Hoi! Een nieuwe, deze keer een drukke, week is aangebroken!

Het zal een iets andere inhoud zijn als ervoor, want vanaf maandag 18 maart startte onze stage in The Swallow. Ik had al verteld dat ik 2 weken in het vierde ging staan he.. tot aan de paasvakantie, samen met Daniëlle. Uiteindelijk zal Daniëlle deze klas alleen overnemen, en vlieg ik haar het derde leerjaar!

Dag 12: Zondag 17 maart: De voorbereiding…

De mentale voorbereiding startte op….. een ligzetel op het strand! We moesten ons toch eerst goed ontspannen zijn voor de stress kon beginnen he?! We hebben ongeveer 5 uur plat gelegen, lokale marktjes bezocht en fruit cocktails gedronken. Non-alcoholisch natuurlijk, want we moesten nuchter onze lesjes voorbereiden ;-).  Resultaat van deze mentale voorbereiding: totaal ontspannen, schoon kleurtje (billen wel verbrand…) en het mooiste moment van allemaal: Een olifantenbeeldje rijker. Hij is zoooo knap, ik ben stapelverliefd! Foto vind je op Facebook. Maar voor diegene die geen Fb hebben, een korte beschrijving: hij is ongeveer 15 cm hoog, donkerbruin en prachtig, ziet ge het al voor u? :-) Zaterdag heb ik ook een juwelendoosje gekocht, eentje dat bestaat uit groene minipareltjes, ook heel mooi! Handgemaakt ;-) En nu ik mijn olifantje heb gekocht, wil ik al die Afrikaanse dieren hebben he! Sowieso nog een girafke! En een kleine djembee, en een Afrikaanse tas, en… nog zoveel :( Hopelijk laat mijn budget het toe!

Ok… back to work. Thuisgekomen: snel gedoucht, aftersun gesmeerd, een uitgedroogde tapalapa met choco gegeten en erin gevlogen! Het voorbereiden van deze lesjes heeft ieeeets te lang geduurd naar mijn zin, want ons Dani’ke is een beetje heel perfectionistisch en alles moet tot in de puntjes in orde zijn bij haar! Soms een super goede eigenschap… maar elke leerkracht (in spé) weet dat perfectie vaak onhaalbaar is in de praktijk, DUS ga ik haar wat flexibeler maken hier in Gambia!  En ik heb het haar niet opgelegd, ze heeft er zelf om gevraagd!  (Ook al gaat ze dat ontkennen, want ze noemt mij al baasje ;-))
Achja… als we er wat beter in zitten, zal het voorbereidingswerk wel vlotter gaan. Die andere studenten hebben er precies toch geen last meer van…
Mijn gevoel ’s avonds zat al bij al niet slecht… had weinig stress en ik kon enkel denken “fingers crossed!”

Dag 13: Maandag
De wekker ging iets te vroeg naar mijn zin… dus heb nog even liggen snoozen. Opstaan in Gambia is eigenlijk wel zalig. Je wordt wakker met het zonnetje in je kamer, vogeltjes die fluiten, een zacht windje aan u voeten,… Ik zou heel de dag kunnen blijven liggen. Maar vandaag ging dat niet, want we moesten lesgeven! Gaan slapen is een ander verhaal.. wij slapen met ons vliegenraam in, anders is het om te stikken, en elke nacht is er  1e krekel die precies aan mijn oren zit. Als ik hem vind he………
Totaal ontspannen, buiten onze Dani gerekend, zijn we naar de school gestapt, onze dagelijkse wandeling om 8u. Aangekomen, mochten we meteen meedoen met teachers theater.  Super grappig… want dat wordt allemaal geïmproviseerd op de moment zelf. Waar die kinderen op staan te kijken, worden de rollen even snel verdeeld, wordt kort uitgelegd wat de bedoeling is,… en daarna: improviseren! Vandaag ging het over te laat komen, want dat is een heel groot probleem in Gambia! Clue van het verhaal? Terwijl we een voorstelling aan het geven waren om de kinderen aan te zetten tot “op tijd komen”, strompelen er nog enkele leerkrachten (veel te laat) binnen, tssss….. hallo, voorbeeldfunctie?!

