Salam Ali Koum! Ik weet dat het veel leeswerk zal zijn, maar
blame de elektriciteit :-).
Dag 42: dinsdag
Ik lig, zoals elke avond, in mijn bedje mijn blog te typen
van de dag. Maar deze avond heeft iets speciaals! Ik heb zonet na 6 weken… mijn
bed ververst! Klinkt een beetje vuil, ik
weet het. Maar weet dat ik mij elke dag goed was en dat ik in een slaapzak slaap
;-) Maar nu ben ik gelukkiger dan ooit en heb ik geen spijt dat ik dit moment
heb uitgesteld want ik heb er een nieuw onderlaken en kussensloop opgelegd,
recht uit de valies met de heerlijke geur van thuis… en zo had ik er maar
eentje meer! ‘k Moet zeggen: Ik riek goe in België! Dan heb ik zin om die
Afrikaanse geur even achterwegen te laten. Wat moet je u bij die Afrikaanse
geur voorstellen? Stoffig, grauw, zanderig en duf! Als ik thuiskom, ik week
mijzelf 12 uur in mijn bad. ;-)
De stagedag verliep vandaag veel vlotter dan gisteren! Gisteren
moest ik die ene wiskundeles geven die
ik snel snel in elkaar moest steken… Het ging over de omtrek van figuren
berekenen, maar het ging minder vlot dan ik had gehoopt. Sommige kinderen
wisten nog niet eens hoe ze een meetlat moesten vasthouden, laat staan
gebruiken… je hebt daar als stagiair, zonder mentor in de klas, totaal geen
zicht op van die kinderen hun kunnen. Maar na een fail lesje gisteren, leer je
wat bij en daarom had ik het vandaag vanaf 0 aangepakt. Even weer back to
basics… En met succes! De kinderen konden op het einde van de les figuren meten,
figuren tekenen met meetlat en de omtrek ervan berekenen! Ik was fier met de
kleine stapjes die ze vooruit gingen. :-)
We hebben hen ook het lied ‘Ik heb de zon zien zakken in de
zee’ aangeleerd… super grappig! Het klonk meer als ‘Iek iem die zon zien zakkie
ien die zie’, maar moest je het zonder beeld beluisteren, zou je nooit denken
dat zwartjes aan het zingen waren! En omdat we toch in de muzikale sfeer zaten,
hebben we HET ultieme liedjesboek ‘Eigenwijs’ er even bijgenomen! We hebben het
liedje ‘toemba toemba’ naar ‘Kumba Kumba’ omgetoverd, omdat dat hier een
bekende meisjesnaam is. Succes gegarandeerd! Terwijl we in canon aan het
oefenen waren, hoorden we kinderen uit andere klasjes meezingen met ons! Vrijdag, tijdens Mikado showen we onze
Nederlandse-taal -skills voor de hele school. Als dat niet intercultureel
werken is!? ;-)
Thuisgekomen waren we zo afgepeigerd van al dat gezang dat
we een half uurtje moesten bekomen op ons dak in het zonnetje… En dat
halfuurtje werd een uurtje, en dat uurtje werd ander halfuurtje… Ik was blij
dat ik het woord ‘etoooohn’ door Ansu hoorde vallen, want ik had zoals altijd… veel
honger! Nietsvermoedend liepen we naar beneden en daar zat… Een nieuw kopke!
Mara, bleek ze te heten, een knappe Nederlandse verschijning ;-). Ze werkt hier
4 maanden als stagiair in een bedrijf dat confituur maakt, eens iets anders dan
al die leerkrachten hier in huis. Ze verblijft in een compound waar draadloos
internet is, dat is echt het enige dat ik heb onthouden! Ze vertelde nog van
alles over haar verblijf maar het enigste dat ik bleef horen was: “draadloos
internet, draadloos internet,…” ZO jaloers! Zullen wij wel elke woensdagavond
een grote wandeling maken door de zandbakken, 20 keer worden aangesproken door
Gambianen, op honden trappen en helemaal bezweet aankomen om op internet te geraken… dat dan nog eens zo
traag is als een slak! Ach ja, Mara is welgekomen en gaat misschien zaterdag
mee naar de snakefarm! Ja ja, je hoort het goed, slangen in onze nek! ;-)
Dag 43 en 44:
De elektriciteit hangt het een beetje uit de laatste tijd,
nu bijvoorbeeld is het donderdagnacht 0:17 uur. Ik stond net op het punt te
gaan slapen, maar het licht sprong net aan… de vermoeidheid even verbijten en nog
even wat blog typen dan ;-) Hij was al bijna twee dagen uit, dus moeten we van
de gelegenheid profiteren.
