Week 8

Dag 50: woensdag 24 april

Abuko baby! Vandaag gingen we (Dani, Kambi en ik) met mijn klasje naar het Abuko park. De kindjes hadden precies weer 7 red bullekes achtereen gedronken en stonden allen met hun rugzakje duidelijk klaar om te vertrekken. Sommigen dachten precies dat we écht op reis gingen. Geloof het of niet… Ze hadden zonnecrème bij (factor 25 dan nog wel!) en zeker 5 drankjes, om uiteindelijk maar 3 uurtjes weg te zijn van de school… 

Tijdens de busrit zaten we met 21 in een klein busje gepropt, met een kind op elke bil en 3 aan ons voeten. Redelijk hectisch… heel de weg gezang! Mijn kop barstte letterlijk open en dicht. Plus de drankjes die ze bij hadden… waren eigenlijk plakkerige oranje drankjes. En aangezien de wegen in Gambia nogal hobbelig zijn, waren we daar niet veilig voor.. Kleren mochten met andere woorden, bij thuiskomst, meteen in de waszak verdwijnen! ;-)

Het park zelf was wel leuk, het was enorm groot. Maar we ergerden ons dood aan de gids die we toegewezen kregen. Die kerel  stond er duidelijk tegen zijn zin en hij mompelde. Als ik het nu van iets krijg, is het van mompelaars! Natuurlijk waren onze kinders meer geboeid door die vogel in de lucht en dat aapje op de tak dan in zijn uitleg! Wat hem nog meer deed mompelen… 

Ook waren vele kindjes bang van de aapjes. Kinderen komen hier nooit verder dan de straat of de markt, dus aapjes zien zij nooit. Ik weet niet welk beeld zij van die beesten hebben, maar op de manier hoe ze mijn armen vasthielden en bang achter mij aanliepen, waren het precies enorme grotmonsters met paarse haren, klauwen en de allergrootste tanden.  Daarbovenop hadden ze allemaal 1 vraag over het park of over de dieren voorbereid, om te vragen aan de gids. Natuurlijk was de vraag “Are the animals dangerous?” erbij. Fatoumata, die al zo bang was, vroeg dat heel moedig aan de gids en die sukkel antwoordde: “Yes they are dangerous!”. Ik dacht nu echt dat ik het ging krijgen! Die kinderen deden het al ver in hun broek en die kerel antwoordde zoiets… Onze Afrikaantjes trokken ver wit van de schrik! Dus ik heb zo rap als tellen die gids gevraagd of hij aub die kinderen wou geruststellen dat de aapjes en andere loslopende beestjes niet “dangerous” zijn. Die wist dus duidelijk niet hoe hij met kindjes moet omgaan, tss!

Wat hebben we zoal gezien in het park? Vogels, aapies, 1 antiloop, reuzenschildpadden, hyena’s (mottige beesten, jak!) en pelikanen (ook mottige beesten!).  Was wel bangelijk om te zien die hyena’s… dat zijn dus gewoon gespierde, reuze honden met enorme tanden en klauwen. Net zoals in de lion king! Al waren deze hyena’s meer aan de luie kant… we hebben ze niet eens zien bewegen, zelfs opkijken was te veel gevraagd! De gids vertelde dat er enkele jaren geleden ook een leeuw zat, maar die wist te ontsnappen en ze hebben hem uiteindelijk doodgeschoten, aangezien hij een gevaar was voor het volk (no way?!).

Tijdens een wandeling in het park, waren onze kindjes hun broodje als lunch aan het opeten. Ik had ze net zo goed gerustgesteld en ze durfden eindelijk wat bewegen tussen de aapjes…  Maar wat we vergeten waren was, wanneer apen eten zien, ze naar jou toekomen. Dus op 5 seconden tijd waren wij omsingeld door een hele apenfamilie, die op de kinderen probeerden te kruipen om in hun tapalapa te bijten… Kortom: ons kinderen werden gek, die apen werden gek en wij werden nog gekker van al die gekke geluiden! Plan gefaald… terug bang van de monkeys!

Maar het was een fijne dag. De kindjes hebben er van genoten en wij dus ook. En de barstende koppijn nam ik er dus met plezier bij! :-)

Weetje: Ik ben te weten gekomen dat Kambi, Kambi’s naam eigenlijk niet is… toch niet zijn voornaam. En ik wou dat dus even uitpluizen. Gelukkig kunt ge een beetje frank zijn tegen die Gambianen hier. Na lang aarzelen heeft hij zijn voornaam gezegd tegen mij: Mafungie (jup, “mijn schimmel”). Nu begrijpen we waarom hij bij achternaam genoemd wilt worden…. 

