Eerste dagen...

Dag 1:
Na afscheid van onze ouders, familieleden,… stapten we aan boord van onze mega grote vlieger! De vlucht was za-lig… We werden verwend met koekjes, ijsjes en gratis films en series! Die 6 uren zijn dus voorbij “gevlogen”. Zelfs de wc’s waren fancy met blauwe lichtjes en mooie handdoekjes en zo…
De aankomst in Gambia was een beetje overweldigend. Niet alleen de hitte, maar ook het uitzicht en het volk. Het land is hier zo dor, droog en zanderig. Pat (De man van Kristien, onze begeleidster) kwam ons ophalen. Een sympathiek koppel. Na 20 minuutjes rijden kwamen we aan in onze straat, een opvallend andere buurt als daarnet aan de vlieghaven… Want wij zijn “rijk” hier in Afrika! ;-)
Ons huis is een mooi, super groot, wit huis. Zonder al te veel ramen! Beestjes (lees spinnen, salamanders, megamieren en 1 muis) kruipen hier dus vrij in het rond! Maar dat valt door Joyce wel te relativeren hier… In België zou het al grote paniek zijn! Wel hebben we een stuk of 3 mooie zonneterrasjes… En één groot dakterras,  zaaaalig zonnen daar! Kadjendo heet ons verblijf, het  is alom bekend want daar wonen “the teachers”. Ah ja, we hebben ook al een huisdiertje. Een spin, van zeker 5 cm groot. Hij heet Mopske en komt altijd tijdens het avondeten tevoorschijn! Daarna verdwijnt hij weer,  dat verontrust mij altijd een beetje… ik heb hem liever in ‘t zicht! Maar ik slaap 2 verdiepen hoger dus ik laat hem schonekes zitten!
Dani en ik zijn meteen ons kamertje gaan installeren, het is klein maar super gezellig! We hebben er iets leuks van gemaakt.. We hebben zelfs een andere kamer ingepikt als dressing voor onze schoenen. (Vooral voor de schoenen van Daniëlle, 15 paar t.o.v. mijn 3 paar? Euuuh?) In totaal zijn er 17 slaapkamers met elk 2 bedden. Ook het personeel woont hier… Daarom is er veel plaats nodig. Heel vriendelijke mensen wel. Ook hun kindjes wonen hier bij ons en babytje Rabi Atou, zo een prachtje! (als ze niet weent…)
De eerste avond was het spaghetti à la Afrique … Ik weet echt niet wat er allemaal in zat maar het viel best mee! Daarna even naar “the beach” gegaan, rond een kampvuurtje gezeten!

Dag 2:
Donderdag hebben we voor het eerst gegeten op onze stageschool ‘The Swallow’. Het viel donderdag volgens vele studenten nog mee… het was rijst met iets drekkerig en krabbenpoten  Ik was al op de hoogte van het vieze eten daar, dus heb die morgen een paar broodjes op mijn kamer gaan leggen ;-) Slim spelen he!
De school zijn we dus donderdag voor het eerst gaan bezoeken, een heel kleurrijk schooltje, vriendelijke mensen, schattige kinderen. Alleen zal ik mijn handen vol hebben met het derde leerjaar… 
Dani en ik zijn ook eens een wandelingetje gaan maken naar “the beach”. Dik spijt dat we hadden! Je kan hier als blanke meisjes niet buiten komen of er komen 50 mensen op je af. Elke keer vragen ze je naam, je afkomst,... Ik wil bij deze laten weten dat ik waarschijnlijk, terug aangekomen in België, niet meer Joyce zal heten aangezien ik mijn naam hier beu ben gehoord/gezegd. Tijd voor een nieuwe dan! Ah ja… mijn Afrikaanse naam hier is ‘Jainaba’, iedereen krijgt er hier eentje. Hier vinden ze hem prachtig, misschien is dat in België anders… But you can call me ‘Jai’ if you want to ;-).
‘s Avonds voor het eerst naar het internetcafé… 2 woorden hiervoor: verschrikkelijk traag!

