Hey fa! (ik moést het gewoon gebruiken want Daniëlle kent Alida van de boomhut niet seg! Uit welke tijd komt die? ‘88 zeker? Oud worden is iets he… ;-)) Tijd om nieuwe belevenissen uit The Gambia te lezen!

Dag 15: Woensdag

Woensdag  is hier gelijk aan, in tegenstelling tot bij onze lagere scholen, een hele dag school… tot onze grote verontwaardiging want lesgeven is echt wel zwaar in de hitte, met kinderen die amper luisteren en een grommend buikje dat het eten op school vaak niet lekker vindt en dus moet wachten tot thuis! Dus… die hele woensdag was er teveel aan, ook voor de kinderen trouwens, de energie van beide partijen was volledig op. De kinderen waren daardoor lastig en werkten amper mee. Maar! Ik probeer hier altijd positief te blijven, dus morgen hopen op een betere dag!

Het lesgeven zelf valt op zich wel mee.. We proberen de kinderen zoveel mogelijk te motiveren en zoeken leuke opdrachten waar ze zich echt mee bezig kunnen houden, want luisteren (OLG voor de leerkrachten onder ons ;-)) gaat hier echt niet, hoogstens 10 minuten! Het merendeel van de kinderen zit ook boven hun niveau… Er zijn maar enkele die echt thuishoren in het 4e leerjaar. Sommigen kunnen echt niet mee, en zitten qua rekenen nog op niveau 1e – 2e leerjaar… Het is niet simpel om iedereen mee te krijgen in ons verhaal! En ’t is nog zo’n mooi! :-)

Wat hebben we vandaag zoal gedaan met onze patatjes?

- Ze mochten voor een laatste keer goed oefenen op de angles, want morgen hebben ze test. Een zelf-opgemaakte test van Teacher Dani and me, dus ze zullen zweten! ;-) Nene, het is belangrijk de kinderen regelmatig te testen hier, gewoon om te zien wie mee is en wie niet, want vanuit de lessen kan je dat moeilijk opvangen. Er zijn altijd stiekemaards die op één of andere manier gespiekt hebben tijdens de oefeningen. Dus vanavond was het studytime voor onze pupils!

- Velen snappen het hele continentengedoe niet, hoe een wereldkaart eruit ziet en waar die continenten nu juist liggen… Dus we hebben hen deze week wat dichter bij ‘the globe’ gebracht. Vonden ze bangelijk… want nu weten ze eindelijk dat België ook een land is! (En GEEN totaal andere planeet waar blanke marsmannetjes wonen) Daarna mochten ze in groepswerk zelf een wereldkaart maken. Per 4 de continenten tekenen en op een blauw blad (dat stond voor het water van onze aardbol…ja ‘k weet het doordacht, doordacht…) kleven! Ze waren heel gemotiveerd tot…. Sommige groepen om half 4 ontdekten dat ze 3 van de 4 keer hetzelfde continent hadden getekend…. ’t Was ineens heeeele grote paniek! En op de laatste 5 minuten van de dag hebben ze meer verricht dan over de ganse week! Wij stonden met open mond toe te kijken, wie had er kruid in hun poepke gestoken?

Na onze lange dag, die nog langer leek door al de mankementjes, mochten we beschikken. Als Dani, de mooiste (en enigste) belvrouw van de school, de bel luidt (oldskool – mét de hand), zie je heel de school op 2 minuten leeglopen... Everybody loves school here!!! Thuisgekomen, konden we wat gaan rusten op ons dak, want ik had alle lesjes al voorbereid voor donderdag terwijl ons Dani’ke aan het lesgeven was! Toch een lieveke ik heee? :-)

’s Avonds zijn we iets gaan drinken, een waterpijp gaan roken en naar het internetcafé getrokken. Avondje was dus goed gevuld! En het mooiste moment van mijn dag: in mijn bedje kruipen met een afleveringske van ‘How I Met Your Mother’, beestig om de dag mee af te sluiten!

Dag 16

Moet ge nu eens wat weten? Wij kwamen aan in onze klas deze morgen, en de kindjes zaten al (10 minuten voor de bel ging!!!!) aan hun wereldkaart verder te werken! Kijkt eens hoe gemotiveerd wij onze kinders krijgen! Ze krijgen al nimeer genoeg van ons lessen! ;-) Waarschijnlijk de ganse nacht wakker gelegen over die kaart die ze niet afkregen gisteren…. We stonden helemaal versteld! En het beterde er niet op… We stonden nog meer versteld van het feit dat bij sommige kaarten een mega aardbeving was gepasseerd… die Amerika rechts van de kaart had gelegd  en Azië links! Ach ja, de moderne, gepimpte versie van de wereldkaart dan maar zeker? Ze begrepen hun fouten, dat was het belangrijkste ;-).
Vandaag ging het echt goed! We hebben echt leuke dingen gedaan tijdens de lessen met de kinderen en ze werkten goed mee.