Ik ga jullie gewoon de belangrijkste gebeurtenissen op een
rijtje geven over woensdag en donderdag:
- Stage: Woensdag
ging mijn allereerste stagedag in het derde leerjaar van start. Ik heb met heel
veel pijn in mijn hart afscheid genomen van het vierde, en de kindjes van mij.
We hadden ons wel al goed gehecht en ook al was het een echt varkensklasje, ik
vind hen allemaal topkinderen! Het derde is gans anders… Misschien is het omdat
het vierde zo zwaar was maar, het 3e is de hemel! Eindelijk kinderen
die 5 minuten stil kunnen zijn. Teacher Kambi is natuurlijk heel content met
mijn komst. Ik heb “eindelijk” classrules ingeschakeld in de klas en een
takenverdeling opgesteld zoals : window closer, cleaning lady/boy, book collector,…
daar was hem zelf nog niet opgekomen! Zelfs leerkrachten uit andere klassen
zijn al komen kijken naar mijn systeem (dat gewoon een simpel A4-papier is) om
het over te nemen in hun klas… Begin je het niveau hier nu wat te begrijpen?
;-) Dat is de basis van een klas in België, hier een hele eyeopener!
Dus, door mijn klasregels heb ik de kinderen goed in de hand
en moet ik mij echt niet moe maken… Ze luisteren eigenlijk beter naar mij dan
naar Kambi. Ik hoef maar tot 3 te tellen of ze lopen naar hun stoel, zitten met
hun armen gekruist! Wel een groot verschil tussen het 3e en 4e dus… in het 3e leerjaar zijn
het echt nog “kindjes”. Ze komen u nog knuffelen, willen goed staan bij de juf,
wenen omdat iemand hen pijn heeft gedaan… Vandaag had er al iemand een
bloedende lip en een beet in haar hoofd… Tja!
Tijdens dode momentjes, als Kambi lesgeeft (ik pak niet alle
lessen over, valt dus echt goed mee ;-)), loop ik wat rond of ga ik eens kijken
bij onze Dani. Dat is hier allemaal ok, zalig hoor, die losse sfeer! Ik kwam
even binnen in het 4e en… al de kinderen begonnen te zingen voor mij! Dan moest
ik even op mijn tanden bijten hoor! Ik kreeg al traantjes :-).
- Ousman, uit het vierde, heeft woensdag een brilletje
gekregen. Hij is de enige op school, dus zijn reactie was wel te verwachten…
hij wou hem eerst niet opzetten. Daniëlle heeft hem letterlijk op zijne neus moeten
zetten en dan bleef hij stokstijf zitten, hij durfde zijn hoofd zelfs niet
draaien! Maar het zal een hele verbetering zijn, want het ventje had maar
liefst -8. Dat is meer dan het dubbele van mij en ik zie al geen steek zonder
mijn lenzen! Hij kan hem dus maar beter opzetten, want het grapje kostte maar
liefst 6000 euro! Zijn sponsor en de school hebben dat voor hem betaald. De
andere kinderen zijn wel lief voor hem geweest en hebben hem extra veel
complimentjes gegeven!
- Woensdagavond was het voetbalmatch. Normaal ging Jainaba, het
sportieve alter ego van Joyce, meedoen. Maar het bleek uiteindelijk een
mannenmatch te zijn… Daarom heb ik mijn tenueke maar omgewisseld in een hip
oranje hoedje met de supporter tekst: “Leievoeders” op. We hebben nog een andere taak op ons genomen:
Dani en ik waren de watergirls. We hebben 40 zakjes water gaan kopen voor de
mannen en uitgedeeld na de match. Ons moet ge overal meenemen he!? ;-) Alle vrouwen stonden aan de kant om te supporteren.