In de klas viel het al bij al wel mee. Ja, da kinderen waren vaak wild en ze kennen weinig of geen afspraken. Maar dag 1 gaat nooit perfect! Zelfs dag 60 niet… dus ik ben al positief over enkele dingen die wel goed gingen. Ik denk dat, met genoeg aanmoediging, de kinderen zich uiteindelijk wel zullen houden aan de afspraken. Sommigen deden echt wel hun best... Ze zijn soms gewoon té enthousiast. Maar ja het zijn nog kinderen he! ‘k Heb er wel van genoten, hopelijk blijf ik dat zeggen :-)…
Het Engels praten tijdens de lessen ging, verrassend genoeg ,echt vlot… het kwam van zelf. Wel enkele “blundertjes” begaan zoals niet uit je woorden komen of Engels en Vlaams door elkaar gebruiken. Zo zei ik iets te zelfverzekerd: Go sit on your stoel!!! Al die kopkes naar mij van: “huuuh?” Maar dat zijn beginnersfoutjes he , zien we door de vingers;-) De kindjes zelf zijn wel leuk, er zitten echt wel deugnieten en giechelaars bij.

Teacher Kambi, van het derde, dacht even lekker te kunnen profiteren van mij... Het derde leerjaar (mijn uiteindelijke klas) had examen Engels en wiskunde.  Kambi was te lui om de examens te verbeteren, dus ik mocht het doen! En misschien gelukkig ook… hij had in de correctiesleutel 3 foute antwoorden aangeduid. Als ik hem  niet had verbeterd, hadden die kinderen (die het wél juist hadden) te weinig punten gekregen. Hij schaamde zich wel en heeft mij 20 keer bedankt om zijn fouten recht te zetten… Ach ja kan er ook nie aan doen dat ik zo’n slimmeke ben he ! ;-) Grapjeee.
Daarna een beschamend momentje: Ik vertelde een mopje aan hem, Kambi moest lachen en stak zijn hand in de lucht. In dacht “yeaah een high five!!”, dus deed hetzelfde. Uiteindelijk moest Kambi gewoon eens krabben op zijn hoofd en bleef mijn hand ergens in de middenweg hangen… Hij had dat dan door en wou mij dat ambetant momentje sparen, dus hij ging ook voor de high five, maar ondertussen haalde ik mijn hand al  weg. Uiteindelijk resulteerde onze “high five” in een rare, gedraaide, awkward hand shake van 10 (te lange) seconden………..

Thuisgekomen om 4u:  gegeten, op het dak gaan rusten, lesjes voorbereid, gegeten, huisvergadering en slapeken doen!

Nog enkele weetjes:
- Tegen dat ik terugkom naar België zijn Tom Boonen zijn kuiten niets tegenover de mijn! Elke dag moeten wij meters wandelen in los zand, zo vermoeiend! Mijn billen en kuiten zullen dus gespierd naar huis gaan. Meisjes met bilcomplexen? Kom naar Gambia and work it out!

- Die kindjes hier hebben een vervelende gewoonte om zichzelf in de kijker te zetten als ze willen antwoorden. Dan roepen ze non-stop “teacher-me, teacher-me, teacher-me”, alsof het 1 woord is. Om gek van te worden!

- Daniëlle is bang om te fietsen, maar ze wilt wel eens gaan paardrijden met mij. Moet ik eens paar nachten over slapen…

- Aminata (onze zwarte mama) is oma geworden! Ze is zoooo fier. Het is een jongetje en zaterdag gaan we naar de naamgeving ceremonie. Hier is het traditie je kindje pas het volgende weekend een naam te geven, in de ceremonie met een groot Afrikaans feest. Ben wel eens benieuwd hoe dat er aan toe gaat!

- Ik heb mijn Afrikaanse kleedjes! De stofjes zijn zo mooi. Foto vind je op facebook… En vrijdag doe ik er voor het eerst één aan, tijdens ‘micado’ op school.