Dag 51: donderdag

De bel was al 10 minuten gegaan en Mafungie was nog steeds niet te bespeuren op de trappen. Ik hield de trap al even in ’t oog vanuit ons raam (wat eigenlijk geen echt raam is, maar een gat in de muur) en zag nog steeds geen bekende cowboyschoenen. Toen ik Isatou van het vierde zag afkomen met een briefje in de hand, wist ik al hoe laat het was: “Teacher Joyce, mister Kambi is not in school. He is sick.” Ok… efkes inademen, snel wakker worden (aangezien ik nog maar 25 minuutjes uit mijn bed was) en een lesje fractions (breuken) in elkaar knutselen. Ik had totaal niet opgelet tijdens Kambi’s vorige wiskundelessen, dus had geen flauw idee over wat ze aan het leren waren! Ik was altijd in dromenland, aan mijn eigen lesjes bezig of aan het rondlopen. Ik heb uiteindelijk mijn 70 minuten wiskunde toch goed kunnen vullen. Mafungie is na 2 uur nog binnen gestoken. Ik schrok, want had zijn verschijning niet meer verwacht vandaag. Uiteindelijk heeft hij niets gedaan hoor… Hij lag in een diepe slaap te snurken (zonder zever) op een tafel in de klas, heel de dag lang, terwijl ik aan het lesgeven was. En soms was ik zo van mijne theater aan het maken tegen de kinderen en hij wist nog steeds van gene wereld! 

De kindjes hebben het echt uitgehangen vandaag. Alles wat ik zei was weer Chinees en na 30 minuten werktijd zaten sommigen nog op een leeg blad te staren… Hoe ik erover heb gekeken, ik weet het niet. Volgens mij kunnen die dat goed camoufleren. Da’s nu echt om u haren van uit te trekken he… Als ze geen goesting hebben, doen ze niets. Maar aangezien ik enorm veel geduld heb en super vergevingsgezind ben, heb ik ze nog een kansje… of 6 gegeven. Sommige kindjes hebben het hier ook moeilijk. Sommigen hebben een leerachterstand of begrijpen weinig Engels, moet je dus altijd rekening mee houden. En eentje had vandaag ook enorme tandpijn. ’t Ventje begon opeens hard te wenen om zijn tandje. Ik heb hem buiten wat getroost want meer kan je hier, hoe erg het ook is, niet doen voor die kindjes...Tandproblemen zijn hier “populair”.

Terug in de Kadjendo kregen we te horen dat Aminata 2 ratten hadden doodgemept. Ze zaten in onze keuken, tussen de lege melkdozen. Ze had eerst onze Dag Allemaal gekozen als moordwapen, maar is uiteindelijk toch voor een stok gegaan. Wat een opluchting…  ’t Is ons laatste hot news uit België dat we hebben en ik wou dat ene atrikel over Sam Gooris toch nog zo graag lezen: “Wat Ben Crabbé mij toen heeft aangedaan, vergeet ik nooit!”... Super spannend toch?! Nu liggen er 2 ratjes in onze achtertuin, mooi naast elkaar, onder een wit doosje. Misschien morgen rat yassa eten, i.p.v. chicken yassa?

Tijdens de lessen van Kambi zit ik vol bangelijke ideeën. Vandaag ben ik eindelijk eens goed in gang geschoten voor mijn activitytable uit te werken en ik heb al leuke dingen in elkaar gestoken zoals een phonics domino, een maths puzzel, woordzoekers, memory’s, quizkaartjes,… Hopelijk appreciëren mijn monkeys het even hard als ikzelf.

Om de dag  af te sluiten: Een beetje nieuwe woordenschat, geleerd van Kumba:

- Danga nice = You’re beautiful (hoort ze graag :-))

- Ka njoe anda lekka? = Do you want to go out?  / Are we going out?

- Dama sona = I’m tired

- Jow danga funny= You’re funny

- Mangi contan = I’m happy

- Dangi contan? = Are you happy?

- Jana = Rat (kwestie van “in thema” te blijven…)

Dag 52 : vrijdag

Vandaag volle gas! Al begon de dag niet op die manier… Neem dat Daniëlle haar wekker om 20 voor 7 had gezet en ik ben blijven liggen tot half 8... Om 8 uur moeten we vertrekken naar school want om 10 na 8 belt het, neem dat we vandaag om 11 na 8 vertrokken zijn… Elke week wordt dat hier erger! Gelukkig had de school het ook lastig met op te staan vandaag en ging de bel 5 minuutjes later :-).  Gambia is niet goed voor mijn stiptheid, integendeel, ze stimuleren mijn te laat komen hier, omdat het kan!

Vandaag was mijn dagje “vrij”. Op Vrijdag geef ik geen les, maar bereid ik mijn lesjes van volgende week voor. Maar aangezien dat OOK al gedaan was (goe bezig he?!), heb ik mijn activiteitendoos verder uitgewerkt. Ik heb momenteel 10 spelletjes in elkaar gestoken! 

Tijdens het maken van mijn activiteiten stonden al mijn olifantjes rond mij gepropt om te kijken wat ik aan het maken was en hoe ik dat precies deed. Precies magie voor die kinderen! Ze stonden met grote ogen te kijken omdat ik een vleermuis had getekend, een vormpje had uitgeknipt en dingen aan elkaar kon lijmen! Wauw…

Uiteindelijk was het vandaag maar een half dagje school en zijn we na de schooluren op ons dak gaan liggen, voor de keer dat het eens goed weer was he… ;-) Als je met wat muziek in het zonneke ligt, dwalen je gedachten al eens af… en zo heb ik eens nagedacht over de mogelijkheden in Gambia. Je kan hier eigenlijk veel doen, dat je nog niet eens in je kop haalt om in België te doen. Ik geef je waargebeurde (!!) voorbeelden:

- In je pyjama, als het nog klaarlicht is, naar de winkel gaan. Geen mens dat omkijkt! 