Maar blijkbaar niet hard genoeg gesupporterd want… we zijn verloren! :( De
teachers hier zijn wel pussy’s hoor. Lamin lag om de 5 minuten tegen de grond… Na
de 10e keer, vroegen we het ons al niet meer af wie die ene persoon
nu was die op de grond lag! Het was gewoon al-tijd Lamin! De dag na de match
waren alle leerkrachten half gebroken! Ze konden niet meer recht lopen, hadden
overal schrammetjes… ai ai ai! Heel de dag gezaag.
We hadden wel een bangelijke supporter tekst: “We will swallow
them”…. ’t Zal dan toch voor de volgende keer zijn!
- Groots nieuws! Ik had jullie al verteld dat Stijn een paar
Gambianen mocht meenemen naar België… Éen van hen is onze goede vriend, teacher
Muhammed geworden van het tweede leerjaar! Stijn ging het vandaag op ONS dak
verkondigen aan hem dus… toevallig of
niet, wij gingen ons juist dichtbij installeren he! We hebben dus heel per
ongeluk alles goed kunnen volgen ;-). Ik had mij ook zelfs helemaal toevallig
net nootjes gaan kopen, om een knabbelke te hebben tijdens hét moment. We
wachtten spannend zijn reactie af… Of terwijl ging hij dansen, blèten of in
shock zijn. En eerlijk… het was spannender als de meest spannende film die in de
cinema speelt nu! Het is uiteindelijk de laatste reactie geworden. Hij heeft er
zeker 5 minuten gezeten zonder een woord te zeggen en wij bleven maar wachten
op een reactie... Hij heeft natuurlijk meteen “Ja!” gezegd. En toen Stijn zei
om het zo snel mogelijk aan zijn familie te vertellen dat hij in juli weg zal
gaan, antwoordde hij heel droog: “No, I will tell my wife 5 days before I leave.
Otherwise she will be too
excited and tell everyone in the village about it!” ‘t Vrouwke en de
kindjes zullen blij zijn als ze dat horen… Maar het is een schitterende kans
voor hem, en hij is de perfecte keuze! Muhammed is zo’n lieve papa, een
geweldige organisator en top entertainer… Hij verdient het echt!
- De stagedag donderdag verliep zalig goed. Ik heb eigenlijk
weinig problemen met de kindjes van het derde. De lesjes gaan vlot, ze werken goed
mee en het zijn echt lievekes. Dus mij hoor je zeker niet klagen! Terwijl de
kinderen aan het werk waren, probeerde ik een gesprekje aan te knopen met Kambi.
Hij vroeg me van alles over België, want hij kan zich dat daar niet
voorstellen. Zo viel hij helemaal uit de lucht dat enkel een dak boven je hoofd
minstens 24000 Dalasi in de maand is, terwijl hij hier maar 4000 Dalasi
verdient (100 euro), dat het bijna elke dag regent en dat de mensen op straat
niet tegen elkaar spreken! Maar toch bleef hij volhouden… Hij wilt perse naar
België komen en met een Vlaams meisje trouwen! Hij begon al aanstalten te
maken… zoals elke Gambiaan die naar België wil komen eigenlijk. Dan zeggen we
heel simpel: “No no, I’m seeing someone in Belgium”. De eerste vraag dat je dan
terugkrijgt: “Is it a Belgian boy?” En als dan “Yes” je antwoord is, haken ze echt
meteen af! Handig leugentje dus! ;-)
Dag 45: vrijdag
De kindjes wouden vandaag, tijdens Micado per se de liedjes
zingen die ze eerder deze week hadden geleerd. Ze moesten nog een laatste keer
goed oefenen en daarom kwam teacher Dani mij uit de klas halen. Ze stak haar
hoofd door het venster en haar eerste reactie was: “My God, It’s so quiet in
here!”. Ik liep met haar mee naar beneden (ik zit boven, zij beneden) en hoorde
op 20m afstand het geluid van het vierde leerjaar... Ik kan echt niet
beschrijven wat die kinderen aan het uitspoken waren… Maar het waren beestige
toestanden alleszins! Dus mijn
nieuw klasje is really heaven for my ears :-).
