De leerkrachten van The Swallow: Lamin, Abdulie en Mohammed kwamen ons assisteren. Toen ze binnenkwamen in Kadjendo, waren we precies in de film ‘Bad boys 2’ geknald. Mohammed op zijn motor, Lamin met zijn petje dat net iets te veel omhoog stond, Abdulie met zijn gangster-earrings in and last but not least: het opschriftje op Mohammed zijn broek: “love kills slowly” met een enge doodskop ernaast! Yeah baby!

Na een laaange en heeete bustaxi-rit, kwamen we aan  in het park. De grootste mop van de week: Wij moesten alles betalen voor de leerkrachten, van transport tot de uitstap, omdat zij onze “bodyguard” spelen…zo gaat dat hier want zij hebben natuurlijk veel minder geld dan wij. Dus uiteindelijk zijn wij de geldschieters en zij de arme schooiers, wat logisch is. Nu komt het: In het park aangekomen, bleken alle 7 de studenten totally broke te zijn en moesten die leerkrachten de helft van onze inkom voorschieten! Volgens mij was hun loon er ver door op 1 middag. Natuurlijk hebben we hen allemaal terugbetaald!

Het park zelf was prachtig, ik ga er weinig woorden aan verspillen. Ik heb vandaag de mooiste dingen tot nu toe al gezien hier in Afrika. Na onze rit door de mangrove, konden we op een bouwvallige stelling van 50 meter hoog staan (met een trap die op instorten stond, maar alles voor het uitzicht!) en daar waren de uitzichten gewoon adembenemend!

Wat hebben we dan allemaal gedaan vandaag?

In een bootje door de mangrove gevaren, het natuurpark bezocht, wilde apen gezien en op z’n Afrikaans  in een boom geklommen (met zo’n band rond je middel. We mochten zeker 1m hoog klimmen! Ben er nog altijd niet goed van zeg, wat-een-hoogte!).

Kortom: Het was een dure, hete, maar toffe dag! Als je kan, bekijk zeker de foto’s op mijn fb!

Tot woensdag! X