Vandaag was het ook maar tot 2u les en we merkten dat dat veeeeel beter ging dan tot 4u! We hebben in lessen essay writing een brief naar het zesde leerjaar (van onze stageschool) geschreven over het leven hier in Gambia. Het was soms super grappig wat sommige kinderen schreven, zoals: “I’m black in color”, “I like to jump and clap”, “You can come to my party, there will be nice music like Chop My Money (hip hopschijf uit the roots hier).” en… “You need to help me with money, because the school needs good materials.” Ze zijn toch zo oprecht he… en het grappigste van allemaal: “I love going to school!” Iemand wou duidelijk puntjes scoren ;-).

Ik had ook zelf een woordzoeker opgemaakt, waar ik 16 woorden in had verstopt die ze deze week leerden schrijven. Heb die op het bord gezet (amai wat een werkske! Mijn hand is er nog stijf van…) en de kindjes mochten die dan overpennen (gekopieerde blaadjes hebbe we hier niet) en de woorden zoeken. Ze hadden dit nog nooit gedaan, ze vonden het geweldig! En spannend… Er was meer spanning in de klas dan bij mannen die naar een voetbalmatch kijken!  Als ze dan een woord hadden gevonden sprongen ze van hun stoel : “Teacher teacher teacher look, I found one!!!!”

Dus kortom, het was een geslaagde 4e stagedag, we zijn allebei met een glimlach naar huis vertrokken! En btw… de testresultaten van hun toets over angles waren soooo good! Super trots op mezelf, omdat ik ze het heb aangeleerd, maar nog meer op de kindjes omdat zij het  vaak helemaal niet gemakkelijk hebben om thuis te studeren… en toch zo hun best gedaan hebben! ‘k Heb het hen misschien 10 keer gezegd hoe fier we waren, haha :-)

En… er is zo’n jongetje, Abraham, and he is totally in love with teacher Joyce. Het kereltje is 10 jaar. Deze week stapte hij stoer voorbij en knipoogde hij eens naar mij! Super grappig. Als ik hem een compliment geef over een oefening begint hij te ‘high fiven’ met al zijn vriendjes en hij maakte ook een tekening met ‘love teacher Joyce’… pré-pubers toch…

Dag 17:

Elke morgen blijven we langer in ons bed liggen… We zetten altijd onze wekker om kwart voor 7. Maandag kwamen we er om 7 uit. Vandaag was het al half 8 geworden… that means: op een kwartier gerief pakken, eten en wegwezen!

Vrijdag = woensdag in België, halve dag dus!! Na een lesje quantatives en verbal (maakt niet uit, ik vraag mij ook nog altijd af wat het is ;-)) mochten de kindjes afsluiten in ‘micado’.
Daarna groepsfoto’s met de het volledige leerkrachtenteam van ‘The Swallow’ genomen omdat volgende week de volgende reeks studenten vertrekt :(.
En tijdens het trekken van die foto’s…. is mijn geld gestolen :( Niemand weet hoe, wie,… en ik weet niet juist hoeveel, maar ik gok dat er een 200 tot 300 Dalasi in zat, dat is eigenlijk niet zo veel hoor, komt overeen met 5 – 7 euro, maar toch… vind het jammer dat je geen kinderen of zelfs leerkrachten kunt vertrouwen! Thuis konden ze amper geloven dat het een kind was geweest, die zijn hier (hoe zou ik het zeggen?) niet wijs genoeg om te weten hoe ze dat moeten aanpakken… dus het zal wel een leerkracht geweest zijn! 200 Dalasi is meer dan een dagloon voor hen, dus waarom zouden ze het niet doen? Ach ja, lesje geleerd. Zak altijd dicht bij mij houden!