- In je “bloot bovenlijf” rondlopen. Borsten zijn hier werktuigen om baby’s groot en sterk te maken, niets schoon aan, enkel functioneel… Maar als je dan eens rondkijkt hoe de borsten van Afrikaanse vrouwen eruit zien, dan begrijp je het wel.. ;-)

- Ongepaste dingen zeggen in het Nederlands met een big smile, zodat ze denken dat je iets leuks zegt. Zij denken dat je hun babytje schattig vindt… jij zegt eigenlijk tegen de ander: “Zo’n flaporen dat die kleine heeft!!!” 

- Overal en altijd te laat komen.. en daarbij “Gambian time hé!” gebruiken als excuus, terwijl je op je denkbeeldige horloge tikt.

- Eten met je handen, uit een schaal waar nog 5 kinderen met snottenbellen uit hun neus aan mee eten, die net een vlooienhond hebben gestreeld. Ziek worden? Hier niet! Onze maag is extreem resistent geworden tegen al die viezigheid, neemt niet weg dat we af en toe onze ogen moeten dichtknijpen ;-).

- Met gekreukte kleren rondlopen…  nope, geen strijkijzers in de buurt!

- Vulgair dansen… dat noemen ze gewoon ‘dansen’ hier. Maar dat durf ik niet hoor… ik ben daar veel te verlegen voor natuurlijk! ;-)

- 3 maanden met een bad hairday rondlopen! Mijn haar heeft letterlijk alle kleuren aangenomen door de zon: bruin, blond, wit en rost én het leidt een eigen leven door de vochtigheid. En Daniëlle… die is aan het gaan voor een ombre! Met haar 4 cm bruine uitgroei, begint het er al op te lijken! ;-) Onze kapsters mogen de kleurshampoo al klaarnemen…

- Gambianen wijsmaken dat je van China komt, Zweeds spreekt en eigenlijk een beroemde zangeres bent met 4 boyfriends. Ze geloven alles!

- Met je lichte ogen stoefen…  Voor 1 keer mag het, want elke Afrikaan ziet het en elke Afrikaan gelooft niet dat ze echt zijn. Het zijn kleurlenzen volgens hen!

- En… vanop je dak luidkeels mee zingen met de Spice Girls: “I need some love like I never needed love before… I had a little love, now I’m back for moooore!!!!!!!!” Gene Gambiaan dat weet van waar het kom!

Tijdens het koken hebben we gedanst. Tussen de aubergines en de wortelen, hebben we enkele Afrikaanse moves geleerd om eens in België te showen (you wish!).  3 tips: Gebruik veel kont, doe alsof elk lichaamsdeel een eigen leven leidt en doe het zo vulgair mogelijk, dan ben je goed bezig! Dus aan alle lezeressen (of zelfs lezers): oefenen maar! ;-)  

Dag 53: zaterdag

Het is nog wat te vroeg…  Ik had gezegd dat hij pas 1 mei mocht komen… Want vanaf hij er is, geraakt hij niet meer buiten… Maar ik kon hem niet meer tegenhouden: We zijn 27 april en meneertje heimwee is daarnet langsgekomen. 

’t Is niet dat ik lig te blèten in mijn bed terwijl ik naar ‘Don’t Wanna Miss a Thing’, ‘Far Away’ of ‘Love You More’ aan het luisteren ben, dat ik geen hap meer door mijn keel krijg en dat ik elke foto van het leven in België 50 keer op een dag bekijk (maximum 1 keer maar!!)

Maar! Ja… ik ben toch al aan het fantaseren om Deet-vrij te zijn, mijn normale kleren aan te doen, geen zandvoeten te hebben, in mijn zalig bed te slapen, een wijntje/pintje/cola te drinken, mijn 2 lievelingen te knuffelen en gewoon… mijn normale ik weer te zijn :-).

Maar! Genoeg gefantaseerd nu… terug naar Gambia. Vandaag hadden we geen weekend, maar workshop. En het feit dat ik zo hard heb kunnen fantaseren over België (en dergelijke ;-)), zegt genoeg over de workshop…. 

’s Avonds ging het gewoon verder… En Dani had het op één of andere manier ook vlaggen. We keken allebei naar een film: Ik naar ‘What to expect when you’re expecting’, zij naar ‘PS: I love you’.  Dat zij aan het wenen was bij die film… ok, daar kan ik nog inkomen. De man van u dromen die sterft en berichtjes voor u achterlaat na zijn dood, ge zou voor minder zakdoekskes nodig hebben! Maar… 5 vrouwen hun zwangerschap volgen en uiteindelijk bij elke bevalling liggen snotteren... Hopelijk verdwijnt meneertje heimwee weer snel, because I don’t like him :-).

Hierbij wil ik mijn blog van deze week afsluiten! Adios!