Dag 14: Dinsdag

Ander dagje stage… hetzelfde gevoel als gisteren! De kinderen waren ongeveer hetzelfde, de lessen waren bijna hetzelfde (erg hoor, steeds herhaling hier…) en wij waren hetzelfde! :-) Wel wat sensatie gebeurd op de school:

Pj en Bert hielpen ons mee P.E. (physical education a.k.a LO) te geven, aangezien deze 2 luilakken nog niets te doen hebben (zij starten pas na de paasvakantie met stage!). Dus ik heb ze aan het werk gezet. Had al snel spijt van mijn beslissing… Pj was een oefening aan het tonen met een voetbal en heeft (blijkbaar) ergens onderweg zijn teen gestoten… resultaat: het topje van zijn dikke teen was er half af! Het was echt VUIL, ik viel bijna flauw. Hij weet niet hoe of waar het is gebeurd… maar het was wel degelijk gebeurd! Heel dat stuk vel hing er aan te bengelen en er zat allemaal zand in. Het was echt hevig aan het bloeden. Ik heb hem dan ondersteund tot aan de EHBO post. Daar hebben ze zonder mercy het topke eraf geknipt… (Beelden die  ik nooit meer uit mijn hoofd krijg. Nachtmerries forever) en ook verzorgd… Later op de dag had hij koorts. Een serieuze wonde hebben hier, is echt niet bon… Als je er een infectie op krijgt, ben je echt gesjareld, om het zo te plat zeggen. Dus iedereen duimen voor beterschap en een nieuw teentopje voor Pieter-Jan.

Er zijn ook leuke dingen gebeurd hoor:

Zo hebben Dani en ik van heel de klas tekeningen gekregen met: “ We love you teacher Joyce” “We love you teacher Daniëlle”, “We wish you the best”. ’t Zijn toch patatjes he… Het zijn echt toffe kinderen, spijtig dat ik ze niet kan houden. En wat mij ook is opgevallen… die kinderen zijn zo soepel, die hun lichaamsdelen leiden een eigen leven! :-) Ge kunt er van alles met aanvangen, die gaan nooit breken.
Er kwam ook een kind uit het zesde zeggen: “Excuse me teacher, I have to tell you something”. “Last night I had a dream about you…” Ik al lichtjes geflatteerd: “Oh, and what was I doing in your dream?” Waarop zij antwoordde: “We were best friends!” Moooohh :-) Zo een bieke! En ’t was niet eens voor extra punten! Kindjes zijn hier fantastisch, ze kijken zo op naar u. Als je rondloopt in de school, kijken ze of je een prinses bent en geven je allerlei complimenten! Maar ik strooi  mijn complimentjes ook in het rond ze!

Sommige kinderen hebben rare gewoontes! Over het algemeen dragen ze niet graag schoenen hier, tijdens de lessen spelen ze die dan snel uit en lopen ze op hun blote voeten… Of kinderen kwamen naar mij en zeiden “teacher, excuse me.” En bleven dan met grote, blinkende oogjes naar mij kijken. Ik dacht “Alé, da’s nu eens vriendelijk dat die hun verontschuldigingen komen aanbieden voor hun gedrag!”… dus antwoordde ik daarop: “It’s ok!” en gaf ik een goedkeurend wrijfje of schouderklopje. Mijn woorden waren nog niet uitgesproken of ze liepen snel de klas uit… Huuunk?!  Pas vandaag had ik door dat ze eigenlijk gewoon kwamen vragen of ze naar het toilet mogen…. Stupido!!!

Als middageten was het  brokkenpap op school… viel mee, maar mijn buikje was niet rond gegeten en ik was niet de enige! Dus zijn we naar de local shop gegaan om eens te neuzen. Dat is zo’n klein, duister winkeltje zonder deuren of ramen van 5 m² groot, met een groot tralies voor de toonbank. Bijna elke hoek in Gambia heeft er eentje. En daar hebben we iets ontdekt: broodje ei! Dat is een tapalapa met een gekookt ei, mayo en een bouillonblokje in stukjes verkruimeld, hemels!!!!  Doen we meer!

Verder op de dag… Dani en ik zaten rustig les te geven, we kijken uit ons raam, zien we daar ineens een paar kindjes van het eerste leerjaar op een muur, die hoger is dan twee meter, zitten! Die klimmen er gewoon op! Ik weet echt niet hoe ze het doen. Die Afrikaantjes zijn speciaal, ik zeg het nog eens: die hun lichaamsdelen leiden een eigen leven!

Voila, nu heb je weer wat leesvoer! Denk nog eens aan mij de rest van de week…

Ps: We zitten hier al twee weken?!?! Het lijkt precies eergisteren dat ik nog als een bleekscheetje toekwam.
Dada! X