Daarna zijn we (Dani, Folke en ik) naar de markt in Banjul gegaan, dat is de hoofdstad van Gambia. We hadden ons een prachtige markt vol typische Afrikaanse spulletjes ingebeeld, maar we kwamen in een rotte straat, met rotte gebouwen, met kitscherige juwelenwinkels en out-of- fashion klerenwinkels terecht. Bummer dus! Maar… na lang ronddwalen en enkele risky steegjes die we insloegen, kwamen we toch terecht in wat we ons hadden ingebeeld… alleen niet zo prachtig, maar wel kraampjes met typische Afrikaanse spulletjes! Wij in ons nopjes natuurlijk…

Daar hebben we elk 1 of 2 Afrikaanse schilderijtjes gekocht, echt wel leuk! Typisch hoe de Afrikanen worden voorgesteld: Man met muziekinstrument, vrouw met baby in de rug en aan het koken. We zijn fier op onze nieuwe aanwinsten! ‘k Begin me zo’n echt Afrikaans meisje te voelen… normaal zou ik zoiets noooooit van mijn leven kopen, maar ik denk altijd: “Ik kom hier maar één keer, we doen is gek!”

Folke had een tas gekocht en ze had er een kleine verrassing bij gekregen van die madam, lief he? Het was een tas VOL MET RODE MIEREN. Eerst een paar keer wassen, zeker?

’s Avonds konden we weer gezellig (niet dus) in het kaarslicht eten want de elektriciteit was gaan slapen… Ik haat dat dus he, in het donker eten! Thuis haat ik dat ook, ik wil veel licht op mijn bord zodat mijn oog er ook geniet van heeft!!

Ps: Dani en ik voelen ons allebei niet zo lekker deze avond, last van ons maag! Gelukkig (?) heeft Pat ons Papajapitjes gegeven. Is, volgens hem, goed voor de maag. ’t Was in ieder geval niet smakelijk, dus het kan maar beter opbrengen.

Dag 18:
Too bad… ’t is erger geworden. Mijn maag heeft mijn darmen er ook bij betrokken dus het zit niet goed in mijn buikje. En Dani heeft besloten om mij niet alleen te laten afzien, ze doet mee met mij! Dus wens ons maar veel beterschap toe. We gingen vandaag normaal naar de naamceremonie van Aminata haar kleinkindje… jammer, had er wel bij willen zijn. Maar zo’n wc in een compound? Niet altijd te vertrouwen!

Ja juist… nu ik over Aminata typ, denk ik er aan. Gisteren was wel grappig, we waren een typisch Afrikaanse schotel aan het eten. Thuis doen we dat wel met een lepel, niet met de handen. En Aminata zat gewoon in haar ondergoed mee te eten met ons, Kunt ge u dat voorstellen bij ons thuis? Dat de kuis/kookvrouw in haar bh mee aan het tafelen is? Voor mijn schoonzus Mieke: zeker eens doen!!
Nog een weetje over het Afrikaans eten: Bij zo’n schotel, verdeelt de vrouw des huizes het vlees of de vis met haar handen over de kinderen of gasten. Dus Aminata verbrokkelde dat en gaf ons allemaal stukjes vis (in dit geval).

En nu ik met het thema ‘wc’ in mijn hoofd zit: Ik ben hier elke nacht slechtgezind… Normaal moet ik nooooit naar toilet ’s nachts. In heel mijn leven ben ik misschien al 10 keer naar toilet geweest ’s nachts. Ik was daar ook blij om, verstoort mijn slaap alleen maar… Maar hier is dat alle lappen hetzelfde! Elke nacht rond een uur of 3-4, moet ik er uit. Tot mijn grote ergernis, want dat is hier een karweitje ze! Muskietennet open krijgen, terug tussen de matras foefelen, pil lamp zoeken, de piepende deur (’t gaat er echt over.. tot beneden weten ze wanneer we de kamer verlaten) opheffen zodat ze minder piept, het enge stuk gang oversteken (ik denk altijd dat er iemand achter mij zit), het licht vinden, wc papier zoeken (iemand eet dat hier op precies), en dan alles herhalen maar in de omgekeerde volgorde. Resultaat: tegen ik terug  in mijn bed lig, is het licht. Nee nee, grapje, maar ik geraak wel terug moeilijk in slaap.

En nu ik toch aan het klagen ben (morgen is dat over ze): We moesten nu allebei zo’n medicinaal zakje in onze waterfles oplossen, en opdrinken. Resultaat: Ons water smaakt naar rotte sinaasappelen met druiven extract die 100 Gambianen met hun blote zandvoeten hebben geplet, met een tikketje horrormarkt van Serekunda (you know…). We tellen altijd samen af tot 3, nemen een grote slok, houden samen het braken tegen en trekken 5 minuten lang een zuur gezicht…. Lekkerrrr!

Ps: Nu kunnen we naar onze seriekes kijken en… eens naar onze schooltaken kijken. Moet ook gebeuren!

Vanaf morgen een betere dag, beloofd ;-) Groetjes!!