Dani en ik hebben hier al veel ontdekkingen gedaan en afgelachen. Onze Dani kan zo bijvoorbeeld NIET op die trappen gaan  hier zonder te struikelen. 4 keer op 2 dagen… Ik begin mij vragen te stellen… 
Dag 3:
Vandaag naar een trouw geweest. Super was dat … dat zijn hier precies allemaal beesten op de dansvloer! En natuurlijk waren “the students from Belgium” de eyecatcher van de dag, we zijn dus veel ten dans gevraagd! Wij waren eigenlijk het entertainment van de trouw, want die Afrikanen hebben nogal gelachen met onze dansprestaties… Dani, Somaya en ik hebben daarom besloten Afrikaanse danslessen hier te volgen binnenkort. Dan zullen ze eens zien!!!! We’ll shake our asses off! ;-)
Voor de eerste keer enkele maaltijden met onze handen gegeten. Samen met gans het gastgezin van Somaya en Heleen , die niet bij ons in het huis verblijven maar bij gastgezinnen in het dorp, uit in 1 pot. Was wel grappig. Je moet je daar echt over zetten, want ik wil niet weten waar al die handen al hebben gezeten! Uiteindelijk was het wel lekker.. Maar ik verwacht dat mijn darmpjes en maag daar binnen een goed aantal dagen toch op zullen reageren want hygiënisch is het alles behalve, ik hou mij al vast ;-).
Het is onbeschrijflijk hoe anders die gewoontes zijn als bij ons in Kadjendo… Maar wel interessant om eens beleefd te hebben.
Heleen had Boabab gemaakt. Soort vrucht met pitjes. Je kan dat opzuigen en de pitjes uitspuwen. Maar zij maakte er een sapje van. Dat sapje kan je op zijn beurt invriezen tot ijsjes, of koel houden als drankje. Wij hebben het allebei geprobeerd natuurlijk . Lekker!
Derde avond = rustige avond. Want ik ben een beetje ziek  Blaasontsteking… Veeeeeel water drinken en antibiotica nemen. Komt goed, zo lang er veel wc’s in de buurt zijn!
Dag 4:
Weekend! Heeeel de dag gezond op ons dakterras! Ik moest wel wat opletten met de antibiotica, maar mijn bruin kleurtje is toch lichtjes ingezet. Toch voel ik mij nog een grote bleekscheet tegenover de studenten die hier al 7 weken zitten (duh?!). Daarna naar het vissersdorp, Tanji, gegaan met de ganse groep. Was leuk om te zien, het zag er letterlijk en figuurlijk zwart van het volk! ;-) We mochten een kijkje nemen in een huis waar ze vis roken, zagen boten binnen varen en mensen vis uitladen,… Onze kleren mochten na dat bezoekje netjes in de was! Dan eindelijk eens goed kunnen douchen, na 5 dagen eindelijk goed lopend (wel ijskoud) water. De vorige dagen waren het maar 3 flauwe straaltjes… Ik voelde me herboren!
Ook hebben we wat meer info gekregen rond de stage. Ik zit bij meester Kami in het derde leerjaar, een nieuwe meester, veel weten ze er dus nog niet over. Maar hij durft de kinderen slaan, met een rubberen zweep. Deze week heeft één van de andere studenten Teacher Lamin, van het zesde, erop betrapt zijn kinderen te slaan, en heeft meteen zijn zweep afgepakt. Hij sloeg het kind voor een slechte toets… verschrikkelijk he? Vanaf dan is alles op rolletjes gezet in de school en zijn de directeur en haar team de leerkrachten gaan ondervragen. En teacher Kami… blijkt ook één van die leerkrachten te zijn. Mijn taak hierin: Teacher Kami leren hoe je conflicten met kinderen oplost, zonder geweld.. Hopelijk hoef ik zo’n dingen niet te zien.
’s Avonds met gans de bende gaan eten in Luigi’s. Heb 4 lookbroodjes en een grote kom pasta gegeten + drinken voor nog geen 300 Dalasi (is ongeveer 7,5 euro…) En het was heeeeeeerlijk!

Nog een paar feitjes op een rij:
- Eigenlijk kunnen enkel mensen die al naar Afrika zijn geweest, beamen hoe het hier is... Wij hebben in ons huis “niets” van luxe (door het westers oog gezien)… Wij leven in een huis waar de elektriciteit om het uur uitvalt (soms voor de ganse dag), de wc’s vaak niet doorspoelen, het water om te douchen vaak op is, overal beestjes zitten (aangezien we geen ramen hebben), de bedden van houten takken en planken zijn gemaakt,… En toch zijn wij hier heel rijk…
- Toppertje van de streek: Tapalapa, lekker brood! Lijkt op stokbrood maar is eigenlijk veel lekkerder ;-) Jullie krijgen mij niet jaloers met jullie frietjes, biefstuk en chocolade! Want wij hebben Tapalapa!!!!
- En tot slot: met Dani samenleven is moeilijk? Maar neeeu! :D Heel erg leuk zelfs, ze is heel braafjes!

Over het algemeen:
Ik heb hier al super goed geslapen! Niet te warm en zeker niet koud, we slapen altijd met ons raam open en vliegenraam erin. Dekentje is toch nodig!
Ik begin me wel goed aan te passen aan het leven hier… alles lekker traag en op “het gemakske”, zo heeft Joyce het graag he ;-) Wel elke avond steendood, ik zou om 9u al kunnen slapen! Maar da’s door het klimaat hier, ’t is hier echt heet, dat put ons lichaam gans uit!
Voorlopig mis ik nog geen eten, aangezien het hier echt wel lekker is! Behalve de choco… trekt op niets. Gelukkig had ik nog een paar niet-gesmolten ‘Mercikes’ liggen, dat stelde mijn gemis naar chocolade toch nog even uit, maar nu zijn ze op! 

Lieve mensjes,
ik probeer zo snel mogelijk weer iets te posten, want de elektriciteit valt hier regelmatig uit! Dus kan weinig beloven.
Ps: Nu schrijf ik nog veel op mijn blog en hebben jullie veel leeswerk, maar dat zal wel minderen eens ik hier niet meer ZO onder de indruk ben van al die avonturen hier! Uiteindelijk wordt hier ook alles routine…
Tot heel snel!
en voor de vriendjes en vriendinnetjes: IK DENK AAN JULLIE!  xxx
Joyce