Het was dus een grote dag voor de kinderen van het vierde
vandaag! Na een week repeteren, waren ze klaar om het Nederlandse liedje te
zingen voor gans de school tijdens Micado. Ze hebben het schitterend gedaan,
iedereen was enthousiast!
’s Avonds zijn Somaya en haar Afrikaanse broers, teacher
Muhammed en alle dag- en nachtwakers Ataya komen drinken in Kadjendo! Het was
gezellig :-) De Gambiaanse kerels waren ons wel wat beu op de duur, want we
hebben heel de avond liggen meezingen met alle melige liedjes op onze Ipods :-)
Tja… beetje heimwee zeker?
We hebben ook teacher Muhammed al wat klaargestoomd voor
België. Ik had hem een Dag Allemaal in zijn handen gestopt om hem al wat te
laten wennen aan enkele bekende Belgische figuren. Dat hij niet verschiet van
al dat wit thuis ;-). En hij was er echt serieus in aan het bladen… Dus ik
vroeg hem: “Muhammed, are you reading?” En als een klein kleutertje antwoordde
hij: “No, I’m just looking at the pictures!” Zo een schatje he!
Dag 46: zaterdag
Vroeg (en pijnlijk) opstaan was de boodschap vandaag.
Gisteren tot 1 uur Ataya gedronken en melige liedjes gezongen, dus toen de
wekker om iets na 7 ging deze morgen… waren we nog even kapot als gisterenavond!
En net als die wekker gaat, vind ik dan zo’n zalig plekske op mijn kussen :-)
Typisch! Dan probeer ik dat de volgende avond terug te zoeken, maar tevergeefs!
De reden waarom we vandaag zo vroeg moesten opstaan: we
gingen naar de snake farm. Ja ja, je leest het goed: slangen! Met Pap, zijn neefje,
teacher Muhammed, Mara (de Nederlandse), Somaya en onze gevieren, stapten we in
de bustaxi op weg naar de snake farm, die blijkbaar iets te ver weg ligt naar
mijn zin. Met z’n tweeën zaten Mara en ik op een half metertje stoel gepropt.
Vandaag hebben we haar dan wat beter leren kennen, is een tofke hoor, ze mag
nog mee van mij! ;-) Ze was nog wat verlegen in het begin, maar dat heb ik in
de bustaxi er letterlijk uit gebabbeld ;-).
Aangekomen in het park, kregen we een gids aangewezen, die
ons over alle reptielen in het park wat informatie gaf. Was wel interessant
uiteindelijk, ze pakte wel niet op foto’s. Ze stond er altijd met lodderogen op
;-) We hebben heel veel slangen gezien, maar vraag mij geen namen! Ook nog een
reuzenschildpad, minischildpadjes en
andere rare beesten. En we mochten een slang in onze nek zetten… De mensjes
thuis, die mij kennen, zullen denken: “Oei oei, dat durft ze nooit!” Maar ik
moet jullie teleurstellen, want ik heb het gedurfd! Schouderklopje! Bij mij
viel dat dus goed mee, zoals bij al de anderen. Behalve bij… Daniëlle
natuurlijk. Ik kan niet met woorden uitleggen hoe dat moment was en beelden
zeggen meer dan woorden, dus ik heb het gewoon gefilmd! Tranen heb ik al
gelachen.
We mochten ook in de kooi gaan van een 4 meter lange slang,
wederom vraag mij gene naam! Hij was in ieder geval groot, dik en eng. ‘k Heb
hem toch een paar aaikes gegeven op zijn “poep” en ook Muhammed – die enorm
bang is van slangen – heeft het gedurfd! Ik moest zijn handje vastpakken en
samen de slang wrijven… Zijn commentaar achteraf, heel serieus: “This was the most risky moment
in my life! I thought I would never see my hand again!” Moeilijk om zelf
serieus te blijven dan…
Na de snake farm zijn we naar Serekundamarket gereden, ja… Serekundamarket
a.k.a. de horrormarkt ;-). ‘k Heb het erop gewaagd… Blijkbaar bestond daar nog
een ander gedeelte dan de stinkende, gore, vuile, mottige, verschrikkelijke
markt, waar ze souvenirs en stofjes zouden hebben! Dus wij gingen op zoek en ja
hoor… gevonden!
