Vervolg...

Dag 5: zondag 10/03
Hela vriendekes! Ik probeer mijn blog nu wat te onderhouden, het internet trekt hier op niets dus deze week was het een ramp om iets te posten. Vorige keer heeft het een uur geduurd voor de pagina geladen was… Foto’s, daar begin ik dus niet aan, als tekst al zo’n opgave is. Die mag je bezichtigen op mijn facebookpagina ;-) En met zo ne Chinees als Dani kan je u aan veel foto’s verwachten!

Ok… Zondag = rustdag. En je mag dat echt letterlijk nemen! Wat hebben we dan allemaal gedaan vandaag…?

Eerst zijn Dani en ik de weg naar het internetcafé aangegaan. Echt een groot avontuur voor ons, want ge moet u voorstellen… alles trekt hier op elkaar. Zand, zand en nog eens zand, soms een berg termieten of een hond op straat,… De huizen trekken op elkaar en de mensen nog meer! Dus na links, rechts, rechts, links, rechts, links kwamen we eeeeindelijk op de grote baan waar het internetcafé is! De terugweg was ietske minder… Dani werd afgeleid door een telefoontje en van mij moet je het ook niet verwachten, oriëntatievermogen 0%, we waren dus de weg een beetje kwijt…
Alles is goed gekomen, we leven nog.

Daarna zijn we met een (brakke) taxi naar Bungalow Beach gereden, een resort met een zwembad en ligzetels! In ruil voor een drankje en wat frietjes mochten we daar de hele dag zonnen en zwemmen, dat was the huisregel. Frietjes? Geen probleem voor Joyce! Het was vandaag over de 40 graden, dus als ik dan hoor dat het bij jullie sneeuwt, heb ik echt medelijden! Ik zal proberen de zon mee te brengen in mei, nog even geduld! Al bij al, ben ik al goed gebruind en de frietjes waren lekker.

’s Avonds met de hele groep weer gaan eten. In het weekend kookt Aminata (onze huisvrouw) niet, dus moeten we het zelf arrengeren. En daar had natuurlijk niemand zin in, dus op restaurant!

Je hoort het al… niet te veel gedaan vandaag ;-) Moeten we dus ook niet veel woorden meer aan vuil maken..  Je zult het wel merken aan de volgende reeks foto’s!  Maar dit is de eerste dag dat ik een vakantiegevoel had. Ben daarom wel blij dat ik voor Gambia gekozen heb… ‘ t Is hier vaak zwaar en hard werken, maar in het weekend kan je toch nog wat genieten van vakantie!

Morgen is het nationale dag op school. Doel? Alle leerkrachten en kinderen bereiden een gerecht voor uit eigen dorp  en moeten typische kledij aandoen. Hmm.. wa denkte? Een dikke trui , jeansbroek en botten in 40°? Ik zal er nog eens een nachtje over slapen… Ah ja en wij hebben een lekkere petit beurre taart gemaakt om te laten proeven, jammie! (al ziet er niet jammie uit op de foto’s)
PS: LET NIET OP DE LELIJKE KLEREN DIE IK AANHEB OP DE FOTO’S, heb al mijn afdankertjes meegenomen naar hier! ;-) Soooo 2008!

Dag 6 en 7:
De elektriciteit is twee volle dagen weggeweest. Verschrikkelijk! Want wat houdt dat in? Geen licht (uiteraard), maar ook geen water om te douchen!! En het is hier om dood te vallen! Eind goed, al goed… de elektriciteit is al een paar keer weer aangesprongen, dus ik maak  dan snel van de gelegenheid gebruik om wat te typen (en mij te wassen natuurlijk), want voor je het weet, valt hij weer uit! En dan loopt heel het huis met een pillamp rond, moeten we met kaarsjes eten en spoelen de toiletten niet door  We zijn met ongeveer 25 man hier in het huis… begrijp je!?  ;-)

Dag 6 was redelijk hetzelfde als dag 5. De nationale dag op school was snel over, om 13u, dus we zijn weer naar het zwembad getrokken.

Onze petit beurre taart viel wel in de smaak van de kinderen en leerkrachten! En ook ik ben rondgegaan om van de kindjes hun gerechten te proeven. Ze scheuren dan vaak een stukje af met hun handen of tanden en geven dat dan aan jou… efkes ogen dicht en opeten dus.
Nog een (erg) weetje: Sommige kindjes hadden snoepjes in hun haren, als “teken” van de rituelen in hun compound. (Compound is te omschrijven als een mini wijkje waar ze met hun familie wonen, met 5 mini huisjes en 1 middenpleintje, zeer arm). Dus die snoepjes vond ik eerst wel schattig lijken… Achteraf vertelde Heleen dat dit als teken van besnijdenis is. Erg he voor die kleine meisjes…

Lisa, één van de studentes, verjaarde deze dag ! What does that mean? Toert!! Gemaakt door de gastmama van Somaya en Heleen. Viel wel niet te vergelijken met de taarten van  bakkerij Vicky, Hiel,… of course!
Vroeg in ons bedje want op dinsdag moesten we om 6u opstaan! Naar de markt in Serekunda!

Dinsdag = Marktdag! Eigenlijk is het hier elke dag marktdag, maar nu was het ONZE marktdag! Samen met Mariama (kookvrouw op school) op stap! En het was veeeeel erger dan ik had verwacht. Overal stinkende vis, miljoenen vliegen die op u zitten, 1000 zwerfkatten, STANK… (vooral STANK!), afgehakte koeienkoppen, levers, hersenen, slokdarmen, harten, bloed,… en ook een paar verse groentjes. En van die markt eten wij dus elke dag. Vandaag heb ik mijn eten met weinig smaak opgegeten dus… + komt er nog bij dat iedereen hier blijkbaar uiteindelijk met wormpjes naar huis gaat… Mama als je dit leest, bestel die pilletjes dus maar op tijd (ik meen het) want die moet je nemen om ze allemaal te killen vanaf je thuis bent!
De markt was ook massa’s groot, overal tunneltjes en ingangetjes… En Mariama kende daar iedereen. Dat is typisch aan Afrikanen, die voelen hen allemaal familie van elkaar!

Op de markt is er wel één positief ding gebeurd: we hebben prachtige stofjes gevonden om onze Afrikaanse kleedjes te maken! Ik heb er twee en ik ben echt verliefd! Nu zijn ze bij de klerenmaker in de maak! Na het weekend hebben we ze normaal gezien. Foto’s gegarandeerd ;-) En nog iets: Ik kreeg er om de 5 minuten een baby van een marktkraamster in mijn armen gepropt en dat vind ik natuurlijk helemaaaaal niet erg! Zo’n lievekes allemaal! En die babykes zijn dan precies aapjes: Vanaf dat ze een lichaam voelen, klampen ze hun voetjes rond  u  .

Daarna werden we vriendelijk verzocht om een kijkje te komen nemen in Mariama haar compound. Ze was zo fier op haar huisje, dat ze het wou laten zien… Het waren kleine 2 kamertjes van 5 op 5, die gescheiden werden door een laken.  Een leefruimte en een slaapkamertje, dat was het. De kadertjes aan de muur waren allemaal uit vorm getrokken en er hingen pluche beertjes aan het plafond… Buiten koken ze en wassen ze zich, samen met de rest van de compound.  Zo leven ze hier dus in Gambia.
Na de markt hebben wij (Bert, Pj, Dani en ik) gekookt voor de hele school met de ingrediënten van de markt. En ’s avonds bleek het ook de kooktoer van Dani en mij te zijn, veel gekookt dus vandaag! De studenten krijgen hier een beurtrol om samen met Aminata te koken. Elke dag ajuinen hier in het eten! En het zijn straffen!  Ik heb mijn ogen uitgebleit :-D

Nog enkele weetjes:
- ’s avonds is het hier op 5 minuten pikkendonker. Maar omgekeerd dus ook, bleek dinsdagmorgen om half 7. Dani en ik stonden op, het was nog donker, we gingen even naar toilet en het was klaarlicht! Vreemde toestanden soms hier in Afrika…
- Ik probeer baby Rabi (babytje in ons huis) mee te smokkelen naar huis ;-) Dat is nu eens echt het schattigste babytje van gans Gambia! Ik wil ze gewoon hebben! Als ik da babytje aan het lachen krijg, is heel mijne dag goed!!!!
- Het zaligste moment van mijn dag: siësta op het dak, na school of tussen de middag. Twee stoelen nemen, mij wat onderuit leggen in de zon, met een klein windje… echt onbeschrijflijk! Iedereen zou zo’n dak moeten hebben!
- Een haardroger, een stijlstang,… kan je hier 9 van de 10 niet gebruiken. Mijn krulletjes gaan hier dus echt all the way. Mijn liefste kapster/nichtje zal werk hebben als ik terug ben, denk ik! Ik droog het vanaf nu op ons dak met de wind! 
- Kindjes roepen ons hier na met “Tubab! Tubab!” Dat wilt zeggen: ‘Rijke blanke, die zijn geld de deur uitgooit.’ Say whaaat?! Ik ben nog nooit zo zuinig geweest, elke Dalasi wordt hier geteld!
Alé… Tot de volgende biekes! X