Wat hebben Dani en ik daar gekocht? Alle gear om Ataya te
maken, om mee te nemen naar huis én een BinBin. Voor de trouwe bloglezers, die
de kraaltjes om rond je middel te doen zich nog kunnen herinneren uit de eerste
blogberichten, DAT is een BinBin! ‘k Had toen al gezegd dat ik dat ging kopen,
en ik hou mij altijd aan mijn woord! De verkoper en teacher Muhammed waren wel grappig. Het
volgende (iets of wat awkward) gesprekje nam plaats:
Verkoper: “Aaah,
your tsjoekoeloekoe (boyfriend) will be so happy if you wear this!”
Dani: “She
doesn’t have a tsjoekoeloekoe.”
Ik: “No,
but maybe when I wear this, I will get one?”
Teacher
Muhammed (met lichtvonkjes in zijn ogen): “Yes, you should do that! He will go
crazy! And when you wear it at night, he can hear the music of the BinBin and
feel it with his hand… It’s so nice and sensual, I really like it!”
…Terwijl stond ik nog altijd dat ding te passen, werd ik een
beetje bleek en begon ik mij al lichtjes ongemakkelijk te voelen… Blijkbaar is
dat hier nog opwindender als ons knieën. Dus vrouwen, pas op, draag géén BinBin
als teacher Muhammed in de buurt is in juli! Ik sta niet in voor de gevolgen
als hij “de muziek van de BinBin hoort” ;-)
Stel u er niet te veel bij voor hoor… kindjes van 5 met een
kralendoos kunnen ook een BinBin maken! Gewoon een grote rekker met pareltjes
aan. Maar eerlijk gezegd.. de mijne is wel nice :-).
’s Avonds waren we uitgenodigd (mits betaling ;-)) op de
toneelvoorstelling van Sera, de dochter van onze directeur Annette. Voor ik de
uitleg over het toneel doe, ga ik de thuissituatie van Annette even schetsen:
Er was eens een jong meisje, Annette, die op een dag helemaal onverwachts een
Gambiaanse man, Lai, leerde kennen. Ze werden meteen verliefd en besloten
uiteindelijk om te trouwen. En zoals vele getrouwde koppels, droomden ze van
kinderen. Maar…Annette bleek geen kinderen te kunnen krijgen. De Gambiaanse
man, Lai, vond dat verschrikkelijk. Aangezien Gambianen graag hun naam verder
willen zetten en geen kinderen krijgen, een ramp vinden, zocht Lai naar een
tweede vrouw… want dat is toegestaan in Gambia. Hij vond Isatou, een Gambiaanse
knappe. Zij trouwden ook en begonnen aan kinderen, terwijl Annette haar man om
de twee dagen moest inleveren bij een andere vrouw. Maar nu de clue van het
verhaal… je hoort mij al afkomen: Op het moment dat Isatou zwanger was… bleek
Annette ook zwanger te zijn. Lai kreeg op enkele weken tijd dus twee kinderen:
dochtertje Sera (van Annette) en zoon Taffa (van Isatou). Ondertussen leven ze
zo al dertien jaar en zijn er bij Isatou nog 2 nieuwe kinderen gekomen: Annette
(Nettie, uit mijn klasje in het derde) en Ebrima (een kleutertje).
Anyway, vandaag gingen we naar het toneel waar de drie
oudste kinderen in meespeelde. Het ging over Assepoester, maar dan in de
Afrikaanse versie ‘Kumba’. Was echt prachtig gedaan en de kinderen, die
meespeelden, hadden echt talent!
Op de terugweg naar huis voelde ik mij even net als Lai, ik
zat in de auto, op de achterbank gepropt tussen Isatou en Annette. Ik weet dat
ze om de twee nachten Lai afwisselen… maar ze leven wel allemaal onder één dak.
Ik vraag mij echt af hoe dat daar nog aan toe gaat…Kijken ze samen tv? Strijken
ze samen? Geven ze elkaar bedtips? Ik zou Annette nogal uitvragen hoor, moest
ik de kans krijgen! ;-)
Weeral veel meegemaakt dus, Tot de